Kiedy można anulować fakturę, a kiedy należy wystawić korektę

O anulowaniu faktury mówią jedynie fiskus i sądy – przepisy zarówno ustawy o VAT, jak i rozporządzeń wykonawczych nie odnoszą się do tej kwestii wcale. Jedynie, jak czytamy w art. 106 ustawy o VAT (przepisy działu XI „Dokumentacja”, rozdziału I „Faktury”) stosuje się generalnie do dokumentowania sprzedaży oraz dostawy towarów i świadczenia usług i przekazywania innemu podmiotowi (nabywcy). Faktura potwierdza zaistnienie zdarzenia gospodarczego. Zdaniem organów podatkowych zatem, faktura wystawiona, ale niewdrożona do obrotu prawnego nie jest fakturą w rozumieniu ustawy.

Wyjątkowe sytuacje

Jak zaznaczył Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 23 marca 2015 r. o sygn. IBPP2/443-1309/14/ICz, podatnik powinien traktować anulowanie faktury w sposób wyjątkowy i wykorzystywać je wyłącznie, jeśli wystąpi taka wyjątkowa okoliczność. A jest nią przypadek, kiedy faktura dokumentuje czynność rzeczywiście niedokonaną.

Co musi zawierać dokument, aby został uznany za fakturę

Innymi słowy, anulować fakturę można wtedy, gdy nie doszło do dostawy towarów lub usługa nie została wykonana i jednocześnie dokument nie został wprowadzony do obrotu prawnego, a sprzedawca posiada zarówno kopię jak i oryginał faktury. W praktyce może mieć to miejsce, kiedy w drodze do nabywcy jego zamówienie zostaje skradzione.

Polecamy: Monitor Księgowego – prenumerata

Zdarzyć też się może, że klient odmawia przyjęcia towaru i z taką adnotacją faktura wraca do sprzedawcy. Tutaj pada pytanie, czy w takim przypadku, kiedy nabywca był w posiadaniu faktury, można mówić, że nie została ona wprowadzona do obrotu? Organy podatkowe wydały rozbieżne stanowiska w tej sprawie.