Jak uniknąć podwójnego opodatkowania

Interpretacja podwójnego opodatkowania

Podwójne opodatkowanie można interpretować, jako aspekt prawny oraz ekonomiczny. Poprzez ujęcie prawne należy rozumieć nałożenie podatków przez dwa lub więcej państw na tego samego podatnika z tego samego tytułu i za taki sam okres. Pod względem ekonomicznym istotą podwójnego opodatkowania jest to, że tożsame są ze sobą przedmiot opodatkowania oraz związane z nim podmioty różniące się między sobą. Częstym przykładem tego typu zjawiska jest nałożenie podatku na dochód spółki kapitałowej tak na poziomie przedsiębiorstwa, jak i wspólników.

Jak będzie działać klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania?

Metody uniknięcia podwójnego opodatkowania

W odniesieniu do obrotu międzynarodowego polskie umowy dotyczące unikania podwójnego opodatkowania zawierają opisy metod jego eliminacji. Stosowane metody unikania podwójnego opodatkowania należy ograniczyć do dwóch podstawowych, a więc do metod wyłączenia oraz zaliczenia. Podkreślić należy, że pozostałe metody są jedynie ich odmianami. Ustawy o PIT i CIT  przewidują dwa sposoby uniknięcia podwójnego opodatkowania: wyłączenia z progresją oraz proporcjonalnego odliczenia, która mają zastosowanie w obrocie międzynarodowym.

Metoda wyłączenia z progresją polega na tym, że dochody uzyskane za granicą korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego w Polsce. Należy jednak pamiętać, aby przedmiotowe dochody wziąć pod uwagę przy obliczaniu stopy procentowej mającej zastosowanie do opodatkowania dochodów, które podatnik uzyskał w Polsce (np. wynikające z umowy o pracę, z umowy zlecenia, itp.). W tej metodzie należy obliczyć podatek od dochodu całkowitego według skali podatkowej zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W polskich umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania metodę  wyłączenia z progresją stosuje się  na przykład w umowach z państwami Francji czy Niemiec.

Innym sposobem uniknięcia podwójnego opodatkowania jest metoda proporcjonalnego odliczenia, którą stosuje się w sytuacji, kiedy dochody osiągane za granicą objęte są podatkiem w Polsce. Z art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 20 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że od sumy dochodów osiągniętych w Polsce i za granicą podatnik potrąca od polskiego podatku kwotę równą podatkowi zapłaconemu za granicą. Potrącenie nie może jednak przekroczyć pewnego limitu. Pułap ten nie może być wyższy niż ta część „polskiego” podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie odpowiada dochodowi uzyskanemu za granicą. W polskich umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania metodę tę stosuje się w umowach między innymi z Austrią, Chinami, Chorwacją, Cyprem, Grecją, Hiszpanią, Kanadą Wielką Brytanią czy Włochami.

Podwójne opodatkowanie ma szkodliwy wpływ na obrót międzynarodowy

Państwa dbające o obrót międzynarodowy nieustannie dążą do usuwania wszelkich barier, które istotnie spowalniają rozwój stosunków gospodarczych i wymianę handlową. Jedną z przeszkód, która szkodzi przepływowi kapitału oraz świadczenia usług pomiędzy państwami jest zjawisko podwójnego opodatkowania w obrocie międzynarodowym. W celu uniknięcia przez podatnika obowiązku opodatkowywania tych samych dochodów, między państwami są zawierane odpowiednie umowy w tym zakresie. Również Rzeczpospolita Polska, jako szybko rozwijające się państwo dąży do zawierania tego typu umów z jak największą ilością państw, z którymi rozwija stałą współpracę gospodarczą.

Autorem jest: Kancelaria Prawna Skarbiec, specjalizująca się w przeciwdziałaniu bezprawiu urzędniczemu i w kontrolach podatkowych