Dokumentowanie kosztów podatkowych paragonem z NIP nabywcy

Paragon fiskalny z NIP nabywcy fakturą uproszczoną

Ustawa z 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw zmodyfikowała zasady wystawiania faktur do paragonów fiskalnych. Zgodnie z treścią nowych regulacji, obowiązujących od 1 stycznia 2020 r., w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, potwierdzonej paragonem fiskalnym, fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, czyli NIP nabywcy (art. 106b ust. 5 ustawy o VAT).  Obowiązek zawarcia numeru NIP na paragonie fiskalnym nie obejmuje podatników świadczących usługi taksówek osobowych, z wyłączeniem wynajmu samochodów osobowych z kierowcą (art. 106b ust. 7 ustawy o VAT).

Natomiast zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT w razie gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł brutto albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta jest określona w euro, sprzedawca może wystawić fakturę uproszczoną. Faktura uproszczona może nie zawierać danych takich jak:

• imię i nazwisko lub nazwa podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresów,
• miara i ilość (liczba) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
• cena jednostkowa towaru lub usługi bez kwoty podatku (cena jednostkowa netto),
• wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto),
• stawka podatku,
• suma wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku,
• kwota podatku od sumy wartości sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Powyższe sprawia, że transakcja sprzedaży zawierana w obrocie gospodarczym (z wyłączeniem transakcji określonych w art. 106e ust. 6 ustawy o VAT) na kwotę nieprzekraczającą 450 zł lub 100 euro może być udokumentowana przez sprzedawcę paragonem fiskalnym zawierającym numer NIP nabywcy oraz dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę tego podatku. Paragon zawierający wymienione obligatoryjne elementy faktury uproszczonej – z uwzględnieniem kilku wyjątków – traktowany jest jak standardowa faktura. W rezultacie podatnik może, na jej podstawie, skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz zaliczyć udokumentowany nią wydatek do kosztów uzyskania przychodów.

Faktura uproszczona dokumentuje koszty podatkowe jak zwykła faktura VAT

Problematyka zaliczenia wydatków udokumentowanych paragonem fiskalnym z NIP nabywcy stanowiła przedmiot indywidualnej interpretacji podatkowej z 9 października 2020 r., sygn. akt 0113-KDIPT2 – 1.4011.617.2020/4/ AP wydanej przez Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej.

Wnioskodawca prowadzący działalność gastronomiczną ponosił po po dniu 1 czerwca 2020 r. wydatki na nabycie produktów żywnościowych w kwotach jednostkowych nie wyższych niż 450 zł, które to wydatki były dokumentowane przez sprzedawców - podatników VAT czynnych - paragonami fiskalnymi, na których wpisany był NIP Wnioskodawcy. Produkty żywnościowe stanowiące przedmiot transakcji służyły do  przygotowywania posiłków sprzedawanych w barze Wnioskodawcy. Wnioskodawca w ewidencjach prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług ewidencjonował podatek naliczony z ww. paragonów fiskalnych i wyszczególniony na ww. paragonach podatek naliczony odliczał od podatku należnego za dany miesiąc rozliczeniowy, a wydatki udokumentowane ww. paragonami ewidencjonował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz zalicza do kosztów uzyskania przychodu.

Dyrektor Krajowej Izby Skarbowej w indywidualnej interpretacji podatkowej stwierdził, że wydatki na nabycie produktów żywnościowych w kwotach nie wyższych niż 450 zł poniesione zostały przez wnioskodawcę w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Bez wątpienia przedmiotowe wydatki pozostają w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. A zatem, po spełnieniu wszystkich warunków z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione wydatki na nabycie produktów żywnościowych.

Ponadto, dokonując zakupu produktów żywnościowych w kwotach nie wyższych niż 450 zł, dopuszczalnym jest dokumentowanie tej czynności paragonem fiskalnym zawierającym NIP przedsiębiorcy, stosownie do § 11 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, przy spełnieniu warunków określonych w art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT. Paragon taki stanowi zatem fakturę uproszczoną równoważną ze zwykłą fakturą.

Katarzyna Nizioł, radca prawny

Polecamy: PIT 2020. Komentarz

Polecamy: VAT 2020. Komentarz