Restrukturyzacja przedsiębiorstwa na gruncie postępowania układowego i sanacyjnego

Z dniem 1 stycznia 2016 roku zaczęły obowiązywać przepisy nowej ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz.U. z 2016 r., poz. 1574), której głównym celem jest próba pomocy przedsiębiorcom w zachowaniu istniejącego biznesu w razie zaistnienia przejściowych tarapatów finansowych. Realizacji powyższego służyć mają cztery procedury naprawczo-oddłużeniowe wprowadzone przez nowe przepisy. Wprowadzenie do systemu prawnego przedmiotowych regulacji związane było z zastąpieniem dotychczasowo obowiązujących uregulowań prawnych jednej ustawy – Prawo upadłościowe i naprawcze.

Procedury restrukturyzacyjne nową szansą dla przedsiębiorcy

Postępowanie restrukturyzacyjne może być prowadzone wobec dłużnika niewypłacalnego lub zagrożonego niewypłacalnością. Definicję niewypłacalności zawarto w ustawie z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe (Dz.U z 2016 r., poz. 2171). Zgodnie z art. 11 wskazanej ustawy dłużnik jest niewypłacalny, jeżeli utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych, a jego opóźnienie przekracza trzy miesiące. Co więcej, dłużnik będący osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, jest niewypłacalny także wtedy, gdy jego zobowiązania pieniężne przekraczają wartość jego majątku, a stan ten utrzymuje się przez okres przekraczający dwadzieścia cztery miesiące.

Z kolei na gruncie prawa restrukturyzacyjnego określono, że za dłużnika zagrożonego niewypłacalnością należy rozumieć dłużnika, którego sytuacja ekonomiczna wskazuje, że w niedługim czasie może stać się niewypłacalny (art. 6 Prawo restrukturyzacyjne). Uregulowania ustawy Prawo restrukturyzacyjne wprowadzają cztery główne rodzaje postępowań, z których mogą skorzystać przedsiębiorcy zagrożeni kłopotami finansowymi. Nadrzędnym celem każdego postępowania restrukturyzacyjnego jest uniknięcie ogłoszenia upadłości dłużnika przez umożliwienie mu restrukturyzacji w drodze zawarcia układu z wierzycielami. Natomiast w sytuacji, kiedy dotyczy postępowania sanacyjnego – również przez przeprowadzenie działań sanacyjnych przy zabezpieczeniu słusznych praw wierzycieli.

Do kategorii czterech postępowań naprawczo-oddłużeniowych należą:

1. postępowanie o zatwierdzenie układu,
2. przyspieszone postępowanie układowe,
3. postępowanie układowe,
4. postępowanie sanacyjne.

Postępowanie układowe

Postępowanie układowe, podobnie jak procedura sanacyjna restrukturyzacji, należy do kategorii najbardziej sformalizowanych instytucji. Postępowanie układowe uprawnia podmiot do zawarcia układu po sporządzeniu i zatwierdzeniu spisu wierzytelności z jednoczesnym spełnieniem przesłanek art. 3 ust. 4 pkt 2 Prawo restrukturyzacyjne, jeżeli suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem. W przeciwnym wypadku postępowanie układowe nie może być prowadzone i należy rozważyć prowadzenie postępowania w innym trybie.

Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM

Warto wskazać zatem na różnicę jaka zachodzi pomiędzy tym trybem postępowania, a procedurą o zatwierdzenie układu oraz przyspieszonym postępowaniem układowym, gdzie zasadą jest, że mogą być one prowadzone jeżeli suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem nie przekracza 15% ogólnej sumy wierzytelności.

Postępowanie układowe w swojej istocie i uregulowaniach jest zbliżone do postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu przed dokonaną nowelizacją ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze. We wniosku o otwarcie postępowania układowego dłużnik zobowiązany jest uprawdopodobnić zdolność do bieżącego zaspokajania kosztów postępowania układowego i zobowiązań powstałych po dniu jego otwarcia.

Zobacz także: Moja firma