Koszty 2013 / 2014 - brak zapłaty to korekta kosztów w PIT i CIT

Ministerstwo Finansów przygotowało obszerne omówienie (wyjaśnienia) zmian w zakresie kosztów podatkowych w PIT i CIT, jakie niesie ustawa z 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce - opublikowana w w Dzienniku Ustaw z 30 listopada 2012 r., poz. 1342. Ustawa ta wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Zobacz też: USTAWA z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz USTAWA z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych

Przedstawiamy poniżej obszerne fragmenty tych wyjaśnień resortu finansów. Szczególnie cenne są wyjaśnienia dotyczące kosztów występujących na przełomie 2012 i 2013 roku. (Wyróżnienia i śródtytuły w tekście pochodzą od redakcji)

Chcesz otrzymywać więcej aktualnych informacji? Zapisz się na newsletter!

Polecamy: Samochód w firmie – zmiany od 1 kwietnia 2014 r.

Ustawa z 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce nowelizuje m.in.:

- ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) - ustawa o PIT oraz

- ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397, z późn. zm.) - ustawa o CIT,

wprowadzając rozwiązanie polegające na obowiązku dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu w ciągu 30 dni od daty upływu terminu płatności ustalonego przez strony, a w przypadku gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni – nieuregulowania jej w ciągu 90 dni od dnia zaliczenia kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu do kosztów uzyskania przychodów (dalej: kosztów podatkowych).

Zmiany w VAT od 1 stycznia 2014 r. - vademecum

Terminy odliczania VAT w 2014 r.

Wchodzące z dniem 1 stycznia 2013 r. regulacje dotyczące korekty kosztów podatkowych, nie znajdą zastosowania do podatnika, który kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu, nie zaliczył do kosztów podatkowych. Zatem nieuregulowanie kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu nie będzie powodowało obowiązku korygowania kosztów podatkowych.

Celem wprowadzenia omawianej regulacji jest przeciwdziałanie zjawisku tzw. zatorów płatniczych.

Ustawa z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce nie wprowadza kasowej metody rozliczania kosztów podatkowych. Oznacza to, że w zakresie uznawania poniesionego kosztu do kosztów podatkowych zastosowanie znajdą reguły dotychczasowe określone w art. 22 ustawy o PIT oraz art. 15 ustawy o CIT.

Nowe przepisy (art. 24d ustawy o PIT oraz art. 15b ustawy o CIT) należy stosować do tych kwot wynikających z faktury lub innego dokumentu, które zostały zaliczone do kosztów podatkowych od dnia 1 stycznia 2013 r.

Podyskutuj o tym na naszym FORUM

Tylko koszty ujęte w 2013 roku

Jeżeli kwota wynikająca z faktury lub innego dokumentu zostanie zaliczona do kosztów podatkowych przed dniem 1 stycznia 2013 r., wówczas nowe regulacje nie będą miały zastosowania, nawet wtedy, gdy termin płatności przypada w 2013 r.

Przykład 1.

Podatnik otrzymał w grudniu 2012 r. fakturę z 30-dniowym terminem płatności, który przypada na 8 stycznia 2013 r. i w miesiącu styczniu 2013 r. zaliczył kwotę wynikającą z faktury do kosztów podatkowych. Podatnik będzie tym samym zobowiązany stosować regulacje wynikające ze znowelizowanych przepisów.

Przykład 2.

Podatnik otrzymał fakturę w grudniu 2012 r. i w tym miesiącu zaliczył kwotę z niej wynikającą do kosztów podatkowych. Termin zapłaty za tę fakturę upływa 10 stycznia 2013 r. W związku z tym, iż zaliczenie kwoty wynikającej z faktury do kosztów podatkowych nastąpiło przed 1 stycznia 2013 r. podatnik nie będzie zobowiązany do stosowania w odniesieniu do tego kosztu nowej regulacji.

Gdy termin płatności nie przekracza 60 dni

Zgodnie z istotą wprowadzonej regulacji, w przypadku zaliczenia do kosztów podatkowych kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia kosztów podatkowych, jeżeli nie ureguluje kwoty zobowiązania w ciągu 30 dni od daty upływu terminu jego płatności. Korekty tej należy dokonać w miesiącu, w którym upłynie 30 dni od daty ustalonego terminu płatności. Reguła ta dotyczy sytuacji, w której ustalony przez strony termin płatności nie przekracza 60 dni.

Przykład 3.

Podatnik nabył w dniu 14 stycznia 2013 r. usługę udokumentowaną fakturą i w miesiącu styczniu zaliczył kwotę z niej wynikającą do kosztów podatkowych. Płatność za wykonanie usługi została ustalona na 14 dni, a więc płatność powinna być dokonana do dnia 28 stycznia 2013 r. Dodatkowe 30 dni na zapłatę upływa 27 lutego 2013 r. W przypadku nieuregulowania w tym terminie kwoty wynikającej z faktury, podatnik będzie zobowiązany do dokonania korekty kosztów podatkowych w miesiącu lutym.

Termin płatności przekracza 60 dni

W sytuacji ustalenia przez strony terminu płatności dłuższego niż 60 dni, podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia kosztów podatkowych o kwotę wynikającą z faktury lub innego dokumentu z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów podatkowych, jeżeli w tym terminie kwota ta nie zostanie uregulowana.

Przykład 4.

Podatnik nabył w dniu 30 stycznia 2013 r. usługę udokumentowaną fakturą i w tym dniu zaliczył kwotę wynikającą z faktury do kosztów podatkowych. Płatność za wykonanie usługi została ustalona na 100 dni, a więc płatność powinna być dokonana do dnia 10 maja 2013 r.

W przedstawionym stanie faktycznym obowiązek zmniejszenia kosztów podatkowych nie wystąpi, jeżeli podatnik ureguluje zobowiązanie za zakupioną usługę do dnia 30 kwietnia 2013 r. Jest to bowiem 90-ty dzień terminu liczonego od dnia zaliczenia kwoty wynikającej z faktury do kosztów podatkowych. W przypadku nieuregulowania do dnia 30 kwietnia 2013 r. zobowiązania za zakupioną usługę, podatnik będzie zobowiązany do dokonania korekty kosztów podatkowych w miesiącu maju 2013 r.

Przykład 5.

Podatnik nabył w dniu 30 stycznia 2013 r. usługę udokumentowaną fakturą i w tym dniu zaliczył kwotę wynikającą z faktury do kosztów podatkowych. Płatność za wykonanie usługi została ustalona na 70 dni, a więc płatność powinna być dokonana do dnia 10 kwietnia 2013 r.

Również w tym stanie faktycznym, tak jak w przykładzie 4, obowiązek zmniejszenia kosztów podatkowych nie wystąpi, jeżeli podatnik ureguluje zobowiązanie za zakupioną usługę do dnia 30 kwietnia 2013 r., jest to bowiem 90-ty dzień od dnia zaliczenia kwoty wynikającej z faktury do kosztów podatkowych.

Nie masz kosztów? Zwiększ przychody!

Jeżeli w miesiącu, w którym powinno nastąpić zmniejszenie kosztów podatkowych, podatnik nie ponosi kosztów podatkowych lub poniesione koszty podatkowe są niższe niż kwota stosownego zmniejszenia, wówczas ma on obowiązek zwiększenia przychodów podatkowych o kwotę, o którą nie pomniejszył kosztów podatkowych.

Przykład 6.

W miesiącu kwietniu 2013 r. podatnik poniósł koszty podatkowe w wysokości 1000 zł. Jednocześnie w tym miesiącu powstał u niego obowiązek dokonania korekty kosztów podatkowych z tytułu niezapłaconych faktur na kwotę 1500 zł. W takim przypadku podatnik jest zobowiązany do zmniejszenia kosztów podatkowych o 1000 zł (koszty wyniosą więc 0), a także do zwiększenia przychodów podatkowych o kwotę 500 zł.

W sytuacji dokonania przez podatnika korekty kosztów podatkowych polegającej na ich zmniejszeniu (ewentualnie korekty przychodów podatkowych polegającej na ich zwiększeniu) i późniejszego uregulowania zobowiązania, podatnik będzie uprawniony do zwiększenia kosztów podatkowych o kwotę dokonanej korekty w miesiącu uregulowania zobowiązania.

Nie płacisz dostawcom – nie masz kosztów i nie odliczasz VAT

Nowelizacja ustawy o VAT 2013 / 2014

Obowiązek podatkowy i faktury VAT 2013/2014

Korekta nawet w przypadku częściowej zapłaty

Przedstawione powyżej wyjaśnienia dotyczące korekty kosztów podatkowych w przypadku nieuregulowania zobowiązania mają zastosowanie zarówno w sytuacji, gdy podatnik nie zapłacił całej kwoty, jak też wtedy, gdy uregulował swoje zobowiązanie tylko w części.

Zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych) należy zatem dokonać w odniesieniu do tej kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu, która została uprzednio zaliczona do kosztów podatkowych, a która nie została zapłacona w terminie 30 dni od upływu terminu płatności lub 90 dni od zaliczenia jej do kosztów podatkowych, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni.

Przykład 7.

Podatnik nabył składnik majątku niebędący środkiem trwałym (wartością niematerialną i prawną) w dniu 7 stycznia 2013 r. i w tym miesiącu zaliczył w całości do kosztów podatkowych poniesiony wydatek. Termin płatności za nabyty składnik wyznaczono na dzień 30 stycznia 2013 r. Dodatkowe 30 dni na zapłatę upływa 1 marca 2013 r. W dniu 28 lutego 2013 r. podatnik zapłacił 70% kwoty zobowiązania, a pozostałe 30% uregulował 12 czerwca 2013 r.

W takim przypadku podatnik w marcu 2013 r. będzie zobowiązany do zmniejszenia kosztów podatkowych o niezapłaconą do dnia 1 marca 2013 r. część zobowiązania (30%). W czerwcu 2013 r., to jest w miesiącu, w którym podatnik uregulował zaległość, będzie mógł o tę kwotę (30% zobowiązania) zwiększyć koszty podatkowe.

---

Nowe przepisy regulują również sytuację, w której podatnik – zgodnie z art. 22 ustawy o PIT lub art. 15 ustawy o CIT – zalicza kwoty wynikające z faktury lub innego dokumentu do kosztów podatkowych po upływie terminów płatności, przy czym jeżeli termin płatności ustalony przez strony nie przekracza 60 dni, wówczas termin ten należy liczyć po upływie 30 dni od terminu płatności ustalonego przez strony.

Zgodnie z tymi regulacjami zaliczenie kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu do kosztów podatkowych następuje, zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z tym że nie wcześniej niż w miesiącu jej uregulowania.

Przykład 8.

Podatnik prowadzący księgi rachunkowe nabył w dniu 10 stycznia 2013 r. 100 sztuk towarów handlowych, za cenę 20 zł/szt (2.000 zł). Strony ustaliły, że płatność powinna nastąpić do dnia 23 stycznia 2013 r. Podatnik nie uregulował powyższego zobowiązania w wyznaczonym terminie. W dniu 4 marca 2013 r. sprzedał za cenę 30 zł/szt. 60 szt. nabytych towarów handlowych. Podatnik zamierza pomniejszyć uzyskany przychód (1.800 zł) o koszt nabycia sprzedanych towarów (1.200 zł). Na dzień dokonania sprzedaży podatnik nie uregulował zobowiązania wobec dostawcy.

W takiej sytuacji podatnik, nie ma prawa zaliczyć kosztu nabytych towarów do kosztów podatkowych – do czasu uregulowania zobowiązania wobec dostawcy. Wynika to z faktu, iż w dniu 4 marca 2013 r. (tj. w dniu, w którym zgodne z przepisami pojawił się obowiązek potrącenia przychodu o koszty jego uzyskania) podatnik pozostawał w zwłoce w zapłacie zobowiązania dłuższej niż 30 dni od ustalonego terminu płatności na dzień 23 stycznia 2013 r.  (termin 30 dni od upływu terminu płatności upłynął 22 lutego 2013 r.).

Gdyby zatem podatnik uregulował zobowiązanie do 22 lutego 2013 r. wówczas nie byłoby przeszkód w zaliczeniu kosztu nabycia sprzedanych towarów do kosztów podatkowych w dniu 4 marca 2013 r.

Przykład 9.

W sytuacji, w której sprzedaż towarów przez podatnika, w stanie faktycznym opisanym w przykładzie 8, nastąpiłaby nie w dniu 4 marca 2013 r., a w dniu 8 lutego 2013 r. (a więc przed upływem 30-dniowego terminu liczonego od upływu terminu płatności) podatnik powinien zaliczyć koszt nabycia sprzedanych towarów do kosztów podatkowych na dzień uzyskania przychodu z ich sprzedaży.

W razie zaś niedokonania zapłaty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności tj. do dnia 22 lutego 2013 r., wystąpi obowiązek dokonania zmniejszenia kosztów podatkowych (w analizowanym przykładzie 1.200 zł uprzednio zaliczone do kosztów podatkowych 8 lutego 2013 r.).

Późniejsze uregulowanie przez podatnika zobowiązania np. w dniu 5 marca 2013 r. skutkować będzie z kolei możliwością zwiększenia kosztów podatkowych o kwotę 1.200 zł. W przypadku, gdy zobowiązanie z tytułu dostawy towarów handlowych zostanie zapłacone np. w dniu 5 marca 2013 r.  tylko w części (np. w 50%), zaliczeniu do kosztów podatkowych podlegać będzie tylko część kosztu nabycia sprzedanych towarów tj. 600 zł. (50%  z 1.200 zł).

Przykład 10.

Podatnik prowadzący księgi rachunkowe nabył w dniu 8 stycznia 2013 r. 100 sztuk towarów handlowych, za cenę 20 zł/szt (2.000 zł). Strony ustaliły 80-dniowy termin płatności za dokonaną dostawę licząc od dnia nabycia towarów handlowych. Termin ten upływa w dniu 29 marca 2013 r. Podatnik nie uregulował powyższego zobowiązania w wyznaczonym terminie. W dniu 6 maja 2013 r. sprzedał za cenę 30 zł/szt. 60 szt. nabytych towarów handlowych. Podatnik zamierza pomniejszyć uzyskany przychód (1.800 zł) o koszt nabycia sprzedanych towarów (1.200 zł). Na dzień dokonania sprzedaży podatnik nie uregulował zobowiązania wobec dostawcy.

W takiej sytuacji podatnik nie ma prawa zaliczyć kosztu nabytych towarów do kosztów podatkowych – do czasu uregulowania zobowiązania wobec dostawcy. Wynika to z faktu, iż w dniu 6 maja 2013 r. (tj. w dniu, w którym zgodnie z przepisami pojawił się obowiązek potrącenia przychodu o koszty jego uzyskania) podatnik pozostawał w zwłoce w zapłacie zobowiązania (dla którego termin płatności był dłuższy niż 60 dni). Gdyby zatem podatnik uregulował zobowiązanie do 29 marca 2013 r. (czyli w ustalonym terminie płatności) wówczas nie byłoby przeszkód w zaliczeniu kosztu nabycia sprzedanych towarów do kosztów podatkowych w maju 2013 r.

Przykład 11.

W sytuacji, w której sprzedaż towarów przez podatnika, w stanie faktycznym opisanym w przykładzie 10, nastąpiłaby nie w dniu 6 maja  2013 r., a np. w dniu 22 stycznia 2013 r. (a więc przed upływem terminu płatności), w takim przypadku podatnik powinien zaliczyć koszt nabycia sprzedanych towarów do kosztów podatkowych na dzień uzyskania przychodu z ich sprzedaży.

W razie zaś niedokonania zapłaty w terminie do dnia 22 kwietnia 2013 r., tj. w terminie 90 dni od dnia zaliczenia do kosztów podatkowych, wystąpi obowiązek dokonania zmniejszenia kosztów podatkowych (w analizowanym przykładzie 1.200 zł uprzednio zaliczone do kosztów podatkowych 22 stycznia 2013 r.). Późniejsze uregulowanie przez podatnika zobowiązania np. w dniu 28 czerwca 2013 r. skutkować będzie z kolei możliwością zwiększenia kosztów podatkowych o kwotę 1.200 zł.

Podobnie jak w przykładzie nr 9, gdy zobowiązanie z tytułu dostawy towarów handlowych zostanie zapłacone tylko w części (np. w 50%) zaliczeniu do kosztów podatkowych, podlegać będzie tylko część kosztu nabycia sprzedanych towarów tj. 600 zł (50% z 1.200 zł).

Nowe zasady dotyczą też odpisów amortyzacyjnych

Regulacje dotyczące zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych), a także zwiększenia kosztów podatkowych w przypadku późniejszego uregulowania zobowiązania, stosuje się odpowiednio do tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik uprzednio zaliczył do kosztów podatkowych.

Przykład 12.

Podatnik nabył środek trwały w lutym 2013 r.  i w tym miesiącu wprowadził go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jego amortyzację rozpoczął w marcu 2013 r. Płatność za nabyty środek trwały została ustalona na 60 dni, a zatem termin na ostateczne uregulowanie zobowiązania, aby uniknąć korekty kosztów podatkowych upływa w maju 2013 r. tj. w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności.

W tym stanie faktycznym podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów podatkowych, w pełnej wysokości, odpisy amortyzacyjne dokonane w marcu i kwietniu 2013 r. W przypadku, gdy w maju tj. w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik nie ureguluje zobowiązania z tytułu nabytego środka trwałego, to będzie on zobowiązany w tym miesiącu do zmniejszenia kosztów podatkowych o wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych za marzec i kwiecień 2013 r. Ponadto, począwszy od maja 2013 r. nie będzie mógł zaliczyć do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych za następne miesiące.

Dopiero w miesiącu, w którym ureguluje zobowiązanie, dokona zwiększenia kosztów podatkowych o skorygowane odpisy amortyzacyjne.

Nowe przepisy regulują również sytuację, w której podatnik nie rozpoczął jeszcze amortyzacji, a termin określony w przepisach (tj. termin 30 dni od upływu terminu płatności lub termin płatności – jeżeli jest on dłuższy niż 60 dni) upływa nie później niż w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej do ewidencji.

Zgodnie z tymi regulacjami podatnik będzie mógł zaliczyć odpisy amortyzacyjne do kosztów podatkowych, jeżeli w określonym przepisami terminie (tj. w terminie 30 dni od upływu terminu płatności lub w terminie płatności – jeżeli jest on dłuższy niż 60 dni) ureguluje zobowiązanie z tytułu nabycia (wytworzenia) środka trwałego albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych.

Przykład 13.

Podatnik nabył środek trwały w lutym i w tym miesiącu wprowadził go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jego amortyzację rozpoczyna w marcu 2013 r. Termin płatności wynosi 14 dni i upływa w lutym 2013 r. Termin na ostateczne uregulowanie zobowiązanie z tytułu nabycia środka trwałego, aby uniknąć korekty kosztów podatkowych, upływa w marcu 2013 r. tj. w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności. Podatnik uregulował w pełnej kwocie zobowiązanie w tym terminie, więc ma prawo zaliczać odpisy amortyzacyjne do kosztów podatkowych począwszy od miesiąca marca 2013 r.

Przykład 14.

Podatnik nabył środek trwały w lutym i w tym miesiącu wprowadził go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jego amortyzację rozpoczyna w marcu 2013 r. Termin płatności wynosi 14 dni i upływa w lutym 2013 r. Termin na ostateczne uregulowanie zobowiązanie z tytułu nabycia środka trwałego, aby uniknąć korekty kosztów podatkowych, upływa w marcu 2013 r. tj. w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności. Podatnik nie uregulował zobowiązania w tym terminie, więc nie ma prawa zaliczać odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych począwszy od miesiąca marca 2013 r.

W sytuacji, gdy podatnik ureguluje zobowiązanie z tytułu nabycia środka trwałego w terminie późniejszym, wówczas w miesiącu uregulowania tego zobowiązania ma prawo do zwiększenia kosztów podatkowych o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały uprzednio zaliczone do kosztów podatkowych.

Przykład 15.

W sytuacji wskazanej w przykładzie 14, podatnik uregulował w pełnej wysokości swoje zobowiązanie z tytułu nabycia środka trwałego w lipcu 2013 r. W tym miesiącu ma zatem prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych kwoty odpowiadającej odpisom amortyzacyjnym za miesiące wcześniejsze tj. za miesiące od marca do czerwca 2013 r. jak również za miesiąc lipiec 2013 r.

Korekta po likwidacji firmy lub po zmianie formy opodatkowania

Nowe przepisy dotyczące zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych), a także zwiększenia kosztów podatkowych, po uregulowaniu w terminie późniejszym zobowiązania, uwzględniają również specyfikę opodatkowania podatkiem dochodowym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą albo działy specjalne produkcji rolnej.

W sytuacji, gdy podatnik (osoba fizyczna) zlikwidował działalność gospodarczą albo zmienił formę opodatkowania podatkiem dochodowym z zasad ogólnych na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, kartę podatkową lub podatek tonażowy, to stosownego zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych), czy też zwiększenia kosztów podatkowych po uregulowaniu w terminie późniejszym zobowiązania – podatnik dokonuje:

- za rok podatkowy, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej, albo
- za rok podatkowy poprzedzający rok podatkowy, w którym nastąpiła zmiana formy opodatkowania.

Te same zasady w zakresie korekty kosztów podatkowych (ewentualnie przychodów), stosuje podatnik (osoba fizyczna), który zlikwidował działy specjalne produkcji rolnej, a przed ich likwidacją ustalał dochód na podstawie prowadzonych ksiąg, albo wybrał ustalanie dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej na podstawie norm szacunkowych, a w roku podatkowym poprzedzającym ten rok podatkowy ustalał dochód na podstawie prowadzonych ksiąg.

Stosownego zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych), czy też zwiększenia kosztów podatkowych w przypadku późniejszego uregulowania zobowiązania za rok podatkowy poprzedzający rok podatkowy dokonuje również podatnik podatku dochodowego od osób prawnych, który zmienił formę opodatkowania na podatek tonażowy.

Przykład 16.

Podatnik (osoba fizyczna) w dniu 10 grudnia 2013 r. zaliczył do kosztów podatkowych kwotę wynikającą z faktury za remont lokalu użytkowego. Strony ustaliły 50-dniowy termin płatności tj. do dnia 29 stycznia 2014 r. Dodatkowe 30 dni na zapłatę upływa 28 lutego 2014 r. Podatnik 31 grudnia 2013 r. zlikwidował działalność gospodarczą, a zobowiązanie za zakupioną usługę (remont lokalu użytkowego) uregulował 15 stycznia 2015 r. Wobec nieuregulowania do dnia 28 lutego 2014 r. zobowiązania za zakupioną usługę oraz ze względu na likwidację działalności gospodarczej 31 grudnia 2013 r., podatnik będzie zobowiązany do dokonania korekty kosztów podatkowych za 2013 r. tj. rok podatkowy, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej.

Przykład 17.

Podatnik (osoba fizyczna) prowadzi działalność gospodarczą, z której dochód opodatkowany jest na ogólnych zasadach. W dniu 10 grudnia 2013 r. podatnik zaliczył do kosztów podatkowych kwotę wynikającą z faktury za remont lokalu użytkowego. Strony ustaliły 50 dniowy termin płatności tj. do dnia 29 stycznia 2014 r. Dodatkowe 30 dni na zapłatę upływa 28 lutego 2014 r. Zobowiązanie za zakupioną usługę (remont lokalu użytkowego) uregulowane zostało 15 stycznia 2015 r.

Podatnik 10 stycznia 2014 r. złożył oświadczenie, że w roku podatkowym 2014, podatek dochodowy będzie opłacał w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W takim przypadku wobec nieuregulowania do dnia 28 lutego 2014 r. zobowiązania za zakupioną usługę oraz ze względu na zmianę formy opodatkowania w roku podatkowym 2014  na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, podatnik będzie zobowiązany do dokonania korekty kosztów podatkowych za rok 2013, tj. za rok podatkowy, w którym korzystał z opodatkowania na ogólnych zasadach.

A co w przypadku zaliczek uproszczonych?

Regulacje dotyczące zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych), a także zwiększenia kosztów podatkowych w przypadku późniejszego uregulowania zobowiązania, znajdują zastosowanie również do podatników, którzy wybrali uproszczony sposób wpłacania zaliczek na podatek dochodowy, przy czym korekta ta nie będzie wpływała na wysokość zaliczek uproszczonych wpłacanych w trakcie roku podatkowego, natomiast rzutowała będzie na wysokość zobowiązania podatkowego za rok podatkowy.

Przykład 18.

Podatnik nabył w dniu 14 października 2013 r. usługę udokumentowaną fakturą i w tym dniu  zaliczył kwotę z niej wynikającą do kosztów podatkowych. Płatność za wykonanie usługi została ustalona na 14 dni, a więc płatność powinna być dokonana do 28 października  2013 r. Dodatkowe 30 dni na zapłatę za usługę upływa 27 listopada 2013 r.

W przypadku nieuregulowania w tym terminie kwoty wynikającej z faktury, podatnik będzie zobowiązany do zwiększenia kosztów podatkowych w listopadzie 2013 r. Ponieważ jednak podatnik zaliczki na podatek dochodowy uiszcza w uproszczonej formie, dokonana korekta nie wpłynie na wysokość zaliczki za listopad  2013 r. Korekta ta będzie miała wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego za 2013 r., jeżeli zobowiązanie nie zostanie uregulowane do końca 2013 r.

W przypadku podatników (osób prawnych), u których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2013 r., a zakończył po dniu 31 grudnia 2012 r. nowe przepisy, dotyczące korekty kosztów podatkowych będą miały zastosowanie dopiero po zakończeniu tego roku podatkowego.

Źródło: Ministerstwo Finansów