Jak ująć w księgach rachunkowych i rozliczyć podatkowo różnice inwentaryzacyjne

Inwentaryzacja

Inwentaryzacja polega na ustaleniu stanu wszystkich rzeczowych i pieniężnych składników majątkowych, a także na wyjaśnieniu różnic między stanem faktycznym, stwierdzonym w toku czynności inwentaryzacyjnych, a stanem wynikającym z ksiąg rachunkowych.

Różnice mogą wynikać z dwóch powodów. Po pierwsze różnice mogą być związane ze zmianą naturalnych cech przedmiotów, której nie da się ustalić na podstawie dowodów księgowych. Do takich zmian należą np.: wysychanie, ulatnianie się, przeterminowanie zapasów. Drugą przyczyną powstania różnic są błędy i nadużycia popełnione przez pracowników w ewidencji księgowej, pomyłki w przyjęciu i wydaniu rzeczowych składników majątku.

Rozliczenia międzyokresowe kosztów i przychodów

Rozliczenie inwentaryzacji

Etapy rozliczenia inwentaryzacji wyglądają następująco:

1. Sprawdzenie kompletności i poprawności dokumentacji inwentaryzacyjnej.

2. Wycena arkuszy spisowych, której dokonują pracownicy służb finansowo-księgowych.

3. Porównanie danych z arkuszy spisowych z danymi wynikającymi z ksiąg rachunkowych.

4. Wyjaśnienie różnic inwentaryzacyjnych w celu rozliczenia inwentaryzacji.

5. Przekazanie protokołu rozbieżności zarządowi jednostki.

6. Akceptacja protokołu rozbieżności przez zarząd bądź kierownika jednostki.

7. Rozliczenie powstałych różnic wraz z odpowiednią klasyfikacją podatkową.

8. Archiwizacja dokumentacji inwentaryzacyjnej.

Protokół rozbieżności, zaakceptowany przez kierownika jednostki (zarząd) jest dokumentem, na podstawie którego ujmuje się rozliczenie różnic inwentaryzacyjnych.

Rozliczenie różnic

Ustawa o rachunkowości – nowelizacja w 2014 r. i jej skutki

Podczas przeprowadzenia inwentaryzacji może dojść do wykrycia nadwyżek bądź niedoborów. Nadwyżkę zawsze trzeba zaliczyć do przychodów podatkowych, natomiast niedobory stanowią koszt uzyskania przychodu jedynie wówczas, gdy są to niedobory niezawinione, powstałe na skutek nieprzewidywalnych zdarzeń losowych. Losowość takiego zdarzenia powinna być odpowiednio udokumentowana, ze wskazaniem okoliczności, przyczyn i okresu powstania niedoborów. W przypadku powstania niedoborów zawinionych, tj. powstałych z winy pracownika, nieprzestrzegania procedur, należy je zaliczyć do kosztu uzyskania przychodu.

Niedobory a VAT naliczony

Ujawnienie powstania niedoborów zawinionych spowoduje konieczność korekty podatku naliczonego. Wynika to z faktu, że towary nie zostały wykorzystane w działalności opodatkowanej, co jest warunkiem odliczenia VAT od nabywanych towarów/materiałów. Gdy dojdzie do powstania niedoboru niezawinionego, nie występuje obowiązek korekty obliczonego uprzednio VAT.