Rozliczenie PIT 2011 - przygotuj się jeszcze w tym roku

Często zdarza się, że obliczając wysokość należnego podatku chcielibyśmy skorzystać z możliwości jego obniżenia poprzez ulgi i odliczenia. W praktyce okazuje się że zapominamy o tym, iż to my sami musimy spełnić ileś tam warunków i formalności, by skorzystać z danej ulgi.

Nasza beztroska ma zatem konkretny wymiar finansowy. Tymczasem wystarczyłoby odpowiednio wcześnie zadbać o spełnienie tych warunków - w tym zwłaszcza o zgromadzenie odpowiednich dokumentów, aby zapłacić niższy podatek (bądź odzyskać wyższą nadpłatę).

Twoje dane w urzędzie - sprawdź, czy powinieneś je zaktualizować

Dotąd każdy rozliczający się urzędem skarbowym z podatków musiał posiadać Numer Identyfikacji Podatkowej (NIP). Ale od 1 stycznia 2012 r. znosi się numer identyfikacji podatkowej nadany osobom fizycznym objętym rejestrem PESEL, nieprowadzącym działalności gospodarczej lub niebędącym zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług. Od 1 stycznia 2012 r. jedynym identyfikatorem podatkowym tych osób będzie numer PESEL.

Więcej na ten temat: Od 2012 roku NIP tylko dla firm, pojawi się druk ZAP-3

Tak więc w rozliczeniu za 2011 rok nie trzeba będzie podawać NIP tylko PESEL.

Przedsiębiorcy mają nadal obowiązek każdorazowo posługiwać się NIP w kontaktach z organami podatkowymi. Podają go więc we wszystkich formularzach podatkowych.

Jako podatnicy posiadający NIP lub PESEL mamy określone przepisami obowiązki związane z aktualizacją danych. Jeśli bowiem ulegną zmianie nasze dane osobowe bądź adresowe, to mamy obowiązek w ustawowym terminie zawiadomić o tym fakcie właściwy urząd skarbowy (najczęściej będzie to termin 30 dni od dnia, w którym zaistniała zmiana danych). Od 2012 r. podatnicy nieprowadzący działalności gospodarczej będą musieli dokonywać aktualizacji jedynie w związku ze zmianą adresu miejsca zamieszkania. Aktualizacja tego adresu będzie dokonywana przez podatnika w składanej deklaracji lub każdym innym dokumencie związanym z obowiązkiem podatkowym.

Ale jeżeli podatnik będzie chciał dokonać aktualizacji adresu miejsca zamieszkania w trakcie roku podatkowego, pomimo braku obowiązku do złożenia deklaracji lub innego dokumentu, będzie mógł zgłosić taki adres na formularzu, którego wzór określony zostanie rozporządzeniem ministra finansów (ZAP-3).

Jednocześnie jeżeli adres miejsca zamieszkania podatnika będzie taki sam, jak adres miejsca zameldowania, który znajduje się w rejestrze PESEL, podatnik, o którym mowa wyżej, nie będzie musiał zgłaszać tego adresu urzędowi skarbowemu. Na wzorze formularza ZAP-3 będzie można również zgłosić numer rachunku bankowego.

Co grozi podatnikom za niedopełnienie obowiązków identyfikacyjnych

Dlaczego powinniśmy dopilnować terminowego zaktualizowania danych? Przede wszystkim po to, aby uniknąć mandatu za nieterminowe złożenie zgłoszenia aktualizacyjnego, jeśli to urząd nas na tym „przyłapie”. Urząd nie może nas natomiast ukarać nawet pomimo przekroczenia terminu, gdy sami dobrowolnie przyznamy się do niedopełnienia obowiązku aktualizacji danych składając zaległe zgłoszenie wraz z tzw. czynnym żalem.

Ulga na Internet. Weryfikując nasze prawo do ulgi urząd nie będzie już sprawdzał, czy adres na fakturach lub innych dowodach poniesienia wydatków dokumentujących wydatki na ten cel jest zgodny z danymi adresowymi będącymi aktualnie w jego posiadaniu.

Bowiem od rozliczenia dochodów uzyskanych w 2011 roku, w wyniku nowelizacji przepisów ustawy o PIT zniesiony został wymóg korzystania z Internetu w lokalu będącym miejscem zamieszkania. Dlatego rozliczając się za 2011 r. (czyli do końca kwietnia 2012 r.) aby skorzystać z ulgi na Internet wystarczy  tylko udokumentować poniesienie wydatków na ten cel (nie będzie już wtedy miało znaczenia miejsce, w którym korzystano z Internetu).

Aktualizacji danych powinniśmy też dopilnować wyjeżdżając za granicę na dłuższy czas bądź na stałe. W związku z takim wyjazdem może się bowiem zmienić nasze miejsce zamieszkania, a tym samym – rezydencja dla celów podatkowych. Zmiana rezydencji natomiast skutkuje brakiem obowiązku rozliczania się w Polsce z dochodów uzyskanych poza granicami kraju.

Ma to zatem istotne znaczenie dla wysokości naszych obciążeń podatkowych w Polsce. Brak aktualizacji stwarza zaś domniemanie, że nasza rezydencja podatkowa wciąż znajduje się w Polsce. A to daje podstawę polskiemu fiskusowi do domagania się podatku od całości naszych dochodów, niezależnie od miejsca ich uzyskania. Obalenie tego domniemania jest oczywiście możliwe, ale długotrwałe i na ogół dość uciążliwe.

Chcesz rozliczyć się z małżonkiem bądź z dzieckiem - sprawdź, czy będziesz miał do tego prawo i czy Ci się to opłaci

Niektórym podatnikom ustawodawca dał możliwość rozliczenia się z podatku dochodowego na preferencyjnych zasadach – wspólnie z małżonkiem albo dzieckiem. Dzięki temu mogą oni zapłacić ten podatek w niższej wysokości. Ale zanim skorzystamy z tego przywileju, powinniśmy w pierwszej kolejności sprawdzić, czy rzeczywiście mamy do niego prawo.

Wspólne rozliczenie z małżonkiem

Głównymi przeszkodami uniemożliwiającymi wspólne rozliczenie z małżonkiem są:

1) zawarcie małżeństwa w trakcie roku podatkowego,

2) istnienie rozdzielności majątkowej pomiędzy małżonkami przez jakikolwiek okres w trakcie roku podatkowego (taki stan stwarza m.in. sądownie orzeczona separacja czy zawarcie tzw. intercyzy, w wyniku której będzie miało miejsce umowne zniesienie wspólności majątkowej pomiędzy małżonkami),

3) korzystanie przez co najmniej jedno z małżonków ze zryczałtowanej formy opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej (czyli ryczałtu ewidencjonowanego bądź karty podatkowej),

4) korzystanie przez co najmniej jedno z małżonków z opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej podatkiem liniowym,

5) podleganie przez co najmniej jedno z małżonków opodatkowaniu podatkiem tonażowym,

6) niezłożenie wniosku o wspólne rozliczenie w zeznaniu rocznym do upływu ustawowego terminu do złożenia tego zeznania.

Nowelizacja przepisów ustawy o PIT z 25 listopada 2010 r. zniosła wymóg podpisania wniosku o wspólne rozliczenie przez oboje małżonków począwszy od rozliczenia za 2010 r.. Wystarczające zatem będzie złożenie wniosku tylko przez jednego z nich.

Ustawodawca wprowadził tutaj jednak domniemanie, że wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Łatwiej zatem złożyć wspólnego PIT-a przez Internet bez podpisu elektronicznego w systemie e-deklaracje (nie trzeba składać wypełnionego papierowego druku – upoważnienia UPL-1).

Prawo do wspólnego rozliczenia jest wyłączone jeżeli jeden z małżonków podlega opodatkowaniu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, podatkiem tonażowym albo podatkiem liniowym (art. 9a i 30c ustawy o PIT). Nie można zatem rozliczyć się wspólnie z małżonkiem, nawet jeżeli małżonkowie nie uzyskali żadnego przychodu z działalności gospodarczej w danym roku podatkowym.

Przed podjęciem decyzji o wspólnym rozliczeniu z małżonkiem warto sprawdzić, czy będzie ono opłacalne. W zdecydowanej większości przypadków tak właśnie będzie. Dzięki wspólnemu rozliczeniu małżonkowie zaoszczędzą na podatku. Po prostu zapłacą go w mniejszej wysokości, niż gdyby rozliczali się indywidualnie.

Zdarza się jednak, że wspólne rozliczenie okaże się bardziej kosztowne. Przeważnie będzie to miało miejsce w razie osiągania przez jedno z małżonków dochodów za granicą. Warto więc wcześniej zrobić symulację rozliczeń podatkowych w obu wariantach – tj. wspólnym i indywidualnym. Pozwoli to dokonać wyboru najkorzystniejszego sposobu rozliczenia się z podatku w zeznaniu rocznym.

Rozliczenie jako osoba samotnie wychowująca dzieci

O ile ocena prawa do wspólnego rozliczenia z małżonkiem nie powinna nastręczać większych trudności, to wciąż sporych problemów przysparza kwestia prawidłowego ustalenia prawa do rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dzieci.

Nie można się rozliczyć jako osoba samotnie wychowująca dziecko, jeśli:

1) jako rodzic bądź opiekun prawny nie posiada się statusu osoby samotnie wychowującej dziecko w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – tj. nie jest się panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów bądź osobą pozostającą w związku małżeńskim, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

2) wychowywane dziecko nie należy do kręgu dzieci wymienionych w ustawie,

Więcej na temat kryteriów wspólnego rozliczenia się z samotnie wychowywanym dzieckiem

Możliwość rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dzieci nie została uzależniona od okresu wychowywania dziecka spełniającego ww. warunki. Aby móc rozliczyć się z dzieckiem na preferencyjnych zasadach, nie trzeba więc wychowywać go samotnie przez cały rok podatkowy.

Najwięcej nieporozumień powoduje ustalenie momentu uzyskania statusu osoby samotnie wychowującej dzieci przez osoby rozwodzące się oraz pozostające w separacji. W przypadku osób ubiegających się o rozwód momentem uznania ich za osoby rozwiedzione będzie nie moment wydania wyroku rozwodowego, ale moment jego uprawomocnienia się. Dlatego jeśli przeprowadzamy rozwód i chcemy skorzystać z preferencyjnych zasad rozliczenia upewnijmy się, że wyrok rozwodowy uprawomocni się przed końcem roku podatkowego, za który zamierzamy rozliczyć się jako osoba samotnie wychowująca dzieci.

Analogicznie jest w przypadku, gdy postępowanie dotyczy nie rozwodu, a separacji. Tylko bowiem prawomocne orzeczenie separacji uprawnia nas do skorzystania z tego rodzaju preferencyjnych zasad rozliczenia podatku dochodowego.

Za osobę pozostającą w separacji nie uważa się osób pozostających w tzw. separacji faktycznej, które nie przeprowadziły stosownego postępowania sądowego w celu jej formalnego orzeczenia i nie dysponują prawomocnym orzeczeniem w tym przedmiocie.

Kolejną kontrowersyjną kwestią są zasady ustalania wysokości dochodów dziecka, które nie powodują obowiązku zapłaty podatku. Organy podatkowe stoją na stanowisku że dochody te, stanowią różnicę pomiędzy przychodami dziecka, a kosztami ich uzyskania. Jeśli tak ustalony dochód dziecka nie przekracza tzw. kwoty wolnej (która w 2009 r. wynosi 3091 zł), to przy spełnieniu pozostałych warunków mamy prawo do rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dzieci.

Jeśli natomiast ustalony w powyższy sposób dochód dziecka jest wyższy od kwoty wolnej, a nie przekracza jej dopiero po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne, to zdaniem fiskusa takie rozliczenie nam nie przysługuje. Potwierdziło to również Ministerstwo Finansów, odpowiadając na pytanie Gazety Prawnej w tej sprawie (M. Majkowska „Przychód pomniejsza się tylko o koszty” opubl. GP z 15.05.2008 r.)

Dlatego zanim rozliczymy podatek na preferencyjnych zasadach, sprawdźmy czy nasze dziecko osiągnęło dochody podlegające opodatkowaniu, a jeśli tak – to czy nie zarobiło zbyt dużo.

Od 2011 roku zmieniła się definicja osoby samotnie wychowującej dziecko, tak aby wynikał z niej ewidentny wymóg samotnego wychowywania dziecka. Ta definicja ma zastosowanie do rozliczenia dochodów uzyskanych w 2011 roku.

Chcesz korzystać z ulg i odliczeń – zadbaj o dowody

Ulgi i odliczenia to instrumenty, z których chętnie korzystamy w celu obniżenia wysokości podatku. Jednak nasze prawo do danej ulgi czy odliczenia może być weryfikowane przez urząd skarbowy, dlatego warto przygotować się wcześniej na taką ewentualność.

Przede wszystkim powinniśmy zadbać o skompletowanie niezbędnych dokumentów poświadczających nasze prawo do ulgi. W przypadku niektórych ulg ustawodawca wprost wskazał, jakie dokumenty stanowią dowód poniesienia wydatków podlegających odliczeniu w ramach danej ulgi.

Rodzaj ulgi lub odliczenia	Dokumenty niezbędne do skorzystania z ulgi lub odliczenia
Darowizny na cele pożytku publicznego przekazane organizacjom krajowym prowadzącym tego rodzaju działalność - limit 6% dochodu	- Darowizna pieniężna - dowód wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego - Darowizna niepieniężna - dokument, z którego wynika wartość tej darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny
Darowizny na cele pożytku publicznego przekazane równoważnym organizacjom określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - limit 6% dochodu	- Darowizna pieniężna - dowód wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego - Darowizna niepieniężna - dokument, z którego wynika wartość tej darowizny + oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny - Oświadczenie tej organizacji, iż na dzień przekazania darowizny była ona równoważną organizacją do organizacji, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o działalności pożytku publicznego, realizującą cele określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego i prowadzącą działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych
Darowizny na cele kultu religijnego - limit 6% dochodu	- Darowizna pieniężna - dowód wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego - Darowizna niepieniężna - dokument, z którego wynika wartość tej darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny
Darowizny na cele krwiodawstwa realizowanego przez honorowych dawców krwi zgodnie z ustawą o publicznej służbie krwi – limit 6% dochodu	- zaświadczenie wystawione przez jednostkę organizacyjną realizującą zadania w zakresie pobierania krwi. W zaświadczeniu tym pobierający krew podawać będzie wyłącznie ilość bezpłatnie oddanej krwi lub jej składników przez honorowego dawcę.
Darowizny na działalność charytatywno - opiekuńczą Kościoła odliczane na podstawie odrębnych ustaw o stosunku Państwa do poszczególnych Kościołów - bezlimitowe	- Darowizna pieniężna - dowód wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego - Darowizna niepieniężna - dokument, z którego wynika wartość tej darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny (pokwitowanie odbioru darowizny) - W okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność
Ulga na korzystanie z Internetu – limit 760 zł	Faktura VAT lub inny dokument stwierdzający poniesienie wydatku, zawierający w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty  + dowód zapłaty
Ulga rehabilitacyjna – z wyjątkiem wydatków niewymagających udokumentowania, tj.: - używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne –limit 2280 zł - opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa – limit 2280 zł, - utrzymanie przez ww. osoby niewidome psa przewodnika – limit 2280 zł Ważne! Brak obowiązku udokumentowania ponoszonych wydatków w ww. przypadkach nie oznacza, że urząd skarbowy nie ma możliwości weryfikacji zasadności i wysokości dokonanych odliczeń.	- Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności/przyznające grupę inwalidzką - Dokumenty stwierdzające poniesienie wydatków; - inne dowody
Odliczenie składek ZUS	Dokumenty stwierdzające poniesienie wydatków; informacje otrzymane od płatników
Odliczenie składek na ubezpieczenie zdrowotne - w wysokości nieprzekraczającej 7,75% podstawy wymiaru	Dokumenty stwierdzające poniesienie wydatków; informacje otrzymane od płatników
Ulga prorodzinna	W deklaracji podatkowej podaje się liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Dopiero na wyraźne żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności: 1) odpis aktu urodzenia dziecka; 2) zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka; 3) odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą; 4) zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
Tzw. ulgi mieszkaniowe (odliczane na zasadzie praw nabytych) – „duża” ulga budowlana, ulga remontowa, ulga odsetkowa	M.in. faktury dokumentujące poniesione wydatki, akt notarialny, pozwolenie na budowę, inny dokument potwierdzający tytuł do budynku/lokalu mieszkalnego, umowy kredytowe, zaświadczenie banku o wysokości zapłaconych w roku podatkowym odsetek

Ponieważ odliczeniu podlegają wydatki poniesione w roku podatkowym, za który składane jest zeznanie, to w niektórych przypadkach można doprowadzić do zwiększenia kwoty przysługujących odliczeń. Wystarczy umiejętnie i odpowiednio wcześnie zadbać o uzyskanie stosownych dokumentów.

---

Dokumentowanie ulgi na internet

Począwszy od rozliczenia za 2011 rok prawo do odliczenia z tytułu ulgi internetowej daje każdy dokument stwierdzający poniesienie wydatków, zawierający w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (czyli nie tylko faktura ale też np. paragony i inne rachunki).

Małżonkowie (bądź inne osoby zamieszkujące wspólnie, np. rodzice i dorosłe dzieci) mogą postarać się o „zwielokrotnienie” limitu odliczenia z tytułu ulgi na Internet podpisując (bądź aneksując) umowę z dostawcą usług internetowych w taki sposób, aby w umowie jako nabywcy tych usług figurowały dane wszystkich zamieszkujących wspólnie osób korzystających z Internetu. Wówczas dostawca usług ma obowiązek wystawiać faktury z uwzględnieniem danych wszystkich nabywców usług, co pozwoli każdemu z nich skorzystać z odliczenia w ramach ulgi internetowej poniesionych na ten cel wydatków (odliczenie nie może oczywiście przekroczyć ustawowego górnego limitu odliczenia wynoszącego 760 zł na jednego podatnika).

Jeśli z jakichś przyczyn nie dysponujemy fakturami (lub innymi dowodami) dokumentującymi zakup usług dostępu do Internetu (np. zaginęły, bądź w ogóle nie dotarły do adresata), a je faktycznie opłacaliśmy (i dysponujemy dowodami potwierdzającymi wpłatę) to możemy zwrócić się do dostawcy o wystawienie duplikatów. Duplikat faktury zastępuje jej oryginał - jest z nim równoważny. Tym samym dysponując duplikatem w powiązaniu z dowodem wpłaty spełniamy warunek właściwego udokumentowania wydatków odliczanych w ramach ulgi internetowej.

Warto też wiedzieć, że prawo do odliczenia dają również e-faktury, czyli faktury wystawione w formie elektronicznej zgodnie z obowiązującymi przepisami i opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym, weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Są to bowiem faktury w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, i tym samym spełniają wymogi dokumentacyjne określone w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulujących zasady korzystania z ulgi internetowej.

Faktury takie mogą jednak być wystawiane i przesyłane w formie elektronicznej dopiero od dnia następnego po dniu , w którym odbiorca zaakceptował tą formę wystawiania i przesyłania faktur. Nie można zatem domagać się zastąpienia „wstecznie” faktury papierowej fakturą elektroniczną.

Za e-fakturę nie jest uznawana faktura przesłana pocztą elektroniczną w formie pliku PDF bez bezpiecznego podpisu elektronicznego. Taka faktura nie została bowiem wystawiona zgodnie z przepisami regulującymi zasady wystawiania i przesyłania faktur elektronicznych.

Chociaż Ministerstwo Finansów wciąż nie zgadza się, że faktury przesyłane w formie plików PDF stanowią dokument dający prawo do odliczeń, to jednak po stronie podatników stają sądy administracyjne (por. m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 maja 2010 r., sygn. akt I FSK 1444/09). Orzeczenie co prawda dotyczyło kwestii odliczania podatku VAT z takiej faktury, ale ma znaczenie również dla innych rozliczeń podatkowych. NSA stwierdził w nim bowiem, że art. 106 ust. 1 ustawy o VAT w ogóle nie odnosi się do kwestii formy, w jakiej powinny być wystawiane faktury.

Skoro zatem NSA uznał, że zgodnie z prowspólnotową wykładnią dokument wystawiony w takiej właśnie formie jest fakturą dającą prawo do odliczenia w zakresie podatku VAT, to jest też fakturą, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dokumentującą wydatki na cel objęty tą ulgą.

Jeszcze jednym sposobem na zwiększenie kwoty przysługujących odliczeń jest opłacenie „z wyprzedzeniem” np. faktur za Internet (tu trzeba pamiętać o limicie odliczenia) czy składek ZUS należnych za przyszłe okresy rozliczeniowe. Dzięki temu, że liczy się moment faktycznego poniesienia wydatków, a nie okres, za jaki ten wydatek jest ponoszony możemy skorzystać z wyższego odliczenia w zeznaniu rocznym.

W taki sposób pod koniec roku możemy z góry opłacić faktury wystawione np. za kolejne okresy rozliczeniowe z następnego roku czy też składki należne za kolejne miesiące następnego roku. Wtedy poniesione wydatki można rozliczyć w zeznaniu składanym za bieżący rok, w którym miała miejsce faktyczna wpłata.

Nasze obciążenie podatkowe zmaleje również wskutek dokonanych darowizn. Trzeba jednak pamiętać, że aby móc odliczyć od dochodu darowane kwoty, konieczne jest nie tylko ich właściwe udokumentowanie, ale też przekazanie ich na rzecz obdarowanego przed zakończeniem rozliczanego roku podatkowego.

Nie chcesz zapłacić za dużo podatku – ustal, jakie Ci przysługują koszty

Niekiedy zdarza się, że płacimy zbyt wysoki podatek. Dzieje się tak nie tylko wtedy, gdy z powodu np. braku właściwego udokumentowania nie skorzystamy z ulg i odliczeń, ale też wówczas, gdy nie zostaną ustalone prawidłowo przysługujące nam koszty uzyskania przychodu.

Wystarczy, że np. płatnik przy umowie o dzieło zamiast 50% kosztów zastosuje koszty 20% czy też pomimo złożenia oświadczenia o zamieszkiwaniu w miejscowości innej niż ta, w której znajduje się zakład pracy naliczy nam z umowy o pracę koszty podstawowe zamiast podwyższonych.

Dlatego warto zweryfikować wysokość kosztów, aby niepotrzebnie nie kredytować fiskusa. Korekty kosztów określanych w sposób zryczałtowany (tj. wg normy procentowej bądź kwotowo) możemy na szczęście dokonać samodzielnie w zeznaniu rocznym, gdyż nie jesteśmy związani kosztami wykazanymi przez płatnika w informacjach podatkowych (na podstawie których w zeznaniu rocznym wykazujemy dochody uzyskiwane za pośrednictwem płatników ze wskazanych w nich źródeł przychodów).

Przy kwotowych kosztach pracowniczych musimy pamiętać o obowiązujących rocznych limitach tych kosztów.

Uzyskując przychody z umowy o pracę mamy prawo zastosować koszty w wysokości faktycznie poniesionych wydatków w przypadku dojeżdżania z innej miejscowości do zakładu pracy środkami komunikacji publicznej wymienionymi w przepisach ustawy –czyli środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej.

Ustawodawca sformułował tu jednak określone wymogi dokumentacyjne. Mianowicie tego rodzaju wydatki na dojazd muszą zostać udokumentowane wyłącznie imiennymi biletami okresowymi. Nie wystarczy zatem zwykły bilet ani też bilet okresowy, który nie będzie biletem imiennym.

Dlatego chcąc skorzystać z odliczenia faktycznych kosztów musimy dopilnować ich właściwego udokumentowania, czyli uzyskać od przewoźnika, z którego usług korzystamy imienne bilety okresowe. Stanowią one jedyny dowód uprawniający do przyjęcia faktycznych kosztów w zeznaniu rocznym i nie mogą zostać zastąpione żadnym innym dokumentem (nawet jeśli byłaby to faktura VAT zawierająca szczegółowe dane podatnika).

Zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej obowiązkowe jest ustanowienie przez stronę postępowania podatkowego pełnomocnika do spraw doręczeń w razie jej wyjazdu za granicę trwającego dłużej niż dwa miesiące.

Masz wątpliwości – wystąp o interpretację

Jeśli jakieś regulacje prawa podatkowego budzą nasze wątpliwości, gdyż wydają się nam niejasne, mamy prawo zapytać o ich wykładnię. Aby ją uzyskać, musimy złożyć wniosek o interpretację niezrozumiałych dla nas przepisów do Ministra Finansów, w którego imieniu odpowie nam jeden z czterech upoważnionych dyrektorów izb skarbowych. Wniosek o wydanie interpretacji musi zawierać elementy określone przepisami Ordynacji podatkowej i zostać należycie opłacony. To warunek jego rozpatrzenia.

Warto wiedzieć, że Ordynacja podatkowa określa dość długie terminy na wydanie interpretacji. Podstawowy to trzy miesiące od daty złożenia wniosku, natomiast w bardziej zawiłych sprawach może on zostać wydłużony do czterech miesięcy. Dlatego nie należy czekać do ostatniej chwili ze złożeniem wniosku o interpretację. Zwłaszcza gdy zależy nam na uzyskaniu odpowiedzi na pytania dotyczące np. ulg czy odliczeń czy też innych kwestii mających znaczenie dla prawidłowego rozliczenia się z podatku dochodowego w zeznaniu rocznym.

Wręcz przeciwnie – wskazane jest jak najszybsze zidentyfikowanie potencjalnych problemów, jakich może nam przysporzyć nasze rozliczenie i uzyskanie stanowiska fiskusa odpowiednio wcześnie. Pozwoli to uniknąć nie tylko konieczności późniejszego korygowania zeznania i dopłacania podatku z odsetkami za zwłokę, ale też wielu wizyt w urzędzie wskutek wezwań dokonywanych w ramach czynności sprawdzających bądź postępowania podatkowego.

Więcej o interpretacjach podatkowych - jak uzyskać i jak korzystać