Jak rozliczać wstępną opłatę leasingową

Nie ma wątpliwości co do tego, że wstępna opłata leasingowa (czynsz inicjalny) nie jest kosztem bezpośrednim, a więc takim, który jest związany bezpośrednio z przychodem. Gdyby tak było, sprawa nie budziłaby wątpliwości – opłata byłaby potrącana w tym samym roku podatkowym, w którym został osiągnięty odpowiadający jej przychód (art. 15 ust. 4 ustawy o CIT i art. 22 ust. 5 ustawy o PIT).

Jest to jednak koszt pośredni, czyli taki, który nie pozostaje w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika. Potwierdza to zarówno fiskus, jak i sądy. Z tego powodu sprawa się komplikuje, bo koszty pośrednie są potrącalne w dacie ich poniesienia. Pozornie mogłoby się wydawać, że chodzi po prostu o wydatek. Ale tak nie jest, bo w podatkach dominuje zasada memoriału, a nie kasy (są od niej wyjątki). Słowem, nie liczy się to, kiedy podatnik faktycznie zapłacił, tylko – odnosząc to do kosztów pośrednich – kiedy ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury, rachunku lub innego dowodu (art. 15 ust. 4e ustawy o CIT i art. 22 ust. 5d ustawy o PIT).

Czym jest ujęcie

Problem sprowadza się do tego, jak rozumieć „ujęcie w księgach”. Fiskus od lat konsekwentnie twierdzi, że chodzi o zapis na koncie kosztowym. Słowem, w podatkach powinno być tak samo, jak w księgach rachunkowych. Jeśli koszt jest rozliczany w czasie, proporcjonalnie do okresu trwania umowy (np. przez 3 lata), to i dla celów podatkowych powinien być w ten sposób odliczany od przychodu. Taka wykładnia jest korzystna dla budżetu państwa, bo im dłużej podatnik będzie rozkładał odliczenie w czasie, tym więcej będzie w tym okresie wpłacał do wspólnej kasy. Bo im wyższy dochód, tym większy podatek od niego.

Podatnikom się to nie opłaca i dlatego od dawna spierają się z fiskusem (nie tylko w sprawie wstępnej opłaty leasingowej). Sądy administracyjne przyznają im z reguły rację. Uznają, że zasady rachunkowości nie mają wpływu na prawo podatkowe. Ujęcie w księgach to zwykła czynność techniczna, a nie uznanie za koszt w świetle przepisów i zasad rachunkowości – orzekają.

Zmiana wykładni

W sprawie opłaty wstępnej fiskus tak często przegrywał w sądach, że musiał w końcu dać za wygraną. Dlatego zmienił wykładnię. Jeszcze rok temu twierdził, że czynsz inicjalny można odliczać jedynie w czasie. Przykładem interpretacja z 23 czerwca 2016 r. (nr ITPB3/4510-170/16/JG), w której dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, że pojęcie „dzień, na który ujęto koszt” musi być interpretowane zgodnie z przepisami o rachunkowości. Nie chodzi więc o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach, tylko uznanie go przez podatnika za koszt w świetle przepisów o rachunkowości. Jeżeli więc spółka dla celów rachunkowych rozlicza opłatę wstępną proporcjonalnie do okresu trwania umowy, to tak też powinna odliczać ją dla celów podatkowych.

Obecnie fiskus potwierdza już, że choć dla celów bilansowych wstępną opłatę leasingową rozlicza się w czasie, to do kosztów podatkowych można ją zaliczyć jednorazowo. Czasem fiskus odstępuje od uzasadnienia, wskazując jedynie na ukształtowaną już linię orzeczniczą (jak w interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 kwietnia 2017 r., nr ITPB1/4511-318/16-2/WM).

Czasem poprzestaje na ogólnikowym wyjaśnieniu, że podatnik może zaliczyć wstępną opłatę leasingową jednorazowo (w całości) „w dacie poniesienia, tj. ujęcia tego wydatku w księgach rachunkowych” (patrz interpretacja z 20 marca 2017 r., nr 1061-IPTPB3.4511.937.2016.2.SJ).

Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM

Jeszcze inaczej wytłumaczył to dyrektor IS w Bydgoszczy w interpretacji z 16 grudnia 2016 r. (nr 0461-ITPB1.4511.827.2016.1.PSZ). Stwierdził, że „opłata wstępna jest kosztem pośrednim, czyli winna zostać rozliczona w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo w momencie jej poniesienia”.

Pełniej uzasadnił to dyrektor IS w Poznaniu w interpretacji z 17 stycznia 2017 r. (nr 3063-ILPB2.4510.186.2016.1.ŁM). Stwierdził, że „wstępna opłata leasingowa, z uwagi na charakter opłaty samoistnej i bezzwrotnej, nieprzypisanej do poszczególnych rat leasingowych, podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów leasingobiorcy na zasadach przewidzianych dla tzw. kosztów pośrednich, tj. w dacie poniesienia (...) bez konieczności rozliczania jej w czasie”.