Zmiany w matrycy stawek VAT i Wiążącej Informacji Stawkowej (WIS) od 2021 r.

Planowane na 2021 r. zmiany w ustawie o VAT

Zmiany przewiduje projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo bankowe przygotowany przez Ministerstwo Finansów. Planowany termin przyjęcia ustawy przez Radę Ministrów to III kwartał 2020 r. Obecnie projekt przechodzi konsultacje publiczne.

Celem nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług jest wprowadzenie:

1) rozwiązań w zakresie uproszczenia rozliczania przez podatników podatku od towarów i usług – tzw. pakiet Slim VAT (Simple Local And Modern VAT);

2) rozwiązań o charakterze doprecyzowującym i uzupełniającym w stosunku do niektórych konstrukcji prawnych w podatku od towarów i usług;

3) zmian w zakresie systemu zwrotu podatku podróżnym ( TAX FREE).

Jeżeli chodzi o proponowany w projekcie ustawy pakiet przepisów doprecyzowujących i uzupełniających VAT, to dotyczy on głównie takich obszarów, jak:

• zmiany do matrycy stawek VAT i Wiążącej Informacji Stawkowej,
• przełożenie symboli PKWiU 2008 na symbole PKWiU 2015 w załączniku nr 15 do ustawy o VAT i w zakresie wyłączeń ze zwolnienia podmiotowego określonych w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. f i g ustawy o VAT,
• zmiany doprecyzowujące w zakresie wykazu podatników VAT (tzw. white lista),
• zmiany doprecyzowujące w zakresie mechanizmu podzielonej płatności,
• zmiany doprecyzowujące w zakresie nowego JPK VAT,
• uchylenie ust. 8 w art. 7 ustawy o VAT – jako rozwiązania nadmiarowego, które nie posiada odpowiedniej podstawy w przepisach dyrektywy 2006/112/WE w warunkach rozliczeń krajowych zaburza logikę w podejściu do opodatkowania dostawy towarów

Zmiany w Wiążącej Informacji Stawkowej i stawkach VAT

Zmiany w zakresie wiążącej informacji stawkowej (WIS) wprowadzonej ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. poz. 1751, z późn. zm. (dalej: „ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 r.”), mające na celu dopracowanie i uzupełnienie systemu WIS jako całości, tj.:

- wprowadzenie 3-letniego okresu ważności WIS (art. 42ha),

- wprowadzenie ograniczenia ochrony, jaką zapewnia WIS podatnikowi w przypadku, gdy WIS zostanie wykorzystana w transakcjach stanowiących nadużycie prawa (art. 42ca),

- umożliwienie otrzymywania przez podatników WIS dla towarów klasyfikowanych w ustawie o VAT według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – np. dla towarów objętych mechanizmem podzielonej płatności – czego nie przewidują obecne przepisy w tym zakresie (art. 42a pkt 2),

- wprowadzenie zasady niewydania WIS, gdy zakres przedmiotowy wniosku o jej wydanie pokrywa się z przedmiotem toczącego się postępowania lub sprawa została rozstrzygnięta w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3a i 3b).

Natomiast zmiany w zakresie stawek podatku VAT mają wyłącznie charakter redakcyjny i doprecyzowujący – np. tytuły kolumn w załącznikach nr 3 i nr 10 do ustawy.

Jeżeli chodzi o szczegóły nowych rozwiązań legislacyjnych, to zgodnie z uzasadnieniem do projektu, są one następujące:

Art. 1 pkt 7 ustawy nowelizującej (zmiana art. 42a ustawy o VAT)

Wprowadzone ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. zasady identyfikowania towarów i usług na potrzeby VAT oraz nowa matryca stawek VAT opierały się na założeniu stosowania w tym zakresie:

• Nomenklatury scalonej (CN) albo Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) w odniesieniu do towarów
• aktualnej Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) w zakresie usług.

Powyższe założenia odzwierciedlone zostały w art. 42a ustawy o VAT definiującym wprowadzoną przepisami ww. ustawy nowelizującej instytucję wiążącej informacji stawkowej (WIS). Zgodnie z przepisem art. 42a ustawy o VAT WIS zawiera – oprócz opisu towaru lub usługi będących jej przedmiotem (art. 42a pkt 1) oraz właściwej stawki podatku VAT (art. 42a pkt 3) również klasyfikację przedmiotu WIS według odpowiedniej klasyfikacji, tj. towaru według CN albo PKOB, usługi według PKWiU (art. 42a pkt 2).

Podkreślić należy, że WIS może być wykorzystywana przez podatników nie tylko do stosowania stawek VAT lecz również do innych celów – w przypadku bowiem pewnych regulacji (rozwiązań, mechanizmów) określonych w przepisach o VAT, o ich stosowaniu przesądza odpowiednie klasyfikowanie towarów i usług według CN albo według PKOB albo według PKWiU. Przy obecnym kształcie przepisów nie jest jednak możliwe wydanie WIS zawierającej klasyfikację towaru według innej niż CN albo PKOB klasyfikacji. 

Mając zatem na względzie, że przepisy ustawy o VAT przewidują również klasyfikowanie towarów według PKWiU (np. w załączniku nr 15) za zasadne uznano umożliwienie otrzymywania przez podatników WIS również dla towarów, które klasyfikowane są według PKWiU, co ma zapewnić projektowana zmiana w zakresie art. 42a pkt 2 ustawy o VAT.

Wprowadzone regulacje będą miały zastosowanie również do postępowań w sprawie wydania WIS wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. w odniesieniu do wniosków o wydanie WIS, które zostały złożone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. O powyższym stanowi przepis przejściowy w art. 5 niniejszej ustawy.

Art. 1 pkt 8 ustawy nowelizującej (zmiana art. 42b ustawy o VAT)

Proponowana zmiana polegająca na dodaniu w art. 42b ust. 3a i 3b uzupełnia przepisy ustawy o VAT w zakresie wiążącej informacji stawkowej (WIS). Zgodnie z art. 42b ust. 3 wnioskodawca występujący o wydanie WIS będzie składał oświadczenie – pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń – że w dniu złożenia wniosku, w zakresie przedmiotowym wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego. Projektowany przepis art. 42b ust. 3a stanowi wprost, że w przypadku zaistnienia ww. okoliczności (tj. gdy zakres przedmiotowy wniosku pokrywa się z przedmiotem toczącego się postępowania lub sprawa została rozstrzygnięta w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego) WIS nie będzie wydawana, co zostanie stwierdzone w stosownym postanowieniu organu wydającego WIS. Na ww. postanowienie będzie służyć zażalenie (art. 42b ust. 3b ustawy o VAT).

Podobne rozwiązanie funkcjonuje w ramach systemu indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, wydawanych na podstawie art. 14b – 14s ustawy Ordynacja podatkowa. Rozwiązanie to wykazało swoją efektywność uniemożliwiając po wszczęciu kontroli lub postępowania podatkowego składanie wniosków w celu uzyskania interpretacji indywidualnej o treści sprzecznej z ustaleniami kontroli lub treścią decyzji albo postanowienia.

Analogicznie w przypadku WIS proponowane regulacje mają na celu zapobieganie wydawaniu rozbieżnych rozstrzygnięć przez organy podatkowe – należy podkreślić, iż Dyrektor KIS nie jest organem prowadzącym kontrolę lub postępowania wymiarowe, zatem nie dysponuje wiedzą o wszczętych wobec wnioskodawcy kontrolach i postępowaniach lub o wydanych decyzjach, a także o tym, czy zakres przedmiotowy wniosku o WIS pokrywa się z przedmiotem tego postępowania, kontroli lub wydanej decyzji albo postanowienia. Taką wiedzą dysponuje natomiast wnioskodawca, który z zasady otrzymuje postanowienie o wszczęciu postępowania lub kontroli, oraz któremu są doręczane pisma w sprawach – w tym decyzje i postanowienia. Tym samym przedmiotowa regulacja ma służyć ujednoliceniu prawa podatkowego.

Wprowadzone regulacje będą miały zastosowanie również do postępowań w sprawie wydania WIS wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. w odniesieniu do wniosków o wydanie WIS, które zostały złożone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. O powyższym stanowi przepis przejściowy w art. 5 niniejszej ustawy.

Art. 1 pkt 9 ustawy nowelizującej (dodanie art. 42ca ustawy o VAT)

Proponowane dodanie art. 42ca stanowiącego o braku ochrony – zapewnianej w określonym  przepisami art. 42c ustawy o VAT kształcie – dla podatnika będącego adresatem WIS oraz innych podmiotów korzystających z WIS, ma na celu zabezpieczenie interesu budżetu państwa przed ewentualnymi nadużyciami dokonywanymi przez nieuczciwych podatników, którzy mogą wykorzystywać otrzymany WIS w transakcjach stanowiących nadużycie prawa, tj. w sytuacji, gdy towar lub usługa będąca przedmiotem WIS stanowią element czynności zdefiniowanych w art. 5 ust. 5 ustawy o VAT. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, przez nadużycie prawa rozumie się dokonanie czynności, podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, w ramach transakcji, która pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miała zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy. Zgodnie z proponowaną zmianą, w przypadku, gdy towar lub usługa, lub świadczenie kompleksowe będą elementem czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa (z decyzji wydanej przez organ podatkowy będzie wynikało, że przedmiot WIS jest elementem transakcji, która została uznana za nadużycie prawa), wówczas podatnik nie będzie mógł korzystać z mocy ochronnej WIS. Nie ma bowiem uzasadnienia dla przyznania podatnikowi ochrony prawnej związanej z uzyskaniem WIS w przypadku stwierdzenia, że przedmiot WIS jest elementem transakcji gospodarczych, które zostały przez niego ukształtowane w celu uzyskania nienależnej korzyści podatkowej, sprzecznej z celem przepisów podatkowych.

Zgodnie z powyższym podatnik zostanie pozbawiony ochrony wynikającej z posiadanej WIS, wyłącznie w sytuacji, gdy z decyzji wydanej przez organ podatkowy będzie wynikało, że przedmiot WIS jest elementem transakcji, która została uznana za nadużycie prawa. Organy podatkowe są zatem zobowiązane do wykazania, że miało miejsce nadużycie prawa, a wydane przez nie decyzje będą podlegać kontroli sądów administracyjnych. Zarówno w postępowaniu podatkowym, jak również przed sądami administracyjnymi, podatnik będzie miał pełną możliwość obrony swojego stanowiska. Wyłączenie w takich przypadkach  ochrony podatnika związanej z uzyskaniem WIS należy zatem uznać za rozwiązanie proporcjonalne, ponieważ:

• wyłączenie tej ochrony może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji wykazania przez organy podatkowe, że przedmiot WIS jest elementem transakcji gospodarczych ukształtowanych w celu osiągnięcia nienależnej korzyści podatkowej, sprzecznej z celem przepisów podatkowych;
• rozstrzygnięcia organów podatkowych podlegają kontroli sądowej,

w toku postępowania przed sądami administracyjnymi podatnik może skorzystać z przewidzianych prawem instrumentów w celu przedstawienia swojego stanowiska.

Podobne rozwiązanie funkcjonuje w ramach systemu indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, wydawanych na podstawie art. 14b – 14s ustawy Ordynacja podatkowa. W przypadku interpretacji indywidualnych, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że mogą one stanowić nadużycie prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o VAT, odmawia się ich wydania (art. 14b § 5c), w przypadku zaś już wydanych interpretacji, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o VAT, do takich interpretacji nie stosuje się odpowiednich przepisów o ochronie wynikającej z nich dla podatnika.

Na mocy przepisu przejściowego (art. 6) – wprowadzona regulacja będzie miała zastosowanie również do WIS wydanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. wydanych po dniu 1 listopada 2019 r. Jak już bowiem wcześniej wskazano – brak jest uzasadnienia dla obejmowania ochroną podmiotów, gdy celem dokonywanych przez nich transakcji jest wyłącznie uzyskanie korzyści kosztem budżetu państwa i – w efekcie – wszystkich tego państwa obywateli. Informacje zaś o wykorzystaniu WIS w transakcjach stanowiących nadużycie prawa będą pozyskiwane w trakcie prowadzonych czynności kontrolnych.

Projektowana regulacja stanowi zatem uzupełnienie i uspójnienie zasad ochrony podatników w ramach istniejącego systemu rozwiązań „interpretacyjno-ochronnych”.

Polecamy: Oferta specjalna: Pakiet książek – Nowa matryca stawek VAT Towary i Usługi z programem INFORLEX PKWiU + CN, stawki VAT i WIS na 2 m-ce

Art. 1 pkt 10 ustawy nowelizującej (dodanie art. 42ha ustawy o VAT)

Aktualne regulacje w zakresie WIS nie określają terminu jej ważności (wydane WIS mogą wygasnąć z mocy prawa w przypadku zmiany przepisów dotyczących VAT lub zostać uchylone bądź zmienione w określonych przypadkach, np. w związku ze zmianami przepisów dotyczących Nomenklatury scalonej (CN) lub ich interpretacji czy też w sytuacji stwierdzenia ich nieprawidłowości – art. 42h ustawy o VAT).

W dodawanym przepisie art. 42ha ustawy o VAT proponuje się zatem ustanowienie regulacji, w świetle której WIS będzie ważna przez okres 3 lat od dnia jej wydania.

Podobne uregulowania funkcjonują na gruncie przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. U.L 269 z 10.10.2013, s. 1 z późn. zm.) w odniesieniu do decyzji w sprawie wiążącej informacji taryfowej (WIT). Decyzje WIT są obecnie ważne przez okres trzech lat od dnia, w którym stały się skuteczne (art. 33 ust. 3 unijnego kodeksu celnego). Przed 1 maja 2016 r. decyzje WIT były ważne przez 6 lat licząc od daty ich wydania.

Podobne rozwiązanie, tj. ograniczenie czasowe ważności wiążących informacji akcyzowych (WIA) – 5 lat – zawiera również procedowany obecnie projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (projekt wpisany w Wykazie prac legislacyjnych i programowych Rady Ministrów pod numerem UD35). Nadmienić jednakże należy, iż że WIA mają okres ważności ustalony na 5 lat – jest to wyjątkowa sytuacja spowodowana tym, iż przed wydaniem WIA w większości przypadków prowadzone są bardzo kosztowne badania towarów.

Mając na uwadze, że instytucje WIS, WIA i WIT składają się na system wiążących informacji klasyfikacyjnych towarów opartych na CN, zasadne jest, aby rozwiązania w zakresie ważności tych aktów były uregulowane tak samo. W związku z tym, że WIT będzie stanowić dla WIS szeroką bazę informacji w zakresie dokonywania klasyfikacji towarów według CN (daleko bardziej rozwiniętą niż WIA, które dotyczą wyłącznie towarów akcyzowych), jest również instytucją o charakterze unijnym, uzasadnione jest, aby okres ważności WIS był jak najbardziej zbliżony do okresu ważności WIT. Podkreślić należy,  że wprowadzenie proponowanego rozwiązania w zakresie WIS będzie korzystne zarówno dla podatników, jak i administracji podatkowej.

Wprowadzenie okresu ważności WIS umożliwi podatnikom ponowne wystąpienie i otrzymanie decyzji WIS w tym samym zakresie (w odniesieniu do tego samego towaru), jednak z uwzględnieniem aktualnych uwarunkowań prawnych (które mogły zmienić się na przestrzeni 3 lat). Zmniejsza również  ryzyko długotrwałego błędnego posługiwania się WIS, która wygasła z mocy prawa z powodu zmiany przepisów (co mogło zostać niezauważone przez podatnika).

Wprowadzenie okresu obowiązywania decyzji WIS uzasadnione jest również stałym postępem technologicznym mającym wpływ na gospodarkę w postaci zwiększającej się ilości i różnorodności dóbr i usług mogących być przedmiotem WIS, czego efektem może być dezaktualizacja niektórych WIS, które nadal będą pozostawały w obrocie prawnym. Wyszukiwanie zamieszczonych w Biuletynie Informacji Publicznej obowiązujących WIS i ich analizowanie przez podatników (innych niż adresaci WIS) będzie wymagało od nich znacznego nakładu czasu i pracy.

Czasowa ważność WIS przyczyni się także do ułatwienia sprawowania nadzoru merytorycznego nad wydanymi i obowiązującymi WIS przez organy właściwe w sprawach WIS, co również będzie miało pozytywny wpływ na korzystanie z bazy WIS przez podatników, przełoży się bowiem na większą jednolitość rozstrzygnięć.

Brak ograniczenia obowiązywania decyzji WIS w czasie mógłby prowadzić w przyszłości do sytuacji, w której pierwotnie wydana WIS byłaby czasem nawet kilkukrotnie zmieniana (czy to z powodu błędu czy też zmian np. dotyczących CN), co niekorzystnie wpływałoby na transparentność WIS pozostających w obrocie prawnym.

Wprowadzenie zatem terminu ważności WIS pozytywnie wpłynie na pewność obrotu gospodarczego oraz zwiększenie nadzoru nad wydanymi i obowiązującymi WIS.

Analogiczne rozwiązanie – 3-letni okres ważności – dotyczyć ma WIS zmienionych na podstawie art. 42h ust. 2 albo 3, tj. na podstawie decyzji Szefa Krajowej Administracji Skarbowej albo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, wydawanych w przypadkach określonych w tych przepisach, np. w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości WIS spowodowanej błędną wykładnią przepisów czy też niewłaściwą oceną co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Takie decyzje zmieniające WIS również będą ważne w okresie 3 lat od ich wydania.

Dodatkowo art. 7 projektowanej ustawy zawiera przepis przejściowy, zgodnie z którym WIS wydane przed dniem jej wejścia w życie, jak również decyzje o zmianie WIS wydane na podstawie art. 42h ust. 2 albo 3 ustawy o VAT, pozostają ważne przez okres 3 lat od dnia wejścia w życie ustawy. Brak jest bowiem uzasadnienia dla funkcjonowania w obrocie WIS „bezterminowych”, które zostały wydane przed wejściem w życie niniejszej ustawy w sytuacji, gdy wydawane później (po tej dacie) WIS będą miały 3-letni okres ważności. Taka sytuacja oznaczałaby nierówne traktowanie podatników. Stąd zaproponowano rozwiązanie, zgodnie z którym wydane przed dniem wejścia w życie WIS (oraz decyzje zmieniające wydane WIS) będą ważne przez 3 lata od dnia wejścia w życie  ustawy nowelizującej – jest to rozwiązanie korzystne dla podatników, okres ważności posiadanych przez nich WIS zostanie niejako wydłużony o 3 lata.

---

Art. 1 pkt 17 lit. a i b ustawy nowelizującej (zmiany w art. 103 ustawy o VAT)

Z uwagi na zrezygnowanie w obowiązującej klasyfikacji Nomenklatury Scalonej z rozróżnienia dwóch pozycji w zbiorze „Benzyna silnikowa, Pozostałe, z zawartością ołowiu: Przekraczającą 0,013 g/l” tj. benzyny lotniczej o liczbie oktanowej (RON) mniejszej niż 98 (CN 2710 12 51) oraz benzyny lotniczej o liczbie oktanowej (RON) 98 lub większej (CN 2710 12 59), i nadanie kodu CN 2710 12 50 zbiorowi „Benzyna silnikowa, Pozostałe, z zawartością ołowiu: Przekraczającą 0,013 g/l”, zasadne jest zamienienie w art. 103 ust. 5aa pkt 2 nieaktualnych kodów CN 2710 12 51 i 2710 12 59 kodem CN 2710 12 50.

Projektowane zmiany art. 103 mają charakter porządkowy. Ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. wprowadzono generalną zasadę, zgodnie z którą towary i usługi będą klasyfikowane na potrzeby podatku VAT według odpowiednio: Nomenklatury scalonej (CN) oraz klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli przepisy w zakresie podatku VAT przywołują odpowiednie symbole CN lub klasyfikacji. Jednocześnie wprowadzony ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1520) art. 103 ust. 5ab ustawy o VAT (wszedł w życie z dniem 1 września 2019 r.) wprowadził zasadę klasyfikowania towarów, o których mowa w art. 103 ust. 5a (tj. określonych produktów ropopochodnych, do których wewnątrzwspólnotowego nabycia odnoszą się szczególne zasady obliczania i wpłacania podatku określone w ust. 5a tego artykułu) według Nomenklatury scalonej (CN), stanowiąc przy tym, że zmiany w CN nie powodują zmian w opodatkowaniu, jeżeli takowe nie zostały określone w ustawie.

Wobec powyższego za uzasadnione uznano ujednolicenie wprowadzonych przepisów, co przejawia się w proponowanych zmianach w art. 103 ustawy o VAT.

Art. 1 pkt 27 ustawy nowelizującej (zmiana art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. f i g ustawy o VAT)

Projektowane zmiany art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. f i g ustawy o podatku od towarów i usług dokonywane są w związku z przełożeniem objętych tą regulacją grupowań towarów w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: PKWiU) 2008 na PKWiU 2015 r.

W efekcie zakres proponowanych zmian:

1. zmiana w tirecie trzecim w lit. f w art. 113 ust. 13 pkt 1 ustawy o VAT – jest wynikiem zmiany zakresu/nazwy działu 27 PKWiU 2015 r. w stosunku do działu 27 PKWiU 2008r. zawartego w zmienianym tiret trzeci w lit. f przepisu. W związku z tym w zmienianym przepisie jest: „urządzeń elektrycznych i nieelektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego (PKWiU 27)”, po proponowanej zmianie będzie: „urządzeń elektrycznych (PKWiU 27)”.

Natomiast zakres rzeczowy tego tiretu sprzed proponowanej zmiany, obejmujący wg. działu 27 PKWiU z 2008 r. „nieelektryczny sprzęt gospodarstwa domowego” wchodzi w zakres działu 26 PKWiU 2015 r. tj. „komputery, wyroby elektroniczne i optyczne” i w efekcie, po wprowadzeniu proponowanych zmian, tj. przełożenie w lit. f PKWiU 2008 r. na PKWiU 2015 r.  znajdzie się w tiret drugim. Oznacza to, że zmiana nie ma charakteru merytorycznego. 

Zakres działu 26 według PKWiU 2015 jest szerszy niż według PKWiU 2008, gdyż część obszaru tematycznego została przesunięta z działu 27 PKWiU 2008. Jak wskazano, nie ma to jednak przełożenia na zakres wyłączenia ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. f tiret drugie i trzecie ustawy o VAT.

2. Pozostałe działy PKWiU powołane z innych tiretach, tj. w tiret pierwszym i czwartym tego przepisu (lit. f w art. 113 ust. 13 pkt 1 ustawy o VAT) oraz w lit. g w art. 113 ust. 13 pkt 1 ustawy o VAT nie wymagają zmian – oznacza to, że literalnie i merytorycznie zakres działów PKWiU z 2015 r. odpowiada zakresowi działów PKWiU z 2008 r. powołanych. 
3. Zmiana w lit. g w art. 113 ust. 13 pkt 1 ustawy o VAT - w projekcie proponuje się doprecyzowanie dotychczasowego brzmienia części wspólnej do wyliczenia w tym przepisie poprzez wskazanie, że wyłączenie z możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego dotyczy zarówno podatników dokonujących dostaw części jak i dostaw akcesoriów do pojazdów samochodowych i motocykli (w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie) - np. sprzedaż internetowa lub telefoniczna.

W obecnym brzmieniu ww. przepis lit. g w art. 113 ust. 13 pkt 1 ustawy o VAT w części wspólnej odnosi się tylko do dostaw części do pojazdów samochodowych i motocykli.

Natomiast zmiany w art. 89a oraz w art. 135 (zawarte odpowiednio w art. 1 pkt 14 i pkt 33 ustawy nowelizującej) mają wyłącznie charakter zmian porządkowych.

Projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo bankowe

Polecamy: Nowy JPK_VAT z deklaracją i ewidencją. Poradnik Gazety Prawnej 4/2020