Skonto

W transakcjach handlowych rozróżniamy różnego rodzaju obniżki cen. Jedną z powszechnie stosowanych przez przedsiębiorców form zachęty do terminowego regulowania płatności jest tzw. skonto, czyli rabat udzielany z tytułu wcześniejszej spłaty. W takich przypadkach regulacje ustawy o VAT nakładają na podatników obowiązek wystawiania faktur korygujących.

Przepisy ustawy o VAT nakładają na przedsiębiorców szereg powinności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jeden z nich dotyczy obowiązku wystawiania faktur korygujących przez sprzedawcę w sytuacji kiedy po wystawieniu faktury pierwotnej dojdzie do udzielenia rabatu.

Nabywamy towary od kontrahentów mających siedzibę na terenie Unii Europejskiej. Niektórzy z do­stawców udzielają nam skonta. Chociaż często korzystamy ze skonta, to nasi kontrahenci unijni nie korygują w późniejszym czasie swoich faktur o zrealizowane przez nas skonto. Pomimo braku faktur korygujących, my w deklaracjach VAT i informacjach podsumowujących umieszczamy kwoty stano­wiące podstawy opodatkowania w rzeczywistej wysokości (czyli w kwoty faktycznie zapłacone, po uwzględnieniu udzielonego nam skonta). Nasi kontrahenci to kwestionują, twierdząc że doprowadzi to do niezgodności w deklaracjach VAT-UE, gdyż oni ze swej strony wykazują wielkości nieskorygowane o skonto. Kto ma rację?

Zgodnie z treścią art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy o VAT wyłączone z podstawy opodatkowania są kwoty stanowiące obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty. Jak w związku z tym należy obecnie dokumentować udzielenie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty? Czy nadal należy wystawiać fakturę korygującą?

Stanowisko fiskusa w zakresie rozliczania skonta nie jest jednolite. Raz mówi, że podatek można odliczyć w okresie otrzymania korekty faktury, a innym razem, że w okresie, gdy dokonano płatności.