Czy wydatki na funkcjonowanie bloga można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Taki pogląd wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 4 sierpnia 2016 r., nr ITPB1/4511-408/16/MR.

Prowadzenie bloga jako działalność gospodarcza

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu bloga prawniczego. Działalność opodatkowana jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych (zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o PIT). W przyszłości zamierza poszerzyć działalność poprzez prowadzenie bloga o tematyce lifestyle. Blog docelowo będzie źródłem przychodów. Działalność ta będzie polegała na zamieszczaniu reklam na stronie internetowej, udziale w kampaniach reklamowych, w programach partnerskich itd.

Przychody będą uzyskiwane na podstawie umów zawartych z reklamodawcami, partnerami, sponsorami i będzie do nich wystawiana faktura.

W związku z prowadzeniem bloga zostaną poniesione następujące wydatki:

   a)   bezpośrednio związane z napisaniem artykułu, który będzie publikowany na blogu np. zakup biletu do kina, teatru, na wystawę, opłacenie kosztów podróży, hotelu, usług gastronomicznych, kosmetyków, elektroniki itp.

   b)   wydatki na tłumaczenia i naukę języka angielskiego (blog będzie prowadzony w języku polskim i angielskim) - co ma na celu zwiększenie liczby potencjalnych reklamodawców (również z zagranicy) oraz liczby czytelników

   c)    wydatki związane z utrzymaniem strony internetowej, opłata za serwer, oprogramowanie, komputer.

   d)   wydatki związane z publikacją zdjęć i filmów na blogu czyli zakup aparatu fotograficznego oraz niezbędnych akcesoriów.

Polecamy: Monitor Księgowego – prenumerata

 Czy można zaliczyć koszty związane z napisaniem artykułów na bloga do kosztów uzyskania przychodu

Zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawa o PIT) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z prowadzeniem bloga, w tym koszty związane z napisaniem artykułów na nim publikowanych stanowią koszt uzyskania przychodu.

Opisywanie miejsc i wydarzeń interesujących dla czytelników wiąże się z ponoszeniem wydatków. Ww. wydatki spełniają więc, wg Wnioskodawcy, definicję wskazaną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku od osób fizycznych. Jednocześnie nie są to wydatki wyłączone w kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ustawy.

Koszty te można porównać z wydatkami ponoszonymi przez redakcję czasopisma zajmującego się podobną tematyką. Redakcja również ponosi koszty udziału dziennikarzy w wydarzeniach, które będą opisane w artykule.

 Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 4 sierpnia 2016 r., nr ITPB1/4511-408/16/MR uznał stanowisko Wnioskodawcy za błędne.

Kiedy wydatki można zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodu

Organ podatkowy podkreślił, że definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT ma charakter ogólny, a unormowania dotyczące kosztów są rozlegle i bardziej skomplikowane.

Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Należy zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W zakresie obowiązków podatnika, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Należy przy tym zauważyć, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Innymi słowy podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem. Istotny jest również cel, w jakim wydatek został poniesiony.

Organ przytoczył wyrok NSA z dnia 16 października 2012 r. (sygn. akt II FSK 430/11) w którym stwierdzono: „zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.

By uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

   ▪      wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

   ▪      poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;

   ▪      pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

   ▪      jest rzeczywisty, tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

   ▪      został właściwie udokumentowany;

   ▪      wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

Sam fakt nie wymienienia określonego wydatku w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać automatycznie o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania.