Zmiana wierzyciela lub dłużnika w zobowiązaniu

Na możliwości oraz skutki prawne takiej zmiany wskazują w szczególności przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 Nr 16, poz. 93 ze zm., dalej jako: „k.c.”). Inne skutki prawne występują w sytuacji zmiany wierzyciela, a inne w odniesieniu do dłużnika. Wskazane przekształcenia osobowe w stosunku obligacyjnym mogą być następstwem zawartej umowy (dokonanej czynności prawnej) lub wynikać z obowiązujących przepisów prawnych ustawy.

Zmiana wierzyciela – przelew wierzytelności

– Umowa przelewu wierzytelności jest najpowszechniejszym rodzajem umownej zmiany podmiotowej w osobie wierzyciela odnoszącej się do stosunku zobowiązaniowego pomiędzy nim a dłużnikiem – mówi mec. Robert Nogacki, założyciel Kancelarii Prawnej Skarbiec. – Zgodnie z przepisem 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wskazać należy, że wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki – tłumaczy.

Przelew wierzytelności (cesja) jest, zatem umową pomiędzy wierzycielem (cedentem), a osobą trzecią (cesjonariuszem), na mocy, której dotychczasowy wierzyciel przestaje być wierzycielem, natomiast dłużnik powinien spełnić świadczenie już do rąk nowego wierzyciela (cesjonariusza). Sytuacja prawna dłużnika nie zostaje faktycznie zmieniona czy zmodyfikowana poza tym, że musi on spełnić świadczenie do rąk nowego podmiotu.

Istotę cesji oddaje wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 września 2001 roku w sprawie o sygnaturze I CKN 379/00, który wskazał, iż w wyniku przelewu w rozumieniu art. 509 k.c. przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki wiązał go z dłużnikiem. Innymi słowy, stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, natomiast zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela.

Cessio legis, jako zmiana podmiotowa wierzyciela

Drugą możliwością zmiany podmiotowej po stronie wierzyciela, która nie powoduje wygaśnięcia stosunku zobowiązaniowego jest wstąpienie osoby trzeciej w prawa zaspokojonego wierzyciela. Przedmiotowe wstąpienie możliwe jest wyłącznie w sytuacji, kiedy osoba trzecia spłaca cudzy dług nawet bez zgody dłużnika, jeżeli wierzytelność jest wymagalna (art. 518 k.c.).

Podmiotem spłacającym wierzyciela może być każda osoba trzecia, która spełnia świadczenie odpowiadające treści stosunku zobowiązaniowego, jaki łączy wierzyciela z dłużnikiem i to nawet bez zgody dłużnika pod warunkiem, że wierzytelność jest wymagalna. Wierzyciel nie może, bowiem odmówić przyjęcia zapłaty od osoby trzeciej (art. 356 § 2 k.c.). Skutkiem takiej zapłaty jest wykonanie obowiązku wobec wierzyciela (wykonanie zobowiązania) i ewentualne nabycie wierzytelności przez osobę trzecią – takie stanowisko wyraził Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 6 grudnia 1990 roku w sprawie o sygnaturze I ACr 60/90. Przedmiotowe wstąpienie może nastąpić albo na podstawie umowy (wtedy musi spełniać wymogi umowy przelewu), albo z mocy prawa (zachodzi tylko wtedy, gdy zobowiązanie istnieje w chwili zapłaty przez osobę trzecią). 

Cessio legis jest wstąpieniem osoby trzeciej z mocy ustawy i możliwe jest w przypadkach konkretnie wskazanych w Kodeksie cywilnym, a mianowicie:

1) gdy osoba trzecia płaci cudzy dług, za który jest odpowiedzialna osobiście albo pewnymi przedmiotami majątkowymi,

2)  jeżeli przysługuje jej prawo, przed którym spłacona wierzytelność ma pierwszeństwo zaspokojenia,

3) jeżeli działa za zgodą dłużnika w celu wstąpienia w prawa wierzyciela; zgoda dłużnika powinna być pod nieważnością wyrażona na piśmie oraz

4)  jeżeli to przewidują przepisy szczególne.

Polecamy: Jednolity Plik Kontrolny – praktyczny poradnik (wydanie II z dodatkiem specjalnym) (książka)

Zobacz także: Prawo cywilne