Kiedy można zastosować stawkę 0% przy WDT?

Przesłanki zastosowania stawki 0% przy WDT

Ustawodawca w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wskazał, iż WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową (w której wykazuje dostawę towarów) jest zarejestrowany, jako podatnik VAT UE.

Polecamy: Biuletyn VAT

Polecamy: INFORLEX Księgowość i Kadry

Dowody potwierdzające wywóz towarów

W ust 3 w/w przepisu wskazano natomiast, że dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

 Praktyka organów w przypadku braków w dokumentacji

Organy podatkowe, co daje się zauważyć w praktyce, poprzestają na lekturze art. 42 ustawy o VAT w kontekście prawa do zastosowania stawki 0% właśnie na ust. 3, pomijając przy tym kluczową z punktu widzenia podatnika regulację ust. 11 tego przepisu. Zgodnie z nią  w przypadku, gdy dokumenty o których mowa w ust. 3-5 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju towarów, dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2 mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Podsumowując

Zaprezentowany wyrok być może nie jest rewolucyjny, jednak dobitnie zwraca uwagę na nieprawidłową praktykę, którą forsują organy podatkowe zmierzając do pozbawienia podatnika prawa do zastosowania stawki 0% przy WDT. Należy mieć przy tym na uwadze, iż w kontroli podatkowej, czy też celno-skarbowej oraz postępowaniu podatkowym gospodarzem postępowania jest organ i jego działania koncentrują się na daleko posuniętym interesie fiskalnym państwa. Nie znaczy to jednak, że podatnik pozbawiony jest jakichkolwiek praw, wręcz przeciwnie, to właśnie od niego w dużej mierze zależy, jak skończy się dla niego kontakt z organem.

prof. Adam Mariański

Artykuł pochodzi z bloga kontrolapodatkowa.pl