Jak rozliczyć w spółce wydatki na auto wspólnika
REKLAMA
Do dochodów w działalności gospodarczej można zaliczyć wydatki związane z utrzymaniem i eksploatacją samochodu osobowego. Koniecznie trzeba jednak pamiętać o tym, że koszty napraw, paliwa i opłat związanych z używaniem samochodu przez wspólnika spółka zaliczy do kosztów tylko w granicach limitu.
Obowiązujące limity
Limit, który określa, ile można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tytułu wydatków związanych z eksploatacją samochodu, powinien wynikać z ewidencji przebiegu pojazdu. Przedsiębiorca prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów może w ramach tego limitu wliczać w ciężar kosztów wszystkie wydatki związane z utrzymaniem i eksploatacją pojazdu. Dotyczy to nie tylko zakupu paliwa, olejów, ale też części zamiennych, remontu i napraw, opłat. Również wspólnicy spółki cywilnej mogą zaliczyć wydatki związane z korzystaniem z samochodu stanowiącego własność jednego ze wspólników dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Konieczne jest jednak prowadzenie odpowiedniej ewidencji przebiegu pojazdu.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zastrzega, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu.
W celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Przebieg pojazdu powinien być udokumentowany w ewidencji przebiegu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu.
CO ZAWIERA EWIDENCJA PRZEBIEGU
Ewidencja przebiegu pojazdów powinna zawierać co najmniej: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za 1 km przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane.
OGRANICZENIE W ZALICZENIU DO KOSZTÓW
Zakup samochodów osobowych o wartości powyżej 20 tys. euro spowoduje, że nie rozliczymy całych wydatków. Odpisy amortyzacyjne dotyczące wartości początkowej przekraczającej tę kwotę nie są uznawane za koszty uzyskania przychodów.
W razie braku ewidencji wydatki ponoszone z tytułu używania samochodów na potrzeby przedsiębiorcy nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.
Faktura na zakup
Przy rozliczaniu wydatków związanych z użytkowaniem auta niezbędna może okazać się faktura. Powinna ona zawierać numer rejestracyjny pojazdu. Dzieje się tak dlatego, że ewidencja przebiegu pojazdu służy wyłącznie do ustalenia limitu wydatków związanych z używaniem w działalności gospodarczej prywatnego samochodu osobowego, powyżej którego wydatki nie stanowią już kosztów uzyskania przychodów. Nie jest ona natomiast dowodem faktycznego poniesienia wydatków na paliwo, oleje, smary, bieżące naprawy lub inne wydatki związane z eksploatacją auta. Dowodem poniesienia tych wydatków, związanych z używaniem w działalności gospodarczej prywatnego samochodu osobowego, są faktury zawierające numer rejestracyjny pojazdu.
Odpisy od auta
Samochody wykorzystywane przez wspólników mogą być kupowane na firmę. To powoduje, że stają się one środkiem trwałym, od którego przysługują odpisy amortyzacyjne zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Odpisy zaliczane do kosztów podlegają ograniczeniu przy samochodach osobowych.
Z przepisów ustaw podatkowych wynika jednoznacznie, że nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 tys. euro, przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania. Dodatkowo do kosztów takich nie zalicza się również składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 tys. euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez NBP z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.
PRZYKŁAD
JAK WYLICZYĆ ODPISY AMORTYZACYJNE
Spółka kupiła samochód osobowy, którego wartość początkowa określona w ewidencji środków trwałych wyniosła 125 000 zł. Okres amortyzacji przy 20-proc. stawce rocznej wynosi pięć lat. Samochód został przekazany do użytkowania 1 marca 2007 r. Zakładając, że kurs euro wynosił tego dnia 3,8421 zł, pełna wysokość comiesięcznego odpisu wyniesie 2083,33 zł (125 000 x 20 proc. /12). W koszty można będzie jednak zaliczyć tylko odpisy amortyzacyjne od części ustalonej od wartości samochodu nieprzewyższającej równowartości 20 000 euro (20 000 x 3,8421 zł = 76 842), czyli miesięcznie 1280,70 zł (76 842 x 20 proc. /12).
Objęcie samochodu ewidencją środków trwałych oznacza prawo do wliczania w koszty wszelkich wydatków związanych z eksploatacją pojazdu w pełnej wysokości (np. paliwa, opłat parkingowych, zakupu części, remontu, który nie powiększa wartości początkowej środka trwałego).
Decyzja podatnika
Przepisy podatkowe przewidują bardzo różne warianty amortyzacji samochodów. Najprostsza polega na zastosowaniu metody liniowej i stawki podstawowej (20 proc.). Taką amortyzację stosują nabywcy nowych samochodów osobowych. Jedyną możliwością przyspieszenia amortyzacji w tym przypadku jest zastosowanie współczynnika 1,4 do podstawowej stawki. Jednak możliwość taką mają tylko użytkownicy eksploatujący pojazd w sposób bardziej intensywny w stosunku do warunków przeciętnych oraz podmioty, których pojazdy wymagają szczególnej sprawności technicznej.
Korzystne zasady amortyzacji przewidziane są dla środków trwałych używanych bądź ulepszonych. Podatnicy mają możliwość zastosowania stawki 40 proc. przy liniowej metodzie amortyzacji. Samochód uznaje się za używany, jeżeli podatnik potrafi udowodnić, że przed jego nabyciem był wykorzystywany co najmniej przez okres 60 miesięcy. Przeprowadzenie takiego dowodu jest proste. Można przyjąć, że początkiem eksploatacji jest data pierwszej rejestracji.
ANNA WOJDA
PODSTAWA PRAWNA
- Art. 23 ust. 1 pkt 4, pkt 46-47 oraz art. 22j ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).
REKLAMA
REKLAMA