Rozliczenie abonamentu za parkowanie

Zasady wprowadzania, naliczania oraz pobierania, jak też zwolnienia z opłat za parkowanie pojazdów samochodowych w strefach płatnego parkowania regulują przepisy ustawy o drogach publicznych. W myśl tych regulacji strefę płatnego parkowania, wysokość stawek za parkowanie, sposób pobierania tej opłaty, a w wypadku jej braku – także wysokość opłaty dodatkowej ustala rada gminy (rada miasta). Opłaty te pobiera zarząd drogi, a w przypadku jego braku – zarządca drogi.

Zgodnie z prawem podatkowym kosztami uzyskania przychodów są wszystkie rzeczywiście poniesione wydatki na eksploatację pojazdów, w tym także opłaty za parkowanie pojazdów w strefie płatnego parkowania. Wydatki te muszą jednak dotyczyć pojazdów objętych ewidencją środków trwałych. Oznacza to, że opłaty za parkowanie samochodów prywatnych wykorzystywanych do celów służbowych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów jednostki non-profit. Opłaty te mieszczą się bowiem w stawce za 1 km przebiegu pojazdu, którą uzyskuje właściciel pojazdu.

Zgodnie z prawem bilansowym wszystkie opłaty za parkowanie pojazdów (opłaty jednorazowe, jak i abonamentowe) zalicza się do kosztów rodzajowych „Podatki i opłaty”. W przypadku zakupu abonamentu na okresy dłuższe niż miesiąc, do ewidencji tych wydatków można zastosować konto „Rozliczenia międzyokresowe kosztów”. Przy przyjęciu tego rozwiązania należy kierować się zasadą istotności. Jeżeli kwoty opłat za parkowanie pojazdów wpływają w istotnym stopniu na wielkość wyniku finansowego, to należy je ewidencjonować w czasie. W takim wypadku konieczny jest zapis w dokumentacji przyjętych zasad (polityki) rachunkowości jednostki.

Sposób ujęcia opłat za parkowanie pojazdów w księgach rachunkowych ilustruje poniższy przykład.

Prof. Maria Hass-Symotiuk