Definicja dostawy o charakterze ciągłym w VAT - świadczenia częściowe
Sprawa dotyczyła spółki będącej producentem opakowań m.in. puszek. Spółka zawarła umowę sprzedaży z jednym z odbiorców krajowych, w której określono okresy rozliczeniowe. Dostawy będą realizowane w sposób powtarzalny i ciągły, ale będą rozliczane po zakończeniu każdego 7-dniowego okresu. Dodatkowo w umowie znajdują się zapisy, iż w przypadku, gdy miesiąc kalendarzowy będzie kończyć się w ciągu tygodnia kalendarzowego, dany 7-dniowy okres zostanie podzielony odpowiednio na dwa odrębne okresy rozliczeniowe. Spółka będzie organizować i opłacać transport. Prowadzi ewidencję magazynową w systemie informatycznym, a uchwałą zarządu wprowadzono instrukcję w sprawie zasad i trybu wydawania dokumentów regulujących ruch osobowy, samochodowy i materiałowy oraz sprawowania w tym zakresie kontroli. Sprzedaż towarów odbywa się w walucie euro. Faktura wystawiana będzie po zakończeniu każdego 7-dniowego okresu rozliczeniowego. Spółka wykaże na fakturze podatek VAT w walucie PLN, przeliczony według średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego wystawienie faktury.
Na tym tle spółka zapytała organ podatkowy:
Kiedy powstaje obowiązek podatkowy od dostawy wskazanych towarów w danym 7-dniowym okresie rozliczeniowym?
Czy na fakturze, jako datę zakończenia dostawy towarów należy podawać ostatni dzień okresu rozliczeniowego?
Kiedy uznać za zakończoną dostawę towaru, który jest wysyłany do klienta przed zakończeniem danego okresu rozliczeniowego, a faktycznie dostarczony w następnym okresie rozliczeniowym?
Czy przy dokonywaniu dostaw towarów przez spółkę, właściwym dla przeliczenia kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania dla celów podatku VAT, wyrażonych w walucie obcej na złote, jest kurs średni danej waluty obcej ogłoszony przez NBP, na dzień poprzedzający ostatni dzień okresu rozliczeniowego?
NOWOŚĆ na Infor.pl: Prenumerata elektroniczna Dziennika Gazety Prawnej KUP TERAZ!
Polecamy: Biuletyn VAT
Prezentując własne stanowisko spółka wskazała, że dostawy towarów można uznać za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się płatności lub rozliczenia. Datą zakończenia dostaw ciągłych jest ostatni dzień umownego okresu rozliczeniowego. W przypadku wysyłki towaru przed dniem zakończenia okresu rozliczeniowego i otrzymaniem towaru przez kontrahenta po tym okresie, należy przyjąć, że dostawa towarów miała miejsce w momencie zakończenia okresu rozliczeniowego, a nie w dacie faktycznego otrzymania (odbioru) towaru przez nabywcę. Dla wszystkich dostaw towarów wchodzących w skład dostawy ciągłej, zrealizowanej w danym okresie rozliczeniowym, zastosowanie będzie miał ten sam kurs waluty, tj. kurs z dnia poprzedzającego ostatni dzień danego okresu rozliczeniowego.
Organ uznał to stanowisko za nieprawidłowe. Organ stwierdził, że w przypadku spółki zachodzą odrębne dostawy określonych towarów, które można wyodrębnić, jako samodzielne świadczenia, a tym samym w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 19a ust. 4 ustawy o VAT. W konsekwencji, obowiązek podatkowy dla dostaw towarów dokonywanych przez spółkę powstanie na zasadach określonych w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, czyli z chwilą dokonania każdej odrębnej dostawy towarów, a nie jak uważa spółka, z upływem ostatniego dnia każdego okresu rozliczeniowego.
WSA w Krakowie nie przyznał jednak racji organowi. Zdaniem sądu, pojęcie usług ciągłych czy dostaw ciągłych, o których mowa w art. 19a ust 3 i 4 ustawy o VAT należy definiować, mając na względzie cel, w jakim wprowadzono regulacje art. 64 Dyrektywy 112. Chciano stworzyć możliwość zbiorczego deklarowania całości usług czy dostaw dokonywanych w danym okresie w ramach umów o stałej współpracy, a rozliczanych między stronami zbiorczo za poszczególne okresy rozliczeniowe. Rozwiązanie to miało służyć zapewnieniu sprawnej kontroli, ale też uporządkowaniu, uproszczeniu i ułatwieniu podatnikom dokonywania rozliczeń w przypadku wykonywania usług i dokonywania dostaw towarów w ramach umów o stałej współpracy, w przypadku których w związku z ich świadczeniem ustalono następujące po sobie terminy płatności. Wobec tego, w przypadku spółki nie ma ma podstaw do uznania, że nie mamy do czynienia z usługą o charakterze ciągłym.
NSA był podobnego zdania. Sąd podkreślił, że zagadnienie to było już przedmiotem orzecznictwa NSA. Pierwotnie NSA zajął stanowisko, że pod pojęciem usług (dostaw) ciągłych rozumieć można wyłącznie takie usługi, w których nie da się wyodrębnić poszczególnych czynności, nie da się określić, kiedy kończą się jedne świadczenia, a kiedy rozpoczynają się następne.
W najnowszych orzeczeniach NSA zajął jednak stanowisko, że pod pojęciem dostawy świadczonej w sposób ciągły, o której mowa w tych przepisach, należy rozumieć dostawę, która realizowana jest w sposób ciągły w drodze świadczeń częściowych, dla których ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń. Stanowisko takie zostało przedstawione m.in. w wyroku NSA z 11 kwietnia 2017 r., I FSK 1104/15 oraz wyroku z 12 lipca 2017 r., I FSK 1714/15.
NSA w przedmiotowej sprawie przychylił się do tej drugiej linii orzeczniczej.
Patrycja Łukasiewicz
Źródło: taxonline.pl
Komentarze(0)
Pokaż:
NajnowszePopularneNajstarsze