PODATKI 2021 KOMPLET
Nowy JPK_VAT + Nowe oznaczenia (szczegółowa tabela) + 150 odpowiedzi na pytania o kody w JPK_VAT - Komplet
150 odpowiedzi na pytania o kody w JPK_VATRADA
Tak, ale organy podatkowe uzależniają zaliczenie takiej straty do kosztów uzyskania przychodu od wykazania przez przedsiębiorcę, że zachował zasady starannego posługiwania się kartą płatniczą przed jej kradzieżą.
UZASADNIENIE
W przypadku kradzieży albo oszustwa przedsiębiorca musi się liczyć z tym, że może mieć problemy z akceptacją ze strony fiskusa faktu, iż po-niesione straty potraktował jako koszty uzyskania przychodu. I to pomimo, że w przypadku kradzieży pieniędzy z konta za pośrednictwem karty płatniczej poszkodowany przedsiębiorca zazwyczaj dysponuje dwoma dokumentami – protokołem policji oraz dokumentami bankowymi, w których bank opisuje, jak i kiedy nastąpiła kradzież pieniędzy oraz jak zachował się poszkodowany właściciel karty po kradzieży. Dokumenty wystawione przez bank informują o wartości, miejscach i datach wypłat przez złodzieja pieniędzy z bankomatów albo zakupów opłaconych kartą oraz o czasie zawiadomienia banku przez posiadacza karty o kradzieży.
Wydawałoby się, że przedsiębiorca, dysponując protokołem policji oraz zaświadczeniem wystawionym przez bank, potwierdzającymi, że zażądał on od banku zablokowania karty w odpowiednim terminie, nie powinien mieć kłopotów z zakwalifikowaniem wyprowadzonych pieniędzy z konta jako kosztu uzyskania przychodu.
Niestety, organy podatkowe uważają, że kradzież z konta firmowego pieniędzy za pomocą skradzionej karty jest szczególną formą straty w środkach obrotowych. Dlatego potraktowanie skradzionych pieniędzy jako kosztu uzyskania przychodu uwarunkowane jest nie tylko posiadaniem protokołu policyjnego oraz zaświadczenia z banku. Poszkodowany przedsiębiorca powinien udowodnić, że kradzież pieniędzy była zdarzeniem losowym (jest to zdarzenie nieprzewidywalne i nie do uniknięcia). Urzędnicy uważają bowiem, że strata w środkach obrotowych nie ma związku z możliwością osiągnięcia przychodów przez przedsiębiorcę, jeżeli środki obrotowe nie były zabezpieczone lub były zabezpieczone w sposób nienależyty. Fiskus przerzuca ciężar dowodu, że wymóg ten był spełniony, na poszkodowanego przedsiębiorcę. Jeżeli nie dowiedzie on, że zachował przed kradzieżą należytą staranność w posługiwaniu się kartą płatniczą, nie będzie mógł straty umieścić w kosztach uzyskania przychodu.
Przykład
Wspólnik spółki jawnej X prowadził jej sprawy za granicą. Miał prawo do reprezentowania spółki, w tym dysponował m.in. firmową kartą płatniczą, która dawała mu dostęp do pieniędzy znajdujących się na rachunku bankowym spółki, służącym do pokrywania wydatków związanych z bieżącym jej funkcjonowaniem. Podczas kontroli przedstawicielstw spółki jawnej X na terenie Słowacji karta ta została skradziona. Wspólnik powiadomił policję oraz bank. Starania o szybkie zablokowanie karty nie powiodły się i w okresie pomiędzy zgłoszeniem a zablokowaniem karty jej złodzieje wyprowadzili z konta prawie 19 000 zł. Transakcje te zostały zrealizowane – co wspólnik wykazał w dokumentach wystawionych przez bank – na terenie Słowacji i Węgier. Wspólnik postarał się, aby kradzież ta została udokumentowana protokołem zgłoszenia na policję oraz zaświadczeniem wystawionym przez bank, potwierdzającym iż zachował się zgodnie z procedurą blokowania karty w tym banku. Pomimo to pracownicy fiskusa uznali, że ta strata nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodu. Przedsiębiorca nie udowodnił bowiem, że dochował należytej staranności, posługując się kartą i chroniąc ją przed kradzieżą. Posiadany przez przedsiębiorcę protokół policji informował bowiem jedynie o powiadomieniu policji o przestępstwie, a zaświadczenie wystawione przez bank – o zachowaniu przedsiębiorcy po kradzieży, a nie przed nią.
