W dniu 5 maja 2011 r. zapadł istotny wyrok WSA w Szczecinie (sygn. akt I SA/Sz 132/11) w zakresie zasad zaliczania do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności. Wyrok jest niekorzystny dla wierzycieli, którzy uważali, że jedno postanowienie wydane w toku egzekucji o tym, że dłużnik nie posiada majątku pozwalającego na egzekucję, pozwala na zaliczenie wszystkich wierzytelności (w tym nigdy nie skierowanych na drogę sądową) wobec tego dłużnika do kosztów podatkowych.