Zmiany w wiążącej informacji akcyzowej (WIA) od 2020 roku
Termin ważności WIA
W art. 7d ustawy o podatku akcyzowym ma zostać dodany ust. 4, zgodnie z którym "WIA jest ważna przez okres 3 lat od dnia jej wydania".
Aktualne regulacje w zakresie WIA nie określają terminu jej ważności. Proponuje się dodanie przepisu, w świetle którego WIA będzie ważna przez okres 3 lat od dnia jej wydania. Zdaniem Ministra Finansów wprowadzenie okresu ważności WIA umożliwi zwiększenie nadzoru merytorycznego nad wydanymi i obowiązującymi decyzjami w tym zakresie. Spowoduje również, że organ właściwy w sprawach WIA będzie dokonywał weryfikacji WIA w ograniczonym zakresie, tj. tych decyzji w sprawie WIA, których termin ważności jeszcze nie upłynął.
Brak ograniczenia obowiązywania decyzji WIA w czasie mógłby prowadzić w przyszłości do sytuacji, w której pierwotnie wydana decyzja WIA wymagałaby wielokrotnej zmiany, co niekorzystnie wpływałoby na transparentność decyzji WIA pozostających w obrocie prawnym. Wprowadzenie okresu obowiązywania decyzji WIA uzasadnione jest również specyfiką obrotu gospodarczego i stale zmieniających się wyrobów akcyzowych będących jego przedmiotem, pod względem np. parametrów, właściwości fizykochemicznych, mających wpływ na odpowiednie przyporządkowanie wyrobu do kodu CN albo określenie rodzaju wyrobu akcyzowego.
Zatem wprowadzenie terminu ważności decyzji WIA pozytywnie wpłynie na zwiększenie nadzoru nad wydanymi i obowiązującymi decyzjami WIA. Przyczyni się również po stronie podmiotów, które będą zainteresowane zapoznaniem się z treścią WIA zamieszczonej w Biuletynie Informacji Publicznej, że prześledzenie obowiązujących decyzji będzie czynnością prostą do przeprowadzenia, i nie będzie wymagało dokonywania weryfikacji ich aktualności.
Podobne uregulowania funkcjonują na gruncie przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny, w odniesieniu do decyzji w sprawie wiążącej informacji 4 taryfowej (WIT). Decyzje WIT analogicznie jak w projektowanych przepisach dotyczących WIA, ważne są przez okres trzech lat od dnia, w którym stały się skuteczne.
Kiedy WIA traci ważność
Aktualnie obowiązujące przepisy ustawy o podatku akcyzowym regulujące instytucję WIA definiują jeden przypadek, w związku z zaistnieniem którego WIA traci swoją ważność. Dotyczy to sytuacji, gdy w wyniku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie akcyzy odnoszących się do wyrobu akcyzowego lub samochodu osobowego wydana WIA staje się niezgodna z tymi przepisami.
W praktyce mogą również wystąpić sytuacje, w których po zmianie przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego odnoszących się do wyrobu akcyzowego albo samochodu osobowego, WIA również stanie się niezgodna z tymi przepisami. Jednakże w takim przypadku WIA nie traci swojej ważności z powodu braku odpowiedniej regulacji.
Proponowana zmiana przepisów w zakresie WIA, ma na celu określenie nowych przypadków, w których WIA utraci swoją ważność - przed upływem okresu jej ważności.
W art. 7h ustawy o podatku akcyzowym uchylony zostanie ust. 2, natomiast ust. 1 otrzymać ma następujące brzmienie:
„1. WIA traci ważność przed upływem okresu, o którym mowa w art. 7d ust. 4 (czyli 3 lat od dnia jej wydania), w przypadku zmiany:
1) przepisów prawa, w tym w zakresie akcyzy,
2) przepisów wstępnych, uwag lub uwag dodatkowych do sekcji lub działów w Nomenklaturze Scalonej (CN)
– odnoszących się do wyrobu akcyzowego albo samochodu osobowego, w wyniku której WIA staje się niezgodna z tymi przepisami lub uwagami; utrata ważności WIA następuje z dniem, od którego stosuje się przepisy lub uwagi, w wyniku których WIA stała się z nimi niezgodna.”
Przykładowo zmianie oprócz przepisów prawa podatkowego mogą ulec przepisy wstępne, uwagi lub uwagi dodatkowe do sekcji lub działów Nomenklatury Scalonej odnoszące się do wyrobów akcyzowych albo samochodów osobowych skutkujące ich odmienną klasyfikacją taryfową. Zmiany te dokonywane są rozporządzeniami wykonawczymi Komisji (UE) zmieniającymi załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, publikowanymi w Dzienniku Urzędowym UE serii L.
Nie można również wykluczyć sytuacji, w której wydana WIA może stać się niezgodna z przyjmowanymi przez Komisję UE wiążącymi środkami taryfowymi, tj. rozporządzeniami wykonawczymi Komisji (UE) dotyczącymi klasyfikacji taryfowej towarów według Nomenklatury Scalonej (CN), które publikowane są w Dzienniku Urzędowym UE serii L. Stąd konieczność rozszerzenia i zdefiniowania nowych przypadków, w których WIA utraci swoją ważność.
Proponuje się, aby utrata ważności WIA następowała z dniem, od którego stosuje się wprowadzone przepisy prawa lub uwagi do CN, w wyniku których WIA stała się z nimi niezgodna. Celem projektowanej regulacji jest wyeliminowanie z obrotu prawnego WIA niezgodnych z wprowadzonymi nowymi przepisami lub uwagami do CN już z dniem, od którego będą miały zastosowanie te przepisy lub uwagi. Pozwoli to na osiągnięcie stanu, w którym nowo obowiązujące przepisy prawa lub uwagi do CN będą stosowane wobec wszystkich podmiotów, bez względu czy podmiot posiadał czy tez nie decyzję WIA. Proponowane rozwiązania wpisują się w sygnalizowaną przez organy podatkowe właściwe w sprawie WIA konieczność określenia i rozszerzenia przypadków, w których WIA utraci swoją ważność.
Uchylenie art. 7h ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym jest konsekwencją rozszerzenia w zmienianym art. 7d ust. 3 kręgu podmiotów zobowiązanych do stosowania WIA o podmiot, na rzecz którego WIA została wydana oraz odrębnym uregulowaniem w art. 7h ust. 1 kwestii związanej z dniem utraty ważności przez WIA. Uzasadnione zatem jest odstąpienie od fakultatywnej regulacji, która daje posiadaczowi WIA możliwość przedłużonego jej stosowania przez okres nie dłuższy niż sześć miesięcy od daty utraty ważności WIA.
Zmiana decyzji w sprawie WIA
Ponadto w omawianym projekcie proponuje się wprowadzenie możliwości zmiany z urzędu lub na wniosek wydanych decyzji w sprawie WIA, w określonych sytuacjach, w związku z zaistnieniem których WIA przestaje być zgodna z interpretacją Nomenklatury Scalonej. Proponowane rozwiązania wpisują się w sygnalizowaną przez organy podatkowe właściwe w sprawie WIA konieczność określenia i rozszerzenia przypadków utraty ważności lub zmiany WIA.
Dodany ma zostać art. 7ha ustawy o podatku akcyzowym, który ma na celu wprowadzenie możliwości zmiany przez organ podatkowy z urzędu lub na wniosek posiadacza WIA, wydanych decyzji WIA w określonych przypadkach. Proponuje się, aby zmiana WIA była możliwa, jeżeli przestaje ona być zgodna z interpretacją Nomenklatury Scalonej (CN), wynikającą z:
1) not wyjaśniających, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. a tiret drugie rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej;
2) orzecznictwa sądów lub wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej; 3) decyzji klasyfikacyjnych, opinii klasyfikacyjnych lub zmian not wyjaśniających do Nomenklatury Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i kodowania Towarów przyjętej przez organizację ustanowioną na mocy Konwencji o utworzeniu Rady Współpracy Celnej, sporządzonej w Brukseli dnia 15 grudnia 1950 r.
W praktyce mogą wystąpić sytuacje, w których WIA przestanie być zgodna z interpretacją Nomenklatury Scalonej (CN) wskutek np. orzecznictwa sądów administracyjnych lub wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W takim przypadku WIA, która przestała być zgodna z interpretacją Nomenklatury Scalonej (CN) pozostawałaby niezmieniona w obrocie 6 prawnym z powodu braku regulacji umożliwiających jej zmianę. Proponowane rozwiązania wpisują się w sygnalizowaną przez organy podatkowe właściwe w sprawie WIA konieczność określenia i rozszerzenia przypadków umożliwiających zmianę WIA.
Zmiany w Nomenklaturze Scalonej a zmiany w opodatkowaniu akcyzą
W obecnym brzmieniu przepis art. 3 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym stanowi, że zmiany w Nomenklaturze Scalonej (CN) nie powodują zmian w opodatkowaniu akcyzą wyrobów akcyzowych i samochodów osobowych, jeżeli nie zostały określone w ustawie o podatku 3 akcyzowym. Proponowana zmiana tego przepisu ma charakter doprecyzowujący poprzez jednoznaczne określenie, iż to zmiany pozycji, podpozycji i kodów w Nomenklaturze Scalonej (CN) nie powodują zmian w opodatkowaniu akcyzą wyrobów akcyzowych i samochodów osobowych, jeżeli nie zostały określone w ustawie o podatku akcyzowym.
Polecamy: INFORLEX Księgowość
Polecamy: INFORLEX Biznes
Inne zmiany w zakresie WIA
Projektowana ustawa przewiduje również zmiany przepisów w zakresie instytucji WIA o charakterze dostosowującym oraz doprecyzowującym do proponowanych zmian.
Rozszerzenie kręgu podmiotów zobowiązanych do stosowania WIA
Proponowana zmiana art. 7d ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym ma na celu rozszerzenie kręgu podmiotów zobowiązanych do stosowania WIA o podmiot, na rzecz którego WIA została wydana. Zmiana spowoduje, że oprócz organów podatkowych również podmiot, na rzecz którego wydana została WIA będzie zobowiązany do jej stosowania, w odniesieniu do wyrobów akcyzowych i samochodów osobowych, wobec których czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą zostały dokonane po dniu, w którym WIA została wydana. Rozszerzenie mocy wiążącej decyzji w sprawie WIA o podmiot, na rzecz którego została wydana, ma na celu uniknięcie sytuacji, w której o jej stosowaniu decyduje ten podmiot w zależności od otrzymanego rozstrzygnięcia. Bez względu, czy decyzja w sprawie WIA będzie korzystna, czy też nie pod kątem, np. opodatkowania wyrobu akcyzowego akcyzą, podmiot, na rzecz którego wydana zostanie WIA, obowiązany będzie ją stosować w odniesieniu do tych wyrobów akcyzowych.
Obowiązek udowodnienia, że wyroby akcyzowe albo samochody osobowe będące przedmiotem WIA odpowiadają klasyfikacji
Projekt zakłada dodanie do ustawy o podatku akcyzowym art. 7d ust. 5, który to przepis nakłada na posiadacza WIA obowiązek udowodnienia, że wyroby akcyzowe albo samochody osobowe będące przedmiotem WIA i podlegające opodatkowaniu akcyzą, odpowiadają pod każdym względem klasyfikacji tego wyrobu albo samochodu osobowego określonej w WIA, albo wyroby akcyzowe odpowiadają rodzajowi wyrobu określonego w WIA.
Celem przepisu jest zapewnienie możliwości weryfikacji przez organy podatkowe również ex post zadeklarowanych do opodatkowania np. wyrobów akcyzowych w oparciu o posiadaną przez podmiot, na rzecz którego wydana została WIA dokumentację umożliwiająca ustalenie, że wyroby te odpowiadają pod każdym względem wyrobom określonym w wydanej WIA. Kontrola podatkowa lub kontrola celno-skarbowa wyrobów akcyzowych objętych WIA odbywa się z reguły po upływie znacznego czasu od dnia, w którym podatnik dysponował przedmiotowym wyrobem. W takiej sytuacji nie będzie więc możliwości ewentualnego poboru próbek wyrobów akcyzowych lub w inny sposób (np. oględziny) zbadania zgodności wyrobu z opisem zawartym w wydanej WIA. Zachodzi zatem konieczność zapewnienia możliwości weryfikacji deklarowanych wyrobów w oparciu o inne dokumenty, którymi powinien dysponować posiadacz WIA w zakresie cechy i właściwości wyrobu akcyzowego.
Analogiczne uregulowania zastosowano w art. 33 ust. 4 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny, w przypadku posiadaczy Wiążących Informacji Taryfowych (WIT).
Doprecyzowanie terminu zapłaty zaliczki na pokrycie opłaty za badania lub analizy
Zaprojektowana zmiana art. 7f ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym ma na celu:
− jego doprecyzowanie w zakresie sformułowania dotyczącego terminu, w którym powinna być zapłacona zaliczka na pokrycie opłaty za badania lub analizy wyrobów akcyzowych albo samochodów osobowych, poprzez zastąpienie wyrazów „nie krótszym niż 7 dni” wyrazami „w terminie określonym w wezwaniu, nie krótszym niż 7 dni”. Proponowana zmiana wpisuje się w zgłaszane przez organy podatkowe właściwe w sprawie WIA zastrzeżenia, że przepis w obecnym brzmieniu budzi wątpliwości i może być błędnie odczytany, że wnioskodawca nie może wpłacić ww. zaliczki w terminie krótszym niż 7 dni.
− wprowadzenie możliwości zaskarżenia wydawanego na podstawie tego przepisu przez organ podatkowy I instancji postanowienia o pozostawieniu wniosku WIA bez rozpatrzenia. W konsekwencji proponuje się określenie, że w przypadku nieuiszczenia zaliczki w terminie określonym w wezwaniu organ podatkowy wydaje postanowienie o pozostawieniu wniosku o wydanie WIA bez rozpatrzenia, na które służy zażalenie.
W BIP informacje o wydanych WIA i ich zmianach
Zaprojektowana zmiana art. 7k ustawy o podatku akcyzowym ma na celu zamieszczanie w Biuletynie Informacji Publicznej informacji tylko w zakresie wydanych decyzji w sprawie WIA oraz jej zmian. W związku z tym proponuje się odstąpienie od obowiązku zamieszczania w Biuletynie Informacji Publicznej danych, które zawarte są we wniosku o wydanie WIA.
Wniosek o wydanie WIA po dokonaniu anonimizacji stanowi praktycznie pusty formularz o obszernych rozmiarach, a zawarta w nim ewentualna treść, która nie została zastrzeżona przez wnioskodawcę, np. w zakresie opisu wyrobu akcyzowego jest zamieszczana w uzasadnieniu decyzji WIA.
Zdaniem Ministra Finansów uzasadnione zatem jest odstąpienie od obowiązku zamieszczania przez organ podatkowy w Biuletynie Informacji Publicznej wniosku o wydanie WIA. Ponadto nowelizowany przepis ma na celu zamieszczanie w Biuletynie Informacji Publicznej uzupełniających informacji dotyczących wydanej WIA obejmujących również późniejsze dane o utracie ważności WIA wraz ze wskazaniem daty od jakiej WIA utraciła swoją ważność.
Źródło: Projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw
© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.
Komentarze(0)
Pokaż:
NajnowszePopularneNajstarsze