REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Ewidencja i wycena produkcji w księgach rachunkowych (część II) - koszt wytworzenia i bieżąca ewidencja

Subskrybuj nas na Youtube
Dołącz do ekspertów Dołącz do grona ekspertów
Kancelaria finansowo-rachunkowa Monika Zwolańska
Rachunkowość spółek i organizacji pozarządowych
Monika Zwolańska
Biegły rewident, dyplomowany księgowy
Ewidencja i wycena produkcji w księgach rachunkowych (część II) - koszt wytworzenia i bieżąca ewidencja
Ewidencja i wycena produkcji w księgach rachunkowych (część II) - koszt wytworzenia i bieżąca ewidencja

REKLAMA

REKLAMA

W I części omówiliśmy co wchodzi w zakres pojęcia produkcji oraz kosztów jej wytworzenia. Pisaliśmy, że koszty bezpośrednie wytworzenia ujmujemy na koncie "50 – Koszty działalności podstawowej – produkcyjnej", natomiast koszty pośrednie na koncie "52 – Koszty wydziałowe". Co dalej? Jak ustalić jednostkowy koszt wytworzenia poszczególnych wyrobów gotowych (dalej: WG)?

Należy bowiem pamiętać, że konta "50 – Koszty działalności podstawowej – produkcyjnej" oraz "52 – Koszty wydziałowe" – pomimo, że noszą nazwę kosztów - nie są kontami wynikowymi lecz aktywnymi. Zbieramy na nich koszty wytworzenia produkcji, zaś po wyksięgowaniu z nich wartości gotowych produktów przyjętych do magazynu, zostaje na nich wartość produktów w toku, czyli produktów, które wymagają jeszcze pewnych nakładów czy też czynności przetwórczych aby stać się wyrobem gotowym (lub półfabrykatem). Nierozliczone saldo tych kont trafia więc do bilansu a nie do rachunku zysków i strat.

REKLAMA

Wstęp do kalkulacji

Aby otrzymać jednostkowy koszt wytworzenia poszczególnych wyrobów musimy - w największym uproszczeniu – rozliczyć (przeksięgować) koszty wydziałowe (z konta 52) na konto "50 – Produkcja podstawowa" (zamienna nazwa tego konta), a następnie podzielić sumę zgromadzonych na koncie 50 kosztów wytworzenia na ilość wyprodukowanych wyrobów gotowych.

W praktyce sprawa jest dużo bardziej skomplikowana i wymaga zastosowania odpowiednio dobranych metod kalkulacyjnych.

REKLAMA

Przede wszystkim bowiem kont syntetycznych dotyczących kosztów pośrednich może być kilka (521, 522 itd.), jeśli np. mamy kilka wydziałów produkcyjnych, a tym bardziej, jeśli w każdym z nich produkowane są różne (odrębnie kalkulowane) asortymenty WG. Może być też tak, że na poszczególnych wydziałach produkcyjnych produkowane są te same asortymenty ale zgodnie z przyjętymi zasadami kalkulacji koszty pośrednie poszczególnych wydziałów doliczane są do kosztów bezpośrednich za pomocą odrębnych kluczy doliczeniowych. Koszty pośrednie produkcji powinny być bowiem doliczane do produktów za pomocą racjonalnych „kluczy”, które jak najdokładniej odzwierciedlają zależności przyczynowo - skutkowe zachodzące pomiędzy danym produktem a pośrednimi kosztami jego wytworzenia.

Wcześniej - przed rozliczeniem kosztów pośrednich na produkcję podstawową – należy wyeliminować z kosztów pośrednich poszczególnych wydziałów tzw. koszty puste, czyli tą część stałych kosztów pośrednich produkcji która proporcjonalnie przekracza wykorzystane w danym okresie zdolności produkcyjne danego wydziału w stosunku do jego normalnych możliwości. Koszty te nie mogą bowiem – co do zasady – obciążać kosztów wytworzenia produktów (stanowić składnik wyceny ich zapasu). Koszty stałe dotyczące niewykorzystanych zdolności produkcyjnych przeksięgowujemy od razu z konta "52 – Koszty wydziałowe" (Ma) na konto "71 – Koszty sprzedanych produktów" (Wn).

Dalszy ciąg materiału pod wideo

Z tego powodu ewidencja analityczna do poszczególnych kont kosztów wydziałowych (syntetycznych) powinna wyodrębniać zmienne i stałe koszty pośrednie produkcji (np. 521-1 koszty zmienne, 521-2 koszty stałe).

REKLAMA

Analogicznie do kosztów pośrednich, także kont syntetycznych dotyczących kosztów bezpośrednich produkcji może być kilka (501, 502 itd.), jeżeli np. jednostka wytwarza nie jeden a kilka asortymentów WG, które podlegają odrębnej kalkulacji. Ponadto ewidencja analityczna do tych kont powinna być prowadzona w przekroju poszczególnych pozycji kalkulacyjnych tzn. w rozbiciu np. na: materiały bezpośrednie, płace bezpośrednie, obróbkę obcą, inne koszty bezpośrednie (501-1, 501-2 itd.). Umożliwia to przeliczenie kosztów przypadających na poszczególne WG wchodzące w skład danego asortymentu (za pomocą odpowiednich współczynników).

Bardziej szczegółowe omówienie metod i zasad kalkulacji oraz wynikających z nich wymogów dotyczących podziału kont "50 – Produkcja podstawowa" oraz "52 – Koszty wydziałowe" – przedstawię w kolejnej części artykułu.

Bieżąca wycena i ewidencja produktów

Wycena produkcji – co do zasady – następuje wg rzeczywistych kosztów wytworzenia. Ale żeby tej wyceny dokonać trzeba zastosować właściwe metody kalkulacji. Powyżej przedstawiłam wstępny, ogólny zarys tej kalkulacji, w rzeczywistości jednak jest ona dużo bardziej skomplikowana a i jej metody są różne w zależności od specyfiki produkcji. Poza tym kalkulacja taka możliwa jest dopiero na koniec danego okresu sprawozdawczego.

Ale co z bieżącą ewidencją?

Przecież musimy znać koszt wytworzenia poszczególnych wyrobów które:

- przyjmujemy na bieżąco z produkcji do magazynu i w związku z tym musimy przeksięgować wartość wytworzonych WG z konta "50 – Produkcja podstawowa" (Ma) na konto "60 – Produkty gotowe" (Wn).

- sprzedajemy na bieżąco i w związku z tym musimy przeksięgować z konta "60 – produkty gotowe" (Ma) na konto "71 – Koszty sprzedanych produktów" (Wn) wartość sprzedanych WG.

Zasady ustawowe

Zgodnie z ustawą o rachunkowości (uor) wycena produktów wg kosztu wytworzenia obowiązuje jednostkę nie tylko na dzień bilansowy ale także w trakcie roku:
„Na dzień nabycia lub powstania ujmuje się w księgach rachunkowych nabyte lub powstałe:
1) zapasy rzeczowych składników aktywów obrotowych - według cen nabycia lub kosztów wytworzenia” (art. 28
ust. 11 pkt 1 uor)."

Dlatego regułą jest prowadzenie magazynowej ewidencji ilościowo-wartościowej dla wyrobów gotowych (i półproduktów), w ramach której:

- każde przyjęcie wyrobów gotowych z produkcji do magazynu (czy też na skład) potwierdzone jest dokumentem PW (Przyjęcie wewnętrzne) zawierającym ilość, ceny oraz wartość otrzymanych składników aktywów,

- każde wydanie wyrobów gotowych odbiorcy potwierdzone jest dokumentem WZ (Wydanie zewnętrzne) zawierającym ilość, ceny oraz wartość wydanych składników aktywów.

Oczywiście w ramach ewidencji magazynowej mogą pojawiać się również inne rodzaje dokumentów, np. zwrot od odbiorcy czy MM-przesunięcie międzymagazynowe.

Produkty w toku nie są obejmowane bieżącą ewidencją, podlegają wycenie dopiero na koniec roku na podstawie spisu z natury (bądź weryfikacji kart zleceń w przypadku produkcji jednostkowej).

Do bieżącej ewidencji stosujemy zatem art. 17 ust. 2 pkt 1 uor:
„Kierownik jednostki, uwzględniając rodzaj i wartość poszczególnych grup rzeczowych składników aktywów obrotowych posiadanych przez jednostkę, podejmuje decyzję o stosowaniu jednej z następujących metod prowadzenia kont ksiąg pomocniczych dla tych grup składników:
1) ewidencję ilościowo-wartościową, w której dla każdego składnika ujmuje się obroty i stany w jednostkach naturalnych i pieniężnych”

Uproszczenie
Co prawda art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości przewiduje możliwość odpisywania w koszty wartości produktów gotowych w momencie ich wytworzenia, jednak możliwość taka dotyczy sytuacji, gdy takie transakcje stanowią marginalny element prowadzonej działalności (jak mowa w przepisie – przy uwzględnieniu rodzaju i wartości przedmiotowych aktywów).

O tym, że uproszczenie to nie jest przewidziane dla firm produkcyjnych świadczą także podstawowe zasady rachunkowości określone w ustawie:

Zasada rzetelnego i jasnego obrazu – zasada nadrzędna:
„Jednostki obowiązane są stosować przyjęte zasady (politykę) rachunkowości, rzetelnie i jasno przedstawiając sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy.” (art. 4 ust.1 uor).

Zasada istotności:
„Stosując przepisy ustawy, jednostka kieruje się zasadą istotności. Informacje wykazywane w sprawozdaniu finansowym oraz skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym należy uznać za istotne, gdy ich pominięcie lub zniekształcenie może wpływać na decyzje podejmowane na ich podstawie przez użytkowników tych sprawozdań. Nie można uznać poszczególnych pozycji za nieistotne, jeżeli wszystkie nieistotne pozycje o podobnym charakterze łącznie uznaje się za istotne.” (art. 4 ust. 4a uor).

„Określając zasady (politykę) rachunkowości należy zapewnić wyodrębnienie w rachunkowości wszystkich zdarzeń istotnych do oceny sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki.” (art.8 ust.1 uor).

Zasada współmierności przychodów i kosztów ich uzyskania:
„Dla zapewnienia współmierności przychodów i związanych z nimi kosztów do aktywów lub pasywów danego okresu sprawozdawczego zaliczane będą koszty lub przychody dotyczące przyszłych okresów oraz przypadające na ten okres sprawozdawczy koszty, które jeszcze nie zostały poniesione.”
(art.6 ust.2 uor).

Jeżeli zatem wszystkie wyprodukowane WG obciążają koszty i wynik finansowy, mimo, że część z nich nie została sprzedana i powinna być aktywowana w zapasach, a zarazem są tą wielkości istotne, to:

- nie zachowujemy zasady istotności oraz rzetelnego obrazu, gdyż nieaktywowana część kosztów (wyroby gotowe na magazynie) istotnie zaniża wynik finansowy oraz aktywa jednostki,

- nie zachowujemy zasady współmierności, gdyż nieaktywowana część kosztów nie odpowiada osiągniętym przychodom (niesprzedane wyroby gotowe nie wygenerowały dla jednostki przychodu).

Zwolennicy tej uproszczonej ewidencji WG powiedzą być może, że przecież – zgodnie ze wspomnianym przepisem art. 17 ust. 2 pkt 4 uor – jednostka dokonuje spisu z natury zapasów na dzień bilansowy, wycenia go, i o wartość tego spisu koryguje koszty. Tak więc roczne sprawozdanie finansowe (dalej: SF) nie jest zniekształcone.

Owszem, nie zaprzeczę. Jednak należy zwrócić uwagę na dwie kwestie:

  1. z różnych powodów możemy potrzebować sporządzić SF (a przynajmniej bilans czy RZiS) w trakcie roku obrotowego (bo np. wymaga tego bank, firma leasingowa czy urząd skarbowy albo np. staramy się o jakieś dofinansowanie) – wtedy sprawozdanie to nie jest sporządzone właściwie;
     
  2. jednostki płacą w trakcie roku obrotowego zaliczki na podatek dochodowy od właściwie ustalonej podstawy opodatkowania (dochodu), zaś z punktu widzenia przepisów podatkowych niesprzedana część produktów nie jest uznawana za koszt uzyskania przychodów; aby prawidłowo ustalić dochód należałoby zatem co m-c (czy też co kwartał, jeśli jednostka rozlicza się z podatku dochodowego kwartalnie) eliminować z kosztów wartość (koszt wytworzenia) produktów (WG, półproduktów czy też produkcji w toku), które nie zostały sprzedane.

Co prawda art. 17 ust. 2 pkt 4 uor mówi o wycenie stanu zapasów „nie później niż na dzień bilansowy”, jednak trudno wyobrazić sobie przeprowadzanie inwentaryzacji i wycenę produktów co miesiąc czy co kwartał.

Poza tym na potrzeby chociażby rachunkowości zarządczej warto znać bieżące (rzeczywiste lub przybliżone) wyniki opłacalności produkcji i osiągnięte marże.

Aby zapobiec powyższym problemom należałoby zatem co miesiąc robić spis z natury, wyceniać produkcję i korygować koszty, co – rzecz jasna – mija się z celem zastosowania tego „uproszczenia”.

Co do zasady musimy więc na bieżąco wyceniać i ewidencjonować operacje związane z produkcją, czyli stosować rozwiązanie ewidencyjne określone w art. 17 ust. 2 pkt 1 uor. Oczywiście przyjęte w tym zakresie zasady bieżącej ewidencji produktów (wyrobów gotowych, półfabrykatów) jednostka powinna zapisać w swojej polityce rachunkowości.

Stosowana praktyka

Ponieważ w praktyce trudno jest ustalać na bieżąco koszt wytworzenia WG przyjmowanych z produkcji i wydawanych odbiorcom, ewidencję ilościowo -wartościową wyrobów gotowych często prowadzi się w tzw. cenach ewidencyjnych.

Uproszczenie
Art. 34 ust. 1 pkt 2 uor:
Składniki rzeczowych aktywów obrotowych mogą być na dzień nabycia lub wytworzenia ujmowane w księgach rachunkowych w cenach przyjętych do ewidencji, z uwzględnieniem różnic między tymi cenami a rzeczywistymi cenami ich nabycia albo zakupu, albo kosztami wytworzenia. Na dzień bilansowy wartość składników rzeczowych aktywów obrotowych, wyrażoną w cenach ewidencyjnych, doprowadza się do poziomu określonego w ust. 1 lub w art. 28 ust. 1 pkt 6
(w przypadku wyrobów gotowych – do poziomu kosztów wytworzenia). Nie dotyczy to produktów gotowych, produktów w toku i półproduktów, jeżeli do ich ewidencji stosuje się koszty planowane, w tym normatywne, różnice zaś między planowanymi a rzeczywistymi kosztami wytworzenia są nieznaczne. Stosowane do wyceny na dzień bilansowy ceny nabycia albo zakupu, albo planowane koszty wytworzenia nie mogą być wyższe od cen sprzedaży netto tych składników.

Za cenę ewidencyjną wyrobu gotowego przyjmuje się zwykle planowany koszt wytworzenia (normatywny, standardowy) wyprowadzony na podstawie kalkulacji wstępnej albo cenę sprzedaży bez VAT.

Przyjęcie jako ceny ewidencyjnej kosztu normatywnego ma niewątpliwie tą zaletę, że umożliwia bieżącą kontrolę kosztów rzeczywistych. Jest jednak trudne do zastosowania w przypadku licznego asortymentu wyrobów, który dodatkowo może być zmienny w trakcie roku.

W takiej sytuacji rozwiązaniem dogodniejszym jest z reguły stosowanie do bieżącej ewidencji wyrobów gotowych, jako cen ewidencyjnych, ich cen sprzedaży bez VAT. Wśród zalet takiego rozwiązania można wymienić m.in.:

- dostępność w każdej chwili gotowych cen ewidencyjnych dla wszystkich odmian wyrobów, są nimi ich ceny cennikowe,

- możliwość szybkiego sprawdzenia, czy koszt wytworzenia zapasu wyrobów nie przekracza jego wartości w cenach sprzedaży netto ( w tym celu wartość sprzedażną wyrobów trzeba pomniejszyć o marżę na pokrycie zysku, kosztów ogólnego zarządu i sprzedaży).

Oczywiście przyjęte w tym zakresie zasady bieżącej wyceny produktów (wyrobów gotowych, półfabrykatów) jednostka powinna zapisać w swojej polityce rachunkowości.

Rozliczanie odchyleń od cen ewidencyjnych

Wśród zasad (polityki) rachunkowości należy także określić – w przypadku stosowania do bieżącej wyceny wyrobów gotowych cen ewidencyjnych - sposób rozliczania odchyleń od tych cen pomiędzy rozchód i stan końcowy wyrobów.

Jeżeli rozliczenie odchyleń od stałych cen ewidencyjnych na część wpływającą na wartość stanu końcowego zapasu oraz na część wpływającą na wycenę rozchodu wyrobów gotowych do sprzedaży, następuje przy zastosowaniu metody:

  • Cen przeciętnych – stosuje się wzór:

W = (odchylenia przypadające na stan początkowy zapasu + odchylenia poniesione w okresie) / (wartość stanu zapasu na koniec okresu + wartość rozchodu zapasu w okresie) x 100

  • FIFO – stosuje się wzór:

W = odchylenia poniesione w okresie / wartość przychodu zapasu w tym samym okresie x 100

gdzie: W – wskaźnik narzutu odchyleń.

Należy zarazem pamiętać o obowiązku ciągłego, z roku na rok, stosowania raz przyjętej metody.

W przypadku stosowania przez jednostkę cen ewidencyjnych, w planie kont pojawiają się nam dwa nowe konta:

"58 – Rozliczenie kosztów działalności" oraz

"62 – Odchylenia od cen ewidencyjnych produktów".

Przykład

I. Założenia:
Jednostka produkuje dwa wyroby "A" i "B". Ewidencję wyrobów jednostka prowadzi w stałych cenach ewidencyjnych ustalonych na poziomie ich cen sprzedaży netto, natomiast do kont 50, 58, 60, 62 i 71 prowadzi ewidencję analityczną w podziale na wyrób "A" i "B" (ze względu na to, że wyroby te podlegają na koniec roku odrębnej kalkulacji rzeczywistych kosztów wytworzenia).
Cena sprzedaży netto wyrobu "A" wynosi: 170 zł/szt., natomiast wyrobu "B": 120 zł/szt.
W danym okresie jednostka wyprodukowała 1.000 szt. wyrobów "A" oraz 4.500 szt. wyrobów "B".
Zgodnie z zapisami na koncie "50  - Koszty działalności podstawowej" – produkcyjnej w tym okresie, koszt wytworzenia wyrobów "A" wyniósł: 140.000 zł, zaś wyrobów "B": 470.000 zł.
W tym okresie jednostka sprzedała 600 szt. wyrobów "A" oraz 3.000 szt. wyrobów "B".
Do rozliczania odchyleń od cen ewidencyjnych pomiędzy rozchód i stan końcowy wyrobów jednostka stosuje metodę FIFO.

II. Dekretacja:

Lp.

Opis operacji

Kwota

Konto Wn

Konto Ma

1.

PW - przyjęcie wyrobów gotowych do magazynu w cenie ewidencyjnej:

wyrób "A" (1.000 szt. × 170 zł/szt. = 170.000 zł)

170 000 zł

601

581

wyrób „B” (4.500 szt. x 120 zł/szt. = 540.000 zł)

540 000 zł

602

582

2.

PK - koszt wytworzenia wyrobów gotowych:

wyrób „A”

140 000 zł

581

501

wyrób „B”

470 000 zł

582

502

3.

PK – odchylenia kredytowe od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych przypadające na:

wyrób „A” (170 000 zł – 140 000 zł = 30 000 zł)

30 000 zł

581

621

wyrób „B” (540 000 zł – 470 000 zł = 70 000 zł)

70 000 zł

582

622

4.

WZ - wydanie sprzedanych wyrobów z magazynu w cenie ewidencyjnej:

wyrób „A” (600 szt. × 170 zł/szt. = 102.000 zł)

102 000 zł

711

601

wyrób „B” (3.000 szt. × 120 zł/szt. = 360.000 zł)

360 000 zł

712

602

5.

PK - rozliczenie odchyleń przypadających na sprzedane wyroby:

wyrób „A”

W (wskaźnik odchyleń) = 30 000 zł / 170 000 zł x 100 = 17,65%;

Odchylenia przypadające na sprzedane wyroby = 102 000 zł x 17,65% = 18 003 zł

18 003 zł

621

711

wyrób „B”

W (wskaźnik odchyleń) = 70 000 zł / 540 000 zł x 100 = 12,96%;

Odchylenia przypadające na sprzedane wyroby = 360 000 zł x 12,96% = 46 656 zł

46 656 zł

622

712

W przypadku stosowania do bieżącej wyceny wyrobów gotowych cen ewidencyjnych konieczne jest doprowadzenie na dzień bilansowy wartości stanu końcowego wyrobów (na który składa się jego wartość wg cen ewidencyjnych, skorygowana o odchylenia) do wysokości rzeczywistego kosztu wytworzenia. Następuje to poprzez porównanie stanu wyrobów na dzień bilansowy:
- w wartości wg cen ewidencyjnych (suma iloczynów rzeczywistych ilości asortymentu wyrobów i ich cen ewidencyjnych),
- z kosztem jego wytworzenia (ustalonym globalnie dla asortymentu, grup wyrobów lub całej produkcji)

i wyksięgowanie na konto
"71 - Koszty sprzedanych produktów" (Wn lub Ma) różnicy między tak ustalonym odchyleniem a odchyleniem figurującym na koncie "62 - Odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych" (Ma lub Wn).

Polecamy: Prenumerata elektroniczna Dziennika Gazety Prawnej KUP TERAZ!

Polecamy: INFORLEX Biznes

Przykład

Ewidencję wyrobów gotowych prowadzi się w cenach sprzedaży bez VAT. Jednostka wyróżnia 3 grupy wyrobów dla których odrębnie ustala się rzeczywiste koszty wytworzenia.

Wartość stanu wyrobów na dzień bilansowy wg cen ewidencyjnych:

Grupa wyrobów

Wartość z zł

A

150 000,00

B

210 000,00

C

180 000,00

Razem:

540 000,00

Odchylenia od cen ewidencyjnych figurujące na koncie 62 (Ma) – 135 000,00 zł

Koszt wytworzenia zapasu wyrobów = 540 000,00 – 135 000,00 = 405 000,00 zł.

Rzeczywisty koszt wytworzenia stanu wyrobów na dzień bilansowy, ustalony drogą kalkulacji:

Grupa wyrobów

Wartość z zł

A

105 000,00

B

153 000,00

C

138 000,00

Razem:

396 000,00

Różnica między rzeczywistym odchyleniem (540 000,00 – 396 000,00 = 144 000,00 zł) a odchyleniem figurującym na koncie 62 (135 000,00 zł) wynosi 9 000,00 zł. i wymaga zaksięgowania: Wn konto 71 / Ma konto 62.

Jeżeli jako ceny ewidencyjne stosowane są koszty postulowane (planowane, normatywne lub standardowe) a odchylenia tych kosztów od kosztów rzeczywistych są nieznaczne, np. w granicach +/- 3% ceny ewidencyjnej, to dotychczasowa wycena zapasu stanu wyrobów może pozostać – w myśl ustawy – bez zmian.

Wiemy już co składa się na koszt wytworzenia produktów. Wiemy jakie koszty księgować na koncie 50 (produkcja podstawowa) a jakie na koncie 52 (koszty wydziałowe). Poznaliśmy wstępnie zasady ustalania jednostkowych kosztów wytworzenia produktów (kalkulacji). Wiemy jak na bieżąco wyceniać i prowadzić ewidencję w zakresie produktów.

Ale co dalej?

Jak konkretnie przypisać koszty pośrednie produkcji do poszczególnych produktów?
Jak podzielić ogół kosztów produkcji na poszczególne wyroby gotowe i produkcję niezakończoną?
Jakie uproszczenia i kiedy możemy zastosować w tym zakresie?
Jakie dodatkowe wymogi wyceny obowiązują na dzień bilansowy?

O tym w kolejnych częściach artykułu.

Monika Zwolańska, dyplomowany księgowy, biegły rewident

Zapisz się na newsletter
Chcesz uniknąć błędów? Być na czasie z najnowszymi zmianami w podatkach? Zapisz się na nasz newsletter i otrzymuj rzetelne informacje prosto na swoją skrzynkę.
Zaznacz wymagane zgody
loading
Zapisując się na newsletter wyrażasz zgodę na otrzymywanie treści reklam również podmiotów trzecich
Administratorem danych osobowych jest INFOR PL S.A. Dane są przetwarzane w celu wysyłki newslettera. Po więcej informacji kliknij tutaj.
success

Potwierdź zapis

Sprawdź maila, żeby potwierdzić swój zapis na newsletter. Jeśli nie widzisz wiadomości, sprawdź folder SPAM w swojej skrzynce.

failure

Coś poszło nie tak

Źródło: INFOR

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:
Autopromocja

REKLAMA

QR Code

© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.

REKLAMA

Księgowość
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
KSeF 2026: Koniec z papierowymi fakturami. Jak przygotować się na rewolucję w rozliczeniach VAT i uniknąć kar i problemów z fiskusem [branża TSL]

Niecały rok dzieli podatników VAT (w tym branżę transportową) od księgowej rewolucji. Ministerstwo Finansów potwierdziło w komunikacie z kwietnia 2025 r., że początek 2026 roku to ostateczny termin wejścia w życie Krajowego Systemu e-Faktur dla większości przedsiębiorców. Oznacza to, że już niedługo sektor TSL, zdominowany przez rozliczenia papierowe, musi stać się cyfrowy. To wyzwanie zwłaszcza dla spedycji, które rozliczają się z wieloma podmiotami równocześnie. Jak przygotować się do wdrożenia KSeF, by uniknąć problemów i kar?

Co myślą księgowi o przyszłości swojej branży? Barometr nastrojów księgowych 2025 ujawnia kulisy rynku

Czy zawód księgowego przechodzi kryzys, czy może ewoluuje w stronę większego znaczenia strategicznego? Nowo opublikowany Barometr nastrojów księgowych 2025 to pierwsze tego typu badanie w Polsce, które w kompleksowy sposób analizuje wyzwania, emocje i kierunki rozwoju zawodu księgowego.

Zmiany w opodatkowaniu fundacji rodzinnych prawdopodobnie od 2026 r. Koniec obecnych korzyści? Co planuje Ministerstwo Finansów?

Fundacje rodzinne miały być długo oczekiwanym narzędziem sukcesji i ochrony majątku polskich przedsiębiorców. W Polsce działa około 800 tysięcy firm rodzinnych, które odpowiadają za nawet 20% PKB. To właśnie dla nich fundacje miały stać się mechanizmem zapewniającym ciągłość, bezpieczeństwo i porządek w zarządzaniu majątkiem. Choć ich konstrukcja budzi zainteresowanie i daje realne korzyści, to już po dwóch latach funkcjonowania szykują się poważne zmiany prawne. O ich konsekwencjach mówi adwokat Michał Pomorski, specjalista w zakresie prawa podatkowego z kancelarii Pomorski Tax Legal Finance.

Korygowałeś deklaracje podatkowe po otrzymaniu subwencji z PFR? Możesz być bezpodstawnie pozwany – sprawdź, co zrobić w takiej sytuacji

Wśród ponad 16 tys. pozwów, które Polski Fundusz Rozwoju (PFR) złożył przeciwko przedsiębiorcom w ramach programu „Tarcza Finansowa”, około 2700 dotyczy firm (wg danych z 2023 r.), które po złożeniu wniosku o subwencję dokonały korekty deklaracji podatkowych.

REKLAMA

Kiedy Krajowy System e-Faktur stanie się obowiązkowy? – Stan legislacyjny i wyzwania przed przedsiębiorcami

11 kwietnia 2025 roku na stronie Rządowego Centrum Legislacji opublikowano projekt ustawy dotyczący obowiązkowego Krajowego Systemu e-Faktur (KSeF), który reguluje wdrożenie tego systemu w Polsce. Choć przepisy nie zostały jeszcze ostatecznie zatwierdzone, większość kluczowych kwestii jest już znana, co daje przedsiębiorcom czas na rozpoczęcie przygotowań do nadchodzących zmian.

Dlaczego dokumentacja pochodzenia towarów to filar bezpiecznego handlu międzynarodowego?

Brak odpowiedniej dokumentacji pochodzenia towarów może kosztować firmę czas, pieniądze i reputację. Dowiedz się, jak poprawnie i skutecznie prowadzić dokumentację, by uniknąć kar, ułatwić odprawy celne i zabezpieczyć interesy swojej firmy w handlu międzynarodowym.

Podatek od prezentów komunijnych. Są 3 limity kwotowe: 5733 zł (osoby spoza rodziny), 27 090 zł (dalsza rodzina), 36 120 zł (najbliższa rodzina)

Mamy maj, a więc i sezon komunijny – czas uroczystości, rodzinnych spotkań i… (często bardzo drogich) prezentów. Ale czy wręczone dzieciom upominki mogą wiązać się z obowiązkiem podatkowym? Wyjaśniamy, kiedy komunijny prezent staje się darowizną, którą trzeba zgłosić fiskusowi.

Webinar: KSeF – na co warto przygotować firmę? + certyfikat gwarantowany

Ekspert wyjaśni, jak przygotować firmę na nadchodzący obowiązek korzystania z Krajowego Systemu e-Faktur i oraz na co zwrócić uwagę, aby proces przejścia na nowy system fakturowania przebiegł sprawnie i bez zbędnych trudności. Każdy z uczestników webinaru otrzyma certyfikat, dostęp do retransmisji oraz materiały dodatkowe.

REKLAMA

Obowiązkowego KSeF można uniknąć. Jest na to kilka sposobów. M.in. uzyskanie statusu podatnika zagranicznego działającego w Polsce wyłącznie na podstawie rejestracji

Obowiązkowy model Krajowego Systemu e-Faktur nie będzie obowiązywał zagraniczne firmy działające jako podatnicy VAT na polskim rynku wyłącznie na podstawie rejestracji. Profesor Witold Modzelewski pyta dlaczego wprowadza się taki przywilej dla zagranicznych konkurentów polskich firm. Wskazuje ponadto kilka innych legalnych sposobów uniknięcia obowiązkowego KSeF, wynikających z projektu nowych przepisów.

Naliczanie odsetek za zwłokę a czas trwania kontroli podatkowej, celno-skarbowej lub postępowania podatkowego – zmiany w Ordynacji podatkowej jeszcze w 2025 r.

Ministerstwo Finansów przygotowało projekt nowelizacji Ordynacji podatkowej, która ma m.in. na celu zmobilizowanie organów podatkowych do zakończenia kontroli podatkowej i kontroli celno-skarbowej w terminie nie dłuższym niż 6 miesięcy od dnia jej wszczęcia. Jeżeli to się nie stanie, to nie będzie można podatnikowi naliczyć odsetek od zaległości podatkowych (odsetek za zwłokę) stwierdzonych w toku kontroli.

REKLAMA