Wydatki na rehabilitację we własnym mieszkaniu – odliczenie w PIT

Stan faktyczny i pytanie podatnika

Podatnik jest osobą niepełnosprawną (choruje na zanik mięśni), posiada decyzję wydaną przez ZUS o ustaleniu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy oraz samodzielnej egzystencji. Ponosi wydatki na zabiegi rehabilitacji ruchowej, które odbywają się w domu podatnika, na które posiada rachunki wystawione przez specjalistę fizykoterapii prowadzącego działalność w zakresie rehabilitacji i masażu leczniczego.

Czy wydatki ponoszone na zabiegi rehabilitacyjne w miejscu zamieszkania, tj. we własnym mieszkaniu a nie w zakładzie leczniczym lub opiekuńczo-pielęgnacyjnym, podatnik może odliczyć od osiągniętego dochodu za 2012 r.?

Ulga rehabilitacyjna

Odliczenie w PIT wydatków na cele rehabilitacyjne 2012 / 2013

Odpowiedź KIP:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g oraz ust. 13a tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 stanowi, iż wydatkami, o których mowa powyżej są wydatki poniesione m.in. na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Z kolei w świetle art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: