Opodatkowanie sprzedaży praw do utworów

Stan faktyczny

Sprawa dotyczyła spółki z ograniczoną odpowiedzialnością – podatnika podatku dochodowego, który zajmuje się działalnością marketingową i reklamową. W swojej ofercie posiada między innymi tworzenie haseł reklamowych oraz wzorów reklamowych, co stanowi działania twórcze i artystyczne. W zawartych między spółką a klientami umowach podmiot ten wyrażał zgodę na przeniesienie na nabywcę wszelkich autorskich praw majątkowych. Czy zatem uzyskane przychody ze sprzedaży praw majątkowych stanowią zyski kapitałowe?

W ocenie wnioskodawcy, zwracającego się do organu o wydanie interpretacji podatkowej, uzyskane ze sprzedaży autorskich praw majątkowych dochody nie powinny być wykazywane jako przychody z zysków kapitałowych, ale jako przychody z innych źródeł dochodów. Spółka powołała się na fakt, iż intencją prawodawcy, tworzącego zmiany w obowiązujących przepisach, było ograniczenie fiskalnych skutków, związanych z ewentualnym sztucznym kreowaniem straty w operacjach gospodarczych. Biorąc natomiast pod uwagę fakt, iż sprzedaż praw autorskich przy działalności marketingowo-reklamowej stanowi olbrzymi fragment tego typu fachu, takie generowanie sztucznej straty nie jest możliwe. Spółka nie należy zatem do kręgu podmiotów, które mogłyby zyskać na optymalizacji związanej z tworzeniem fałszywej straty. W konsekwencji, w ocenie wnioskodawcy zyski ze sprzedaży autorskich praw majątkowych nie powinny być uwzględniane jako zyski kapitałowe i podlegać osobnemu rozliczeniu.

Nieprawidłowe stanowisko wnioskodawcy

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych za przychody z zysków kapitałowych uważa się również przychody z praw majątkowych, tj. między innymi z autorskich lub pokrewnych praw majątkowych, licencji, know-how, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywanych przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddanych przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub innych określonych przepisami prawa. Dodatkowo ustawa wskazuje, że w tej sytuacji chodzi również o zbycie wyżej wymienionych praw.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, rozpatrując wniosek, uznał, iż stanowisko wnioskodawcy jest błędne. Obowiązujące przepisy wprost wskazują na zamknięty katalog zysków kapitałowych. Jedyne wyłączenie ustawa czyni wobec licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów, niezaliczanych do zysków kapitałowych. Mimo iż ustawodawca rzeczywiście wskazał, że motywami zmian była walka z działaniami optymalizacyjnymi, podejmowanymi przez wielu przedsiębiorców, służącymi uzyskaniu korzyści fiskalnej, to jednak znowelizowane przepisy stosuje się bezwzględnie do wszystkich podmiotów, a więc nawet tych, u których generowanie takiej sztucznej straty byłoby fizycznie niemożliwe. Drugim powodem wprowadzonych zmian było dążenie do zwiększenia wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych i temu przede wszystkim służą przepisy ustawy o CIT oraz konstrukcja zysków kapitałowych. Nie jest zatem zasadne zawężanie kręgu podmiotów, których dotyczą zapisy ustawy czy też inne rozumienie zysków kapitałowych, do czego wyraźnie dąży wnioskodawca.

Polecamy: CIT 2018. Komentarz

Konsekwencje dla przedsiębiorców

Ustawodawca zadbał o to, aby zyski kapitałowe nie były solą w oku instytucji finansowych, banków oraz SKOK-ów, niejako wyłączając je z wprowadzonych zmian. Zapomniał jednak o podmiotach prowadzących taką działalność reklamową, marketingową, a także inną, opartą głównie na osiąganiu przychodu z zysków kapitałowych. Takie niekorzystne uwzględnianie strat może natomiast negatywnie wpłynąć na sytuację finansową firm. To nie tylko kwestia innego rozliczenia, ale wizja realnych strat, sięgających tysięcy, a nawet milionów złotych w przypadku większych podmiotów prawa gospodarczego. Przedsiębiorca zostanie z ogromnymi, niepodlegającymi odliczeniu wydatkami, których (biorąc pod uwagę charakter swojej działalności, generującej zysk przeważnie po stronie zysków kapitałowych) nie zdąży rozliczyć w ciągu ustawowego terminu, tj. pięciu lat.