Na korzyści podatkowe mogą liczyć przedsiębiorcy posiadający firmowe auto, najlepiej ciężarowe. Od jego zakupu odliczą cały VAT. Mniej korzyści osiągną właściciele firmowych aut osobowych. Tu przy odliczeniu VAT obowiązują limity.
SPIS TREŚCI
PORADY PRAWNE
AKTY PRAWNE
WYJAŚNIENIA
Samochód osobowy a samochód ciężarowy
Pierwsza różnica między zakupem samochodu osobowego i ciężarowego polega na tym, że istnieją odmienne reguły odliczenia VAT. Przy zakupie samochodu ciężarowego całość podatku naliczonego może być odliczona w ramach rozliczania VAT. Zakup samochodu osobowego oraz innego pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony uprawnia do odliczenia VAT częściowego. Odliczenie, czyli kwota podatku naliczonego, stanowi 60 proc. kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6000 zł. Kolejna różnica to możliwość odliczenia VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do napędu samochodu. VAT od paliw wykorzystywanych w samochodach ciężarowych podlega całkowitemu odliczeniu.
Podatek należny można pomniejszyć o całość podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodów ciężarowych. Natomiast obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Różnice podatkowe w traktowaniu samochodu osobowego i ciężarowego występują też w podatku dochodowym. Wartość zakupionego samochodu ciężarowego może być zaliczana w koszty podatkowe przedsiębiorcy poprzez odpisy amortyzacyjne w całości. W przypadku samochodów osobowych istnieje ograniczenie do wysokości 20 000 euro. Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.
Podobne różnice w zaliczeniu do kosztów podatkowych dotyczą ubezpieczenia samochodu.
Samochód w firmie jest niezbędnym elementem prowadzonej działalności. Zakup i wykorzystywanie auta w prowadzonej działalności gospodarczej wpływa również na sytuację podatkową firmy. Co prawda podatnik zostaje obciążony dodatkowymi obowiązkami, ale zyskuje uprawnienia przy rozliczaniu podatku dochodowego i VAT.
Jednym z głównych uprawnień, które przysługują podatnikowi podatku od towarów i usług, jest możliwość odliczania VAT zawartego na fakturach zakupu. W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Odliczenie limitowane
Odliczenie przysługuje również przy zakupie samochodów wykorzystywanych w firmie. W ustawie o VAT dokonano rozróżnienia między odliczaniem podatku od nabytych samochodów. Inaczej się rozlicza zakup samochodu osobowego, a inaczej samochodu ciężarowego. Zakup samochodu ciężarowego uprawnia do odliczenia VAT w całości.
Niestety, przy zakupie samochodu osobowego ustawa o VAT przewiduje ograniczenia w odliczaniu podatku, nawet pomimo posiadania prawidłowo wystawionej faktury VAT od sprzedającego. W przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi tylko 60 proc. kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6000 zł.
Ograniczenia nie stosuje się do pojazdów specjalnych (np. samochodów do czyszczenia dróg, samochodów pomocy drogowej), od których zakupu zawsze przysługuje odliczenie VAT w pełnej wysokości. Warunkiem jest tylko spełnienie przez taki samochód na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym warunków i wymagań technicznych określonych dla przeznaczeń tych pojazdów.
Ograniczenia w pełnym odliczeniu VAT od samochodu osobowego i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, które są używane w działalności gospodarczej stosuje się nie tylko przy kupnie w kraju. Ograniczenia stosuje się odpowiednio do importu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych. W takim przypadku, kwotę podatku naliczonego stanowi 60 proc. kwoty wynikającej z dokumentu celnego, nie więcej jednak niż 6000 zł, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji naczelnika urzędu celnego, który może w pewnych sytuacjach wydawać decyzje w sprawie wysokości VAT od importu. Zazwyczaj przy imporcie samochodów podatnicy sami obliczają i wykazują w zgłoszeniu celnym kwoty podatku VAT.
Podobnie jest przy samochodzie osobowym wziętym w leasing.
Na podstawie art. 86 ust. 7 ustawy o VAT przy użytkowaniu leasingowanych i wynajmowanych samochodów osobowych można odliczyć 60 proc. podatku naliczonego zawartego na fakturach VAT, ale nie więcej niż 6000 zł.
Zakup paliwa
Jednak to nie koniec odliczeń związanych z wykorzystywaniem samochodu osobowego w działalności gospodarczej podatnika. Nie tylko nie można odliczyć całego VAT od samochodu osobowego, ale także co gorsza, nie podlega odliczeniu VAT naliczony od nabywanych do takich samochodów paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do ich napędu. Co więcej, przy zakupie paliwa istnieje bezwzględny zakaz jakiegokolwiek odliczania, co oznacza, że nie można nawet odliczyć częściowo podatku (przy zakupie auta można część odliczyć). Na pocieszenie przedsiębiorcom pozostaje fakt, że mogą sobie zaliczyć w koszty uzyskania przychodów kwoty brutto od zakupionego paliwa.
Oczywiście ograniczenia w odliczaniu VAT od zakupu, importu, leasingu samochodów osobowych i samochodów o masie całkowitej do 3,5 tony oraz paliwa służącego do ich napędu nie dotyczą samochodów ciężarowych i innych pojazdów niż samochody osobowe (np. ciągników siodłowych).
Podatek i zwolnienie
Sprzedaż samochodu osobowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i to według 22-proc. stawki VAT. Od sprzedaży należny jest 22-proc. VAT nawet wtedy, gdy przy zakupie przysługiwało limitowane odliczenie VAT. Samochód osobowy zakupiony do prowadzonej działalności gospodarczej stanowi środek trwały firmy, a odliczeniu podlegał VAT w wysokości 60 proc. podatku naliczonego, ale nie więcej niż 6000 zł.
Przy sprzedaży tego samochodu powinno się odprowadzić podatek należny w pełnej wysokości, a nie w wysokości odliczenia, czyli 60 proc. wartości VAT (odliczonego przy zakupie). Nie jest to jednak reguła. Dotyczy to tylko sprzedaży nowego środka transportu, do którego nie ma zastosowania zwolnienie z VAT.
Ze zwolnienia korzysta dostawa samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, w ograniczonym zakresie, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi. Przypomnijmy, że towarem używanym jest towar, którego okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.
Sprzedaż samochodu osobowego niemającego statusu towaru używanego, który jest nowym środkiem transportu, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (nie korzysta ze zwolnienia z VAT). Nowymi środkami transportu są zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług m.in. pojazdy lądowe, napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowatów, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy. Trzeba pamiętać, że za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza. Jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.
Amortyzacja w części
Ograniczenia przy używaniu samochodu osobowego w firmie istnieją również w podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedsiębiorca musi mieć świadomość, że zawsze będzie występowało limitowane zaliczenie do kosztów podatkowych (poprzez odpisy amortyzacyjne) zakupienie samochodu osobowego. Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.
Do kosztów nie można też zaliczyć składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Jednak to nie koniec ograniczeń, które związane są z eksploatacją samochodu osobowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kosztów wyłączone będą straty powstałe w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.
Należy pamiętać też, że w podatku dochodowym od osób fizycznych istnieje inna definicja samochodu osobowego niż określona w podatku od towarów i usług.
WAŻNE
Przebieg samochodu osobowego niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych powinien być udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca.
Ewidencja przebiegu
Częstym przypadkiem występującym w praktyce u przedsiębiorców jest wykorzystywanie prywatnego samochodu osobowego w prowadzonej działalności gospodarczej. Samochód taki nie podlega wpisowi do ewidencji środków trwałych i nie są od niego liczone odpisy amortyzacyjne. Wydatki związane z eksploatacją takiego samochodu będą podlegały limitowanemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, i to po spełnieniu kilku warunków. Najważniejszym jest prowadzenie dla takiego samochodu ewidencji przebiegu pojazdu. Trzeba pamiętać, że za koszt uzyskania przychodu nie uważa się poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu (obecnie stawka za 1 km dla samochodu osobowego o pojemności skokowej silnika do 900 cm3 wynosi – 0,4894 zł, zaś o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm3 – 0,7846 zł).
W celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Ewidencja taka powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd – dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za 1 km przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane.
Wydatki z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika, wpisuje się w kolumnie 14 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wpisów należy dokonywać po zakończeniu miesiąca na podstawie miesięcznego zestawienia poniesionych wydatków wynikających z faktur zawierających numer rejestracyjny tego pojazdu. Suma wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, w poszczególnych miesiącach, ustalona od początku roku podatkowego, nie może przekraczać kwoty wynikającej z ewidencji przebiegu pojazdu za ten sam okres, to jest kwoty wynikającej z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach przez właściwego ministra.
Należy też pamiętać, że choć obowiązuje tutaj ograniczenie w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, to podstawą jest prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdów. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.
PEŁNE ODLICZENIE
Samochody, które ze względu na przeznaczenie zawsze korzystają z pełnego odliczenia VAT
1 Agregat elektryczny/spawalniczy
2 Bankowóz
3 Do prac wiertniczych
4 Koparka, koparkospycharka
5 Ładowarka
6 Oczyszczanie dróg
7 Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych
8 Pomoc drogowa
9 Zimowego utrzymania dróg
10 Żuraw samochodowy
SAMOCHÓD OSOBOWY W PODATKU DOCHODOWYM
Samochód osobowy – to każdy samochód, który nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe oraz którego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kg.
Bogdan Świąder
Gazeta Prawna Nr 93/2006 [Dodatek: Księgowość i Podatki] z dnia 2006-05-15
- ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. (Dz.U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.)
- rozporządzenie ministra finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. (Dz.U. nr 97, poz. 970 z późn. zm.)
Nabycie i wprowadzenie samochodu osobowego do ewidencji środków trwałych pozwala na uznanie wydatków związanych z jego użytkowaniem i eksploatacją za koszty uzyskania przychodów – oczywiście o ile te wydatki pozostają w związku z uzyskiwanymi przychodami. Wydatki poniesione na nabycie samochodu osobowego będą co do zasady stanowiły podstawę amortyzacji podatkowej. Podatnicy są obowiązani dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodu osobowego, do jego pełnego zamortyzowania. Takie odpisy amortyzacyjne są kosztami uzyskania przychodu. Istotne jest jednak, że odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 euro są z katalogu kosztów podatkowych wyłączone.
Podstawową stawką amortyzacyjną jest stawka roczna 20 proc. Jeżeli jednak podatnik wprowadzi po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych samochód używany lub ulepszony, będzie uprawniony do indywidualnego ustalenia stawki amortyzacyjnej. W takim przypadku okres amortyzacji nie może być krótszy niż 30 miesięcy. Używany samochód osobowy w rozumieniu ustawy o PIT to taki, który zanim został nabyty przez podatnika, był wykorzystywany co najmniej przez okres 6 miesięcy. Okoliczność tę podatnik powinien udowodnić. Z kolei o ulepszonym samochodzie osobowym można mówić w sytuacji, gdy przed wprowadzeniem takiego samochodu do ewidencji podatnik poniósł na jego ulepszenie wydatki stanowiące co najmniej 20 proc. jego wartości początkowej.
Warto zauważyć, że amortyzacja samochodu osobowego nie zawsze będzie konieczna. Zgodnie z definicją zawartą w ustawie o PIT, środkami trwałymi są m.in. środki transportu, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. Jeżeli więc podatnik nabędzie samochód osobowy i dokona jego zbycia przed upływem roku – będzie uprawniony rozpoznać całą kwotę wydatkowaną na nabycie tego samochodu jako koszt uzyskania przychodów. Podobnie – w sytuacji, gdy podatnik nabywa samochód osobowy, którego wartość początkowa nie przekracza 3500 zł – nie jest on obowiązany dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tego składnika majątku. W takim przypadku podatnik może rozpoznać wydatek poniesiony na nabycie samochodu osobowego jako koszt uzyskania przychodów w miesiącu oddania samochodu do używania.
Większość wydatków związanych z eksploatacją (używaniem) samochodu będzie stanowić koszty uzyskania przychodów. Ustawa o PIT nie formułuje w tym zakresie szczegółowych wymogów. Jak stwierdził NSA, w pojęciu używanie mieszczą się wydatki związane z bieżącą eksploatacją samochodu, których poniesienie jest niezbędne, aby samochód mógł funkcjonować. Do wydatków tych można zaliczyć wydatki na bieżącą eksploatację (paliwo, oleje, części zamienne, konserwacje i drobne naprawy), opłaty za korzystanie z parkingu itp. (wyrok z 28 maja 1998 r., I SA/Gd 760/97).
Warto pamiętać, że niektóre wydatki nie będą mogły zostać rozpoznane jako koszty podatkowe, a jako inwestycje zwiększające wartość początkową samochodu osobowego. Będą to wydatki przekraczające 3500 zł, poniesione na ulepszenie samochodu, poprzez jego rozbudowę, przebudowę czy modernizację (np. montaż klimatyzacji czy instalacji gazowej). W takim przypadku zwiększą one wartość początkową amortyzowanego samochodu.
Konsekwencją zbycia przez osobę fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą samochodu zaliczonego do środków trwałych jest powstanie przychodu z tej działalności. Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o PIT, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, będących środkami trwałymi, ujętych w ewidencji środków trwałych. Przychodem z odpłatnego zbycia samochodu osobowego będzie wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Należy pamiętać, że jeżeli cena samochodu będzie bez uzasadnionej przyczyny odbiegać od jego wartości rynkowej, przychód podatnika zostanie określony przez organy podatkowe, w wysokości tej wartości rynkowej.
Osiągnięty ze sprzedaży samochodu przychód podatnik będzie uprawniony pomniejszyć o koszty jego uzyskania. Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych od tych środków i wartości.
Reasumując, kwota uzyskana ze sprzedaży samochodu będącego środkiem trwałym będzie rozpoznana jako przychód z działalności gospodarczej, kosztem uzyskania tego przychodu będzie natomiast niezamortyzowana jeszcze część wartości początkowej środka trwałego.
Należy pamiętać, że nie będzie możliwe zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów tej części odpisów amortyzacyjnych, która została wyłączona z kosztów podatkowych, na zasadzie art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT (dotyczy to pojazdów o wartości przekraczającej 20 000 euro). Przy sprzedaży środka trwałego, od którego odpisy amortyzacyjne były w części wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, odpisy w tej części nie będą stanowić kosztu uzyskania przychodu przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży takiego środka trwałego.
Innym zagadnieniem, na które należy zwrócić uwagę, jest sprzedaż samochodu wcześniej wycofanego z ewidencji środków trwałych. Jeżeli taka sprzedaż nastąpi w ciągu 6 lat od wycofania środka trwałego z ewidencji, przychód ze sprzedaży będzie przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej, a nie przychodem z odpłatnego zbycia innych rzeczy.
W związku z powyższym, niezależnie od tego, czy samochód będący środkiem trwałym zostanie wycofany z działalności gospodarczej czy też nie, jego sprzedaż w ciągu 6 lat od wycofania z ewidencji środków trwałych będzie traktowana jako przychód z takiej działalności. Dochód (przychód pomniejszony o koszty) winien być wykazany w miesiącu jego uzyskania w deklaracji na zaliczkę miesięczną PIT-5 i opodatkowany według obowiązującej skali podatkowej.
Odmiennie wygląda sprzedaż samochodu osobowego wykorzystywanego przez podatnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych. W takim przypadku sprzedaż samochodu pozostanie bez wpływu na przychód z działalności gospodarczej, natomiast podatnik rozpozna przychód ze źródła przychodów, jakim jest odpłatne zbycie innych rzeczy. Należy pamiętać, że do rozpoznania takiego przychodu dojdzie jedynie wtedy, gdy zbycie pojazdu nastąpi przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie. W innym przypadku nie powstanie obowiązek podatkowy.
W związku ze zgłaszanymi pytaniami dotyczącymi stosowania art. 86 ust. 3 i 5 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535) w odniesieniu do ciągników siodłowych, w celu zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, na podstawie art. 14 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. nr 137, poz. 926 z późn. zm.), uprzejmie wyjaśniam:
Ograniczenie w zakresie wysokości kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535), nie ma zastosowania do ciągników siodłowych. Tym samym nie stosuje się ograniczenia, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy z dnia 11 marca 2004 r. do odliczenia kwoty podatku naliczonego zawartego w cenie paliw do napędu tych ciągników. Kwota podatku naliczonego przy nabyciu ciągników siodłowych oraz kwota podatku naliczonego zawartego w cenie paliw wykorzystywanych do napędu tych ciągników podlega odliczeniu na ogólnych zasadach określonych w cytowanej ustawie. Pojazdy te zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług mieszczą się zasadniczo w grupie ciągników drogowych i są one zaprojektowane co do zasady do ciągnięcia naczepy połączonej z tym pojazdem za pomocą siodła.
