Umowa sponsoringu – skutki podatkowe

Sponsoring jest umową regulującą wzajemne świadczenia stron, czyli sponsora (będącego najczęściej podmiotem gospodarczym) i sponsorowanego. Z racji obustronności świadczeń stron umowę taką należy odróżnić od umowy darowizny. Sponsoring jest formą pozyskiwania środków na działalność przez takie podmioty jak np. kluby sportowe, stowarzyszenia czy fundacje.

Przykładowe świadczenia, jakie mogą wynikać z umowy:

a) świadczenia sponsora:

• przekazanie pieniędzy na działalność statutową sponsorowanego lub na organizowaną przez niego imprezę,
• przekazanie sprzętu mającego służyć działalności statutowej sponsorowanego (np. sprzętu medycznego czy sprzętu sportowego dla klubu sportowego),
• świadczenie usług na rzecz sponsorowanego mających służyć jego działalności statutowej czy też wspomagać organizowane przez niego imprezy/akcje,
• przekazanie towarów/zakup rzeczy z przeznaczeniem na nagrody w grach czy konkursach,

b) świadczenia sponsorowanego:

• rozpowszechnianie informacji o sponsorze, oferowanych przez niego produktach czy usługach,
• publikacja podziękowań dla sponsora np. w prasie,
• umieszczenie nazwy sponsora na liście sponsorów dostępnej np. na ulotkach czy plakatach,
• umieszczanie nazwy sponsora/jego logo na tablicach reklamowych podczas organizowanych imprez.

Rodzaj świadczeń do jakich zobowiązują się strony wpływa na sposób ich rozliczenia zarówno w podatku dochodowym jak i podatku VAT. W ramach umowy sponsoringu sponsorowany zobowiązuje się do świadczenia na rzecz sponsora usługi reklamowej, otrzymując za to zapłatę w formie pieniędzy lub świadczeń rzeczowych. Sponsor zakupuje usługę reklamową i płaci za nią.

Sponsoring - skutki w podatku dochodowym

Ważnym elementem w umowie sponsoringu jest ustalenie wzajemnej wartości świadczeń. Wzajemne świadczenia stron powinny być równe co do wartości. Jeśli wartość świadczenia sponsora przekroczyłaby wartość usługi reklamowej świadczonej przez sponsorowanego, to wówczas nadwyżka świadczenia sponsora stanowiłaby darowiznę dla drugiej strony, a tym samym nie będzie kosztem sponsora. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

„Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje”.

Taka sytuacja dotyczy głównie przekazywania środków pieniężnych. W przypadku kiedy sponsor przekazuje np. Towary, a ich wartość będzie wyższa niż wartość świadczenia sponsorowanego, to wówczas wartość przekazywanych towarów w części przekraczającej wartość usługi sponsorowanego nie jest kosztem (jest bowiem darowizną).

Warunkiem zaliczenia wydatków poniesionych przez sponsora do kosztów jest związek z działalnością – muszą one zostać poniesione w celu uzyskania przychodu, zachowania lub zabezpieczenia jego źródła oraz nie mogą być wymienione na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Jeśli sponsor kupuje usługę reklamową, to może taki wydatek  zaliczyć do kosztów. Kosztem nie będzie jednak wydatek o charakterze reprezentacji. Za taki wydatek organy podatkowe uznają organizowane np. eventów w klubach czy teatrach dla wyselekcjonowanej grupy odbiorców.

Należy dodatkowo pamiętać, że aby taki wydatek mógł zostać ujęty jako koszt musi być właściwie udokumentowany (fakturą lub rachunkiem na dane firmy). Jeśli sponsor przekazuje np. towary, to jego kosztem (oprócz faktury za usługę reklamową od sponsorowanego) są również faktury za zakup przekazywanych towarów.

Jeśli sponsorowany prowadzi działalność, to jego przychodem jest wartość usługi reklamowej świadczonej na rzecz sponsora. Inaczej będzie, gdy sponsorowany nie jest przedsiębiorcą. Organy podatkowe przyjmują, że przychód ze świadczonej przez niego usługi reklamowej należy wykazać jako inne przychody. Sponsor nie pełni wówczas roli płatnika, jednak ma obowiązek do końca lutego roku następnego przekazać sponsorowanemu i jego urzędowi skarbowemu informacje podatkową PIT-8C.

Sponsoring - skutki w podatku VAT

W przypadku sponsora sposób rozliczenia jego świadczeń zależny jest od ich charakteru. Jeśli sponsor przekazuje pieniądze, to wówczas nie podlega to rozliczeniu w podatku VAT. Przekazanie towarów czy wykonanie usług na rzecz sponsorowanego jest traktowane tak jak sprzedaż. Sposób rozliczenia VAT (np. termin powstania obowiązku podatkowego, wystawienia faktury czy też podstawa opodatkowania oraz stawka VAT) ustalany jest właściwie dla danego rodzaju sprzedaży.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 podstawą opodatkowania jest wszystko to, co stanowi zapłatę. Zapłatą w tej sytuacji jest wartość usługi reklamowej wykonywanej przez sponsorowanego na rzecz sponsora. Sponsorowany, jeśli otrzyma fakturę wystawioną przez sponsora, może odliczyć VAT na zasadach ogólnych – odlicza VAT, jeśli wydatek ma związek ze sprzedażą opodatkowaną.

W świetle podatku VAT podatnikiem jest każdy podmiot prowadzących działalność gospodarczą. Z kolei zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy o VAT „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.” Sponsorowany świadczący usługi reklamowe na rzecz sponsora prowadzi działalność gospodarczą, nawet jeśli działa on jako organizacja nieprowadząca działalności w celach zarobkowych (np. fundacja, stowarzyszenie, gmina czy klub sportowy).

Polecamy: Biuletyn VAT

Świadczenie usług reklamowych nie wymaga od sponsorowanego bezwzględniej rejestracji do VAT. Może on w zakresie świadczonych przez siebie usług korzystać ze zwolnienia podmiotowego wskazanego w art. 113 ustawy o VAT (od 2017 r. limit zwolnienia wynosi 200 tys. zł). Nie wystawia on wówczas faktury, o ile sponsor nie zwróci się do niego z takim żądaniem. Sponsorowany podatnik podmiotowo zwolniony z VAT ma obowiązek wystawić fakturę na żądanie sponsora, jeśli żądanie zostanie zgłoszone w ciągu 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym wykonano usługę, bądź otrzymano część lub całość zapłaty. Sponsorowany będący czynnym podatnikiem podatku VAT wystawia fakturę w standardowym terminie czyli do 15-stego dnia miesiąca następującego po miesiącu wykonania usługi. Podstawą opodatkowania jest kwota określona w umowie. Powinna być w niej informacja, czy jest to kwota netto czy brutto.

Jeśli sponsorowany jest czynnym podatnikiem podatku VAT i wystawi fakturę, to wówczas sponsor może odliczyć VAT od otrzymanej faktury. Warunkiem odliczenia jest związek wydatku z czynnościami opodatkowanymi. Jeśli wydatek dotyczy również prowadzonej przez sponsora działalności zwolnionej, to odliczenie VAT będzie przysługiwało w takiej części, w jakiej wydatek dotyczy działalności opodatkowanej.

Problemem dla sponsora jest sytuacja, kiedy kontrahent mimo ciążącego na nim obowiązku nie zarejestruje się do VAT i nie wystawi faktury z naliczeniem VAT, a np. ze stawką ZW. W sytuacji kiedy sponsorowany powinien był zarejestrować się do podatku VAT ujęcie przez sponsora całej wartości faktury w kosztach będzie błędem. Kosztem nie może być podatek VAT, który sponsor może odliczyć, nawet jeśli prawo odliczenia pojawiłoby się w momencie otrzymania przez niego prawidłowego dokumentu.