Jak rozliczyć stratę z tytułu wydania własnej książki

Takie stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 19 maja 2017 r., sygn. 0111-KDIB2-2.4011.41.2017.1.MZ., której treść przytaczamy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca pracuje na etacie. Napisał i wydał książkę. W 2015 r. poniósł częściowo koszty jej wydania (faktury, umowa - zlecenie). Zgodnie z umową zawartą z wydawnictwem w 2015 r. Wnioskodawca poniósł koszty wydania książki w wysokości 3.500,00 zł, na co ma potwierdzenie w postaci rachunków. W 2015 r. Wnioskodawca nie sprzedał ani jednego egzemplarza książki, a w 2016 r. uzyskał przychody z jej sprzedaży w kwocie 132,38 zł, w tym egzemplarzy w wersji elektronicznej (e-book) w kwocie 17,10 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Jak Wnioskodawca powinien się rozliczyć za 2016 r.? Czy może uwzględnić koszty wydania?
2. Co Wnioskodawca powinien zrobić, żeby w dochodach za 2016 r. uwzględnić przychody ze sprzedaży książki w postaci papierowej oraz czterech sztuk w postaci elektronicznej (e-book). Czy książkę w formie elektronicznej Wnioskodawca ma odliczyć osobno?

Zdaniem Wnioskodawcy, w rozliczeniu rocznym za 2016 r. zamierza uwzględnić przychód z 2016 r., na który wystawił rachunek w wysokości 132,38 zł (książka wydana drukiem oraz forma elektroniczna). Koszty wydania książki w wysokości 3.500,00 zł poniósł w 2015 r. Jest to udokumentowane w umowie wraz z rachunkiem wystawionym na taką kwotę przez wydawcę. Ponieważ w 2015 r. Wnioskodawca nie miał żadnych przychodów z tytułu wydania książki, nie mógł rozliczyć kosztów. W 2016 r. Wnioskodawca otrzymał przychód, wobec tego uznał, że może odliczyć w tym roku całe poniesione koszty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy - dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Natomiast zasady rozliczania straty ze źródła przychodów przewidziane zostały w art. 9 ust. 3 ww. ustawy. Stosownie do tego przepisu o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Przepis art. 9 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że - przepis ust. 3 nie ma zastosowania do strat:

1. z odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, oraz
2. ze źródeł przychodów, z których dochody są wolne od podatku dochodowego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że strata nie jest podatkowo obojętna, bowiem ustawodawca zawarł uregulowania, zgodnie z którymi strata ze źródła przychodów może być rozliczana przez podatnika w następnych latach podatkowych z tego źródła. Strata jest nadwyżką kosztów uzyskania przychodów nad sumą przychodów i określana jest za rok podatkowy. Podstawowym warunkiem dla zaistnienia możliwości rozliczenia (odliczenia) straty podatkowej przez podatnika jest wystąpienie dochodu do opodatkowania.

Podatnik może odliczyć stratę z dochodów osiągniętych w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych. Ma również możliwość wyboru, w których latach i w jakiej wysokości dokona odliczeń, z zachowaniem warunku co do dopuszczalnej kwoty odliczenia w roku podatkowym. Brak dochodu do opodatkowania ze źródła, z którego w latach ubiegłych poniesiona była strata, w określonym roku podatkowym oznacza brak możliwości rozliczenia straty podatkowej w tej jednostce czasowej. W skrajnym przypadku, kiedy w kolejnych pięciu latach podatkowych nie wystąpi dochód, strata podatkowa może nie być w ogóle z tego źródła rozliczona.

Polecamy: Podatki 2017 - PIT, CIT, ryczałt 2017 (książka)

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy stanowi, że jednym ze źródeł przychodu są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

W myśl art. 18 cytowanej ustawy - za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w przywołanym art. 18 ww. ustawy są m.in. przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 880). Zgodnie z art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory m.in. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).