Odliczenie VAT - parkowanie samochodów przy miejscu zamieszkania pracowników

Parkowanie samochodów przy miejscu zamieszkania pracowników a odliczenie VAT

W dniu 6 marca 2020 roku firma J.S. wniosła o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie przepisów prawa podatkowego - indywidualna sprawa dotyczyła podatku od towarów i usług. Wnioskodawca opisał, że prowadzi działalność gospodarczą związaną z transportem lądowym, w tym usług turystycznych, wynajmu i dzierżawy pojazdów, transferów lotniskowych, wycieczek i tym podobnych. Podatnik posiada dość dużą flotę samochodową. Pojazdy nie mieszczą się wszystkie na parkingu firmowym w centrum miasta Krakowa, a korzystanie z publicznych parkingów mogłoby być niebezpieczne. Dlatego pojazdy parkowane są w pobliżu miejsc zamieszkania lub wprost na posesji pracowników. Dzięki temu pracownicy przed wyjazdem mogą odpowiednio przygotować pojazdy (odkurzyć, posprzątać itp.) oraz zapewnić odpowiednie bezpieczeństwo dla mienia firmowego.

Pracodawca wskazał, że pojazdy są wykorzystywane tylko do celów służbowych, z tym, że ze specyfiki działalności pracownicy wykonują pracę w zadaniowym trybie pracy - ich praca zaczyna się od momentu uruchomienia silnika i wyjazdu do miejsca odbioru klienta, a kończy w momencie zaparkowania samochodu w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika. Pojazdy nie mogą być wykorzystywane do celów prywatnych, co potwierdza odpowiedni regulamin.

Dotychczas podatnik odliczał tylko 50% podatku naliczonego, ale po wprowadzeniu regulaminu oraz odpowiednich urządzeń do ewidencjonowania przebiegu pojazdów (GPS) chce uzyskać możliwość odliczania 100% VAT-u naliczonego. Dlatego zwrócił się do organu z następującymi pytaniem: Czy w opisanym stanie faktycznym parkowanie samochodów służbowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika uprawnia Podatnika do pełnego odliczenia VAT z tytułu wydatków na ich eksploatację?

Odliczanie VAT od samochodów - podstawa prawna

Zasady odliczania VAT od samochodów są określone w art. 86a ustawy o VAT. W szczególności warto wskazać na ust. 1-4 tego przepisu:

Art. 86a. 
1. W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1) wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2) należnego z tytułu:

a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4) wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

2. Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1) nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2) używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3) nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

3. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania (czyli możliwe jest pełne odliczenie VAT - przypisek Autora):

1) w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a) wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b) konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2) do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

4. Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1) sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2) konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Stanowisko organu podatkowego

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, w czerwcu 2020 roku, wydał negatywną dla podatnika decyzję. Stwierdził, że stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe. Według jego uzasadnienia, zasady użytkowania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości wykorzystywania go do celów prywatnych.

Według organu, prowadzony nad pojazdami nadzór jest nie wystarczający by przyjąć, że samochody nie są użytkowane przez pracowników prywatnie. Samo zaś parkowanie pojazdu w miejscu zamieszkania, co do zasady pozwala pracownikowi na potencjalne wykorzystanie pojazdu do celów prywatnych.

Teza wyroku WSA

Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie nie zgodził się ze stanowiskiem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej i uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Tezą wynikającą z całego postępowania jest to, iż (zdaniem WSA) nieprawidłowe jest założenie, że samo parkowanie samochodu w miejscu zamieszkania pracownika, przesądza o jego wykorzystywaniu do celów prywatnych.  

Sąd zauważył, że firma zabezpieczyła pojazdy przed ryzykiem prywatnego użytkowania ich poprzez ich monitorowanie oraz wprowadzenie odpowiedniego regulaminu - w tym na bieżąco kontrolowane są trasy, a w samochodach zamontowane są specjalne urządzenia GPS, kontrolujące lokalizację pojazdów.

W ocenie sądu doszło do naruszenia art. 14c § 1 i § 2 oraz art. 120 i art. 121 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej, ponieważ organ nie dokonał pełnej oceny stanowiska strony:

"Organ nie odniósł się do powyższych istotnych dla oceny prawidłowości stanowiska podatnika okoliczności; jego wywód całkowicie abstrahuje zwłaszcza od charakteru prowadzonej przez podatnika działalności, kwestii zadaniowego czasu pracy jego pracowników, ich ewentualnego mobilnego charakteru, nadzoru kontrolnego wprowadzony przez wnioskodawcę, a także powołanego orzecznictwa, a co w konsekwencji stanowisko organy czyni nieweryfikowalnym. Powyższe prowadzi do naruszenia art. 14c § 1 i § 2 oraz art. 120 i art. 121 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej poprzez brak dokonania pełnej oceny stanowiska skarżącej i brak udzielenia odpowiedzi na jej pytanie, a także brak pełnego uzasadnienia prawnego stanowiska prezentowanego przez organ, w tym brak wyjaśnienia z jakich przyczyn uznano stanowisko skarżącej za nieprawidłowe."

Źródło:

• Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 stycznia 2021 r. - sygn. I SA/Kr 738/20.