Co zrobić, gdy dłużnik spłaci zadłużenie w trakcie postępowania sądowego?

Po spłacie dłużnika lepiej cofnij pozew

Zaspokojenie roszczenia powoda, w toku procesu poprzez dobrowolne spełnienie świadczenia przez stronę pozwaną, czyli upraszczając spłaceniu długu, powoduje wygaśnięcie zobowiązania. Zostało ono bowiem w całości wykonane, co oznacza, że przedmiot toczącego się postępowania przestał istnieć. Nie ma długu nie ma podstawy do pozwu. W wypadku, gdy pozwany zaspokoi powoda w toku procesu, przy biernej reakcji powoda sąd może uznać, że w dalszym ciągu podtrzymuje on powództwo, co w konsekwencji może doprowadzić do oddalenia przez sąd pozwu. A wtedy pozwany może zażądać zwrotu kosztów sądowych.

Aby nie dopuścić do takiej sytuacji, po spełnieniu przez dłużnika roszczenia w całości lub części należy złożyć wniosek o cofnięcie w stosownej części pozwu wraz z wnioskiem o zasądzenie na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu.

Wycofanie pozwu ustne lub pisemne

Cofnięcie pozwu następuje poprzez oświadczenie powoda, które może być złożone ustnie do protokołu rozprawy bądź poza rozprawą w formie pisma procesowego. Oświadczenie, o którym powyżej może być połączone z jednoczesnym zrzeczeniem się roszczenia lub też z brakiem takiego zrzeczenia. Skutkiem zrzeczenia się roszczenia jest niemożność dochodzenia roszczenia w przyszłości. Zrzeczenie nie wymaga zgody pozwanego, a ponadto może ono nastąpić na każdym etapie sprawy. Cofniecie pozwu bez zrzeczenia się roszczenia może nastąpić bez zgody dłużnika tylko do czasu rozpoczęcia rozprawy. W późniejszym czasie skutek naszego oświadczenia uzależniony jest od woli pozwanego.

Jak obliczyć opłatę od pozwu o zapłatę?

Zwrot kosztów procesu na rzecz powoda pomimo cofnięcia pozwu

Zgodnie z ogólną zasadą, wyrażoną w art. 203 § 2 k.p.c., w wypadku cofnięcia pozwu obowiązek zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanego, na jego żądanie, obciąża powoda bez względu na przyczynę cofnięcia.

Dopuszczalne jest jednak odstępstwo od tej zasady w sytuacji, gdy powód wykaże, że wystąpienie z powództwem było niezbędne dla celowego dochodzenia praw lub celowej obrony, z uwzględnieniem okoliczności istniejących w dacie wytoczenia pozwu. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy cofnięcie pozwu jest konsekwencją zaspokojenia przez pozwanego wymagalnego w chwili wytoczenia powództwa roszczenia powoda. W rozumieniu przepisów o kosztach procesu pozwanego należy wówczas uznać za stronę przegrywającą sprawę jako, że uznał on powództwo. Powyższy pogląd znajduje odzwierciedlenie zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie Sądu Najwyższego.