REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Znaczenie orzecznictwa w procesie interpretacji przepisów prawa podatkowego

Subskrybuj nas na Youtube
Dołącz do ekspertów Dołącz do grona ekspertów
Sławomir Wnuczek
Jestem aplikantem adwokackim Okręgowej Rady Adwokackiej w Warszawie. W swojej pracy wspierałem klientów w obszarze prawa podatkowego i postępowań.
Znaczenie orzecznictwa w procesie interpretacji przepisów prawa podatkowego /fot. shutterstock
Znaczenie orzecznictwa w procesie interpretacji przepisów prawa podatkowego /fot. shutterstock
fot. Shutterstock

REKLAMA

REKLAMA

Doniosłe znaczenie orzecznictwa sądowego w interpretacjach podatkowych potwierdza Ordynacja podatkowa, która daje możliwość zmiany wydanej interpretacji w razie stwierdzenia jej nieprawidłowości w szczególności z orzecznictwem sądów. W związku z tym za niedopuszczalne trzeba uznać sytuacje, w których to organy podatkowe dokonują wybiórczej analizy stanowiska podatnika w procesie wydawania rozstrzygnięć, czego jednym z przejawów jest problem pomijania argumentacji wynikającej z orzecznictwa.

Informacje ogólne

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego”. Podstawą prawną tego aktu jest art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa[1]. Zgodnie z jego treścią Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Złożenie wniosku wiąże się z odpłatnością, która jest uzależniona od ilości odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych przedstawionych we wniosku  (art. 14f § 1-2 o.p.).

REKLAMA

Autopromocja

Związek między zainteresowanym, a przedstawionym stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym

Przywołany przepis art. 14b § 1 o.p. w kwestii określenia samego wnioskodawcy, posługuje się pojęciem „zainteresowanego”. Należy przez to rozumieć osobę występującą o wydanie interpretacji przepisów prawa, w swojej własnej, indywidualnej sprawie. Takie sformułowanie przepisu wprowadza istotne ograniczenie, w kwestii zakresu podmiotowego oraz zakresu żądania wniosku o interpretację. W tej kwestii orzecznictwo stoi na stanowisku, że „pomiędzy sprawą, w której wystąpiono z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji, a zainteresowanym musi istnieć związek wyrażający się w tym, że przedstawiony we wniosku problem musi dotyczyć sfery opodatkowania lub ewentualnego opodatkowania wnioskodawcy. Oznacza to, że wnioskodawca ma uprawnienie do uzyskania od organu podatkowego interpretacji prawa podatkowego w każdej indywidualnej sprawie, która może kształtować jego prawa i obowiązki na gruncie określonej regulacji podatkowej. […] Za zainteresowanego, o którym mowa w art. 14b § 1 o.p., uznać więc należy podmiot, który jest lub będzie w przyszłości bezpośrednio podmiotem praw i obowiązków o charakterze prawnopodatkowym wynikających ze zrealizowania się stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o udzielenie interpretacji. Innymi słowy, musi istnieć pomiędzy przedstawionym stanem faktycznym a wnioskodawcą związek odnoszący się do sfery opodatkowania konkretnego wnioskodawcy”.[2] Natomiast zakres żądania wnioskodawcy jest wyznaczany przez nakreślony stan faktyczny, stan prawny w perspektywie, którego sprawa ma by rozpatrzona, jak również wskazane zagadnienie prawne, które jest przedmiotem zapytania wnioskodawcy i jednocześnie wykładni dokonywanej przez organ podatkowy.

Siła argumentu powołanego orzecznictwa

REKLAMA

W odniesieniu do powyższych kwestii trzeba także wskazać na znaczenie art. 14b § 3 o.p., który to zobowiązuje wnioskodawcę do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jest to o tyle istotne, iż poprzez nakreślenie stanu faktycznego, zainteresowany jednocześnie sam wytycza granice w jakich interpretacja będzie mogła wywołać określone w ustawie skutki prawne, jak również ramy, w jakich będzie mógł poruszać się organ interpretujący.[3]Specyfika postępowania w sprawie o wydanie interpretacji indywidualnej polega m.in. na tym, że organ podatkowy "porusza się" niejako tylko i wyłącznie w ramach stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz wyrażonej przez niego oceny prawnej (stanowisko). W postępowaniu tym nie może więc toczyć się spór o rzetelność relacji z zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, a tym samym nie może być prowadzone klasyczne postępowanie dowodowe”.[4] W związku z powyższym obowiązkiem Wnioskodawcy w uzasadnieniu prawnym swojego stanowiska, częstokroć powołują się na orzeczenia sądowe lub utrwalone linie orzecznicze, rozstrzygające sprawy o podobnym stanie faktycznym. Niejednokrotnie spotykaną praktyką stosowaną przez organy podatkowe jest pomijanie argumentacji wnioskodawcy, płynącej z przytaczanych tez orzecznictwa. Najczęstszym uzasadnieniem takiego postępowania ze stron organów jest powoływanie się na fakt, iż orzeczenia w sprawach podatkowych dotyczą zindywidualizowanych stanów faktycznych, a same rozstrzygnięcie może być oparte jedynie na przepisach prawa[5].

Co prawda polski system prawny jest oparty na zasadach systemu „civil law” i w przeciwieństwie do systemu anglosaskiego, gdzie obowiązuje doktryna precedensu, orzecznictwo sądowe nie ma charakteru prawotwórczego, jednak trzeba stwierdzić, że na gruncie interpretacji indywidualnych tego rodzaju argumentacja powinna być brana pod uwagę. Fakt ten wynika z samych przepisów podatkowych, w postaci art. 14a § 1 o.p., który zobowiązuje Ministra właściwego do spraw finansów publicznych do dążenia w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej. Doniosłe znaczenie orzecznictwa sądowego w interpretacjach podatkowych potwierdza także art. 14e § 1, który daje możliwość zmiany wydanej interpretacji w razie stwierdzenia jej nieprawidłowości w szczególności z orzecznictwem sądów.

W kwestii powinności brania pod uwagę dorobku orzecznictwa sądowego przez organy podatkowe w procesie interpretowania przepisów prawa podatkowego trafnie wypowiedział się skład orzekający w niedawnym wyroku WSA w Kielcach z dnia 19 rudnia 2019 r.[6], wskazując jako jej źródło zasadę zaufania do organów podatkowych, wynikającą z art. 121 o.p. „Jakkolwiek z istoty interpretacji wynika uprawnienie organu do przekazania podatnikowi oceny co do zastosowania i wykładni prawa podatkowego w przedstawionym przez podatnika stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym, to dokonując zgodnie z art. 14c § 2 o.p. oceny prawnej stanowiska wnioskodawcy organ, realizując przy tym wyrażoną w art. 121 Ordynacji podatkowej zasadę zaufania do organów podatkowych, winien odnieść się do powołanego przez wnioskodawcę orzecznictwa sądów administracyjnych, szczególnie w przypadku, gdy przytoczone tam poglądy wnioskodawca uznaje za własne. Organ nie może poprzestać na stwierdzeniu, że zostały one wydane indywidualnych sprawach, w określonym stanie faktycznym do którego się zawężają. Zatem pominięcie przez organ podatkowy w swojej analizie argumentacji powołanego przez stronę orzecznictwa narusza również przepisy procesowe art. 14c § 1 i § 2, art. 121 w zw. z art. 14h o.p.”.

Dalszy ciąg materiału pod wideo

Wyczerpujące i kompleksowe uzasadnienie

REKLAMA

W przedmiotowym orzeczeniu sąd nawiązuje również do obowiązków organów, które wynikają z treści art. 14c o.p., dotyczących treści interpretacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem wydana interpretacja powinna w sposób wyczerpujący opisywać przedstawiony we wniosku stan faktyczny lub zdarzenia przyszłe oraz zawierać ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Dokonując wykładni tego przepisu sąd w pełni zasadnie zauważył, że „prawidłowo skonstruowane uzasadnienie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego winno zawierać: przytoczenie podstaw prawnych adekwatnych do opisanego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego; zawarcie konkluzji dotyczącej kwalifikacji prawnej określonego zdarzenia prawnopodatkowego oraz motywów na których się ona opiera; wskazanie, obok krytyki lub aprobaty stanowiska wnioskodawcy, dlaczego takie, a nie inne stanowisko zostało zajęte przez organ podatkowy. Tak więc, uzasadnienie organu, aby odpowiadało wymogom określonym w art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej musi być wyczerpujące i kompleksowo odnosić się do zawartego stanowiska w kontekście przedstawionego stanu faktycznego[7]. Zgodnie z powyższym obowiązkiem organu interpretacyjnego, jest uargumentowanie swojego rozstrzygnięcia w sposób pozwalający zainteresowanemu, na rozpoznanie z jakich powodów organ uznał jego stanowisko za nieprawidłowe, tzn. które z przywołanych argumentów uznał za trafne, a które za inadekwatne. Jednocześnie organ ma obowiązek „kompleksowego” odniesienia się do stanowiska, czyli w taki sposób, aby wynikało z niego, że organ ocenił wszystkie istotne dla sprawy elementy stanu faktycznego oraz argumenty wnioskodawcy.

Sporządzenie prawidłowego uzasadnienia, które w sposób szczegółowy odnosi się do wydanego rozstrzygnięcia, jest istotne nie tylko z punktu widzenia samego adresata interpretacji indywidualnej (np. w perspektywie skonstruowania środka zaskarżenia), ale również z punktu widzenia sądów, które w oparciu o nie, na późniejszym etapie będą badać zasadność ewentualnej skargi na interpretację.

Podsumowanie

Biorąc pod uwagę obecnie obowiązujące przepisy prawa, za niedopuszczalne trzeba uznać sytuacje, w których to organy podatkowe dokonują wybiórczej analizy stanowiska podatnika, w procesie wydawania rozstrzygnięć, czego jednym z przejawów jest m.in. problem pomijania argumentacji wynikającej z powołanego orzecznictwa. Pomimo faktu, iż polski system prawa nie bazuje na precedensach, to pominięcie argumentacji sprowadzającej się do wskazania dotychczasowej praktyki rozstrzygnięć w podobnych stanach faktycznych jest uchybieniem, stanowiącym naruszenie zarówno art. 14c o.p., jak i zasad zawartych w treści art. 120 oraz art. 121 o.p.

Podstawowym celem wiążącej interpretacji przepisów prawa podatkowego (czy to ogólnej, czy to indywidualnej) jest realizacja dyrektyw jednolitości stosowania prawa podatkowego, jego pewności, rozumianej w kontekście przewidywalności treści aktów jego stosowania, a w konsekwencji bezpieczeństwa prawnego podatnika (płatnika, inkasenta).[8]

Polecamy: Przedsiębiorca przed sądem

W przypadku, gdy mamy do czynienia z selektywnym traktowaniem argumentacji podatnika, nie można stwierdzić, że wydawane interpretacje indywidualne są narzędziem ujednolicania wykładni, a tym samym zapewniania pewności prawa. Jeżeli dotychczasowe orzecznictwo w sprawach o analogicznym stanie faktycznym nie jest czynnikiem mającym wpływ na kolejne rozstrzygnięcia, to w takim wypadku w żaden sposób nie można także mówić o przewidywalności. Tym samym trudno wymagać od podatnika, aby ten prawidłowo stosował przepisy, w sytuacji, gdy musi każdorazowo „odgadywać” zamierzony cel ustawodawcy, z powodu zmiennej wykładni.

Kształtowanie jednolitej wykładni prawa to nie tylko powinność wynikającą z zasad ogólnych przepisów podatkowych, ale także obowiązek, który należy wywodzić z wprost treści art. 14e §1 o.p. Niezwykle trafnie ujął to skład orzekający w Wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 11 kwietnia 2012 r., „skoro zatem Minister Finansów może zmienić z urzędu udzieloną interpretację z powodu uwzględnienia orzecznictwa sądów, to tym bardziej powinien uwzględniać je udzielając interpretacji indywidualnej. Nieporozumieniem wydaje się […] formuła, co do braku związania orzecznictwem sądów administracyjnych albowiem nie o związanie tutaj chodzi lecz o ustosunkowanie się do stanowiska podatnika”.[9]

Analizowana tematyka dotycząca rozbieżności w rozumieniu i stosowaniu prawa podatkowego, ogromu nowych niejasnych i w dużej mierze niezrozumiałych przepisów jest o tyle istotna, iż obecnie należy w niej upatrywać główną przyczynę hamującą rozwój przedsiębiorstw.

Sławomir Wnuczek

__________________________

[1] Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), [„o.p.”]

[2] Wyrok WSA w Kielcach z dnia 28 marca 2019 r., sygn. I SA/Ke 12/19

[3] Por. Wyrok WSA w Krakowie z dnia 28 listopada 2018 r., sygn. I SA/Kr 1005/18

[4] Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 czerwca 2013 r. I FSK 864/12

[5] W praktyce organów interpretacyjnych można zaobserwować częste dążenie do  zakwestionowania zbieżności stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o interpretację oraz tych prezentowanych przez orzecznictwo przywołane w uzasadnieniu wniosku, w szczególności w przypadku, gdy prezentuje ono pogląd korzystny dla wnioskodawcy tzn. pogląd niebędący „profiskalnym”. Wówczas częstokroć z powodu występowania różnic, między stanami faktycznymi, będących indyferentnymi dla samego rozstrzygnięcia, taka argumentacja jest pomijana, jako bezprzedmiotowa.

[6] Wyrok WSA w Kielcach z dnia 19 rudnia 2019 r., sygn. I SA/Ke 402/19

[7] Ibidem

[8] Wyrok WSA w Łodzi z dnia 28 maja 2012 r., sygn. I SA/Łd 485/12

[9] Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 11 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Wr 259/10

Zapisz się na newsletter
Chcesz uniknąć błędów? Być na czasie z najnowszymi zmianami w podatkach? Zapisz się na nasz newsletter i otrzymuj rzetelne informacje prosto na swoją skrzynkę.
Zaznacz wymagane zgody
loading
Zapisując się na newsletter wyrażasz zgodę na otrzymywanie treści reklam również podmiotów trzecich
Administratorem danych osobowych jest INFOR PL S.A. Dane są przetwarzane w celu wysyłki newslettera. Po więcej informacji kliknij tutaj.
success

Potwierdź zapis

Sprawdź maila, żeby potwierdzić swój zapis na newsletter. Jeśli nie widzisz wiadomości, sprawdź folder SPAM w swojej skrzynce.

failure

Coś poszło nie tak

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:
Autopromocja

REKLAMA

QR Code

REKLAMA

Księgowość
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
Jaka inflacja w Polsce w 2025, 2026 i 2027 roku - prognozy NBP

Inflacja CPI w Polsce z 50-proc. prawdopodobieństwem ukształtuje się w 2025 r. w przedziale 3,5-4,4 proc., w 2026 r. w przedziale 1,7-4,5 proc., a w 2027 r. w przedziale 0,9-3,8 proc. - tak wynika z najnowszej projekcji Departamentu Analiz Ekonomicznych NBP z lipca 2025 r. Projekcja ta uwzględnia dane dostępne do 9 czerwca br.

Podatek od prezentu ślubnego - kiedy trzeba zapłacić. Prawo rozróżnia 3 kategorie darczyńców i 3 limity wartości darowizn

Dla nowożeńców – prezent, dla Urzędu Skarbowego – podstawa opodatkowania. Fiskus przewidział dla darowizn konkretne przepisy prawa podatkowego i lepiej je znać, zanim wpędzimy się w kłopoty, zostawiając grube rysy na pięknych ślubnych wspomnieniach. Szczególnie kłopotliwa może być gotówka. Monika Piątkowska, doradca podatkowy w e-pity.pl i fillup.pl tłumaczy, co zrobić z weselnymi kopertami i kosztownymi podarunkami.

Stopy procentowe NBP 2025: w lipcu obniżka o 0,25 pkt proc.

Rada Polityki Pieniężnej na posiedzeniu w dniach 1-2 lipca 2025 r. postanowiła obniżyć wszystkie stopy procentowe NBP o 0,25 punktu procentowego. Stopa referencyjna wynosić będzie od 3 lipca 2025 r. 5,00 proc. - poinformował w komunikacie Narodowy Bank Polski. Decyzja RPP była zaskoczeniem dla większości analityków finansowych i ekonomistów, którzy oczekiwali braku zmian w lipcu.

Jak legalnie wypłacić pieniądze ze spółki z o.o. Zasady i skutki podatkowe. Adwokat wyjaśnia wszystkie najważniejsze sposoby

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością to popularna forma prowadzenia biznesu w Polsce, ceniona za ograniczenie ryzyka osobistego wspólników. Niesie ona jednak ze sobą szczególną cechę – tzw. podwójne opodatkowanie zysków. Oznacza to, że najpierw sama spółka płaci podatek CIT od swojego dochodu (9% lub 19%), a następnie, gdy zysk jest wypłacany wspólnikom, wspólnik musi zapłacić podatek dochodowy PIT od otrzymanych środków. Dla wielu początkujących przedsiębiorców jest to duże zaskoczenie, ponieważ w jednoosobowej działalności gospodarczej można swobodnie dysponować zyskiem i płaci się podatek tylko raz. W spółce z o.o. majątek spółki jest odrębny od majątku prywatnego właścicieli, więc każda wypłata pieniędzy ze spółki na rzecz wspólnika lub członka zarządu musi mieć podstawę prawną. Poniżej przedstawiamy wszystkie legalne metody „wyjęcia” środków ze spółki z o.o., wraz z krótkim omówieniem zasad ich stosowania oraz konsekwencji podatkowych i ewentualnych ryzyk.

REKLAMA

Odpowiedzialność członków zarządu za długi i niezapłacone podatki spółki z o.o. Kiedy powstaje i jakie są sankcje? Jak ograniczyć ryzyko?

W świadomości wielu przedsiębiorców panuje przekonanie, że założenie spółki z o.o. jest swoistym „bezpiecznikiem” – że prowadząc działalność w tej formie, nie odpowiadają oni osobiście za zobowiązania. I rzeczywiście – to spółka, jako osoba prawna, ponosi odpowiedzialność za swoje długi. Jednak ta zasada ma wyjątki. Najważniejszym z nich jest art. 299 Kodeksu spółek handlowych (k.s.h.), który otwiera drogę do pociągnięcia członków zarządu do odpowiedzialności osobistej za zobowiązania spółki.

Zakładanie spółki z o.o. w 2025 roku. Adwokat radzi jak to zrobić krok po kroku i bez błędów

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością pozostaje jednym z najczęściej wybieranych modeli prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. W 2025 roku proces rejestracji jest w pełni cyfrowy, a pozorne uproszczenie procedury sprawia, że wielu przedsiębiorców zakłada spółki „od ręki”, nie przewidując potencjalnych konsekwencji. Niestety, błędy popełnione na starcie mogą skutkować realnymi problemami organizacyjnymi, podatkowymi i prawnymi, które ujawniają się dopiero po miesiącach – lub latach.

Faktury ustrukturyzowanej nie da się obiektywnie (w sensie prawnym) użyć ani udostępnić poza KSeF. Co zatem będzie przedmiotem opisu i dekretacji jako dowód księgowy?

Nie da się w sensie prawnym „użyć faktury ustrukturyzowanej poza KSeF” oraz jej „udostępnić” w innej formie niż poprzez bezpośredni dostęp do KSeF – pisze prof. dr hab. Witold Modzelewski.

Obowiązkowy KSeF 2026: Ministerstwo Finansów publikuje harmonogram, dokumentację API KSeF 2.0 oraz strukturę logiczną FA(3)

W dniu 30 czerwca 2025 r. Ministerstwo Finansów opublikowało szczegółową dokumentację techniczną w zakresie implementacji Krajowego Systemu e-Faktur z narzędziami wspierającymi integrację. Od dziś firmy oraz dostawcy oprogramowania do wystawiania faktur mogą rozpocząć przygotowania do wdrożenia systemu w środowisku testowym. Materiały są dostępne pod adresem: ksef.podatki.gov.pl/ksef-na-okres-obligatoryjny/wsparcie-dla-integratorow. W przypadku pytań w zakresie udostępnionej dokumentacji API KSeF 2.0 Ministerstwo Finansów prosi o kontakt za pośrednictwem formularza zgłoszeniowego: ksef.podatki.gov.pl/formularz.

REKLAMA

Załączniki w KSeF tylko dla wybranych? Nowa funkcja może wykluczyć małych przedsiębiorców

Nowa funkcja w Krajowym Systemie e-Faktur (KSeF) pozwala na dodawanie załączników do faktur, ale wyłącznie w ściśle określonej formie i po wcześniejszym zgłoszeniu. Eksperci ostrzegają, że rozwiązanie dostępne będzie głównie dla dużych firm, a mali przedsiębiorcy mogą zostać z dodatkowymi obowiązkami i bez realnej możliwości skorzystania z tej opcji.

Kontrola podatkowa - fiskus ma 98% skuteczności. Adwokat radzi jak się przygotować i ograniczyć ryzyko kary

Choć liczba kontroli podatkowych w Polsce od 2023 roku spada, ich skuteczność jest wyższa niż kiedykolwiek. W 2024 roku aż 98,1% kontroli podatkowych oraz 94% kontroli celno-skarbowych zakończyło się wykryciem nieprawidłowości. Urzędy skarbowe, dzięki wykorzystaniu narzędzi analitycznych takich jak STIR, JPK czy big data, trafnie typują podmioty do weryfikacji, skupiając się na firmach obecnych na rynku i rzeczywiście dostępnych dla egzekucji zobowiązań. W efekcie kontrola może spotkać każdego podatnika, który nieświadomie popełnił błąd lub padł ofiarą nieuczciwego kontrahenta.

REKLAMA