Rozliczenie przychodu ze zbycia praw i obowiązków w spółce osobowej

Stan faktyczny

W marcu 2018 r. do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej zwrócił się podatnik o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, odpłatnego zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce jawnej. Podatnik sprzedał posiadane prawa i obowiązki i spodziewał się opodatkowania należnego zgodnie z prowadzoną działalnością gospodarczą. Podatnik zauważył, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pozwala na zakwalifikowanie tego samego dochodu do dwóch źródeł przychodu, stąd przyjęta przez niego interpretacja przepisów wydaje się w pełni racjonalna.

Autopromocja

Nieprawidłowe stanowisko wnioskodawcy

Dyrektor KIS uznał za nieprawidłowe i nieuzasadnione stanowisko wnioskodawcy. Wskazał, że właściwe jest zakwalifikowanie uzyskanego przez podatnika przychodu do kategorii przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Interpretując te przepisy, należy jednak sięgnąć do wykładni systemowej i powszechnego stosowania tego terminu na gruncie przepisów prawa cywilnego. A zatem prawa majątkowe należy rozumieć jako „prawa podmiotowe, pozostające w ścisłym związku z ekonomicznym interesem uprawnionego, związane z jego majątkiem, charakteryzujące się zbywalnością oraz posiadaniem określonej wartości majątkowej”.

Polecamy: Przekształcenia spółek. Praktyczne aspekty prawne, podatkowe i rachunkowe

Konsekwencje dla przedsiębiorców

Przedsiębiorca liczył na rozliczenie przychodu na zasadach podatku liniowego w wysokości 19%. Decyzja Dyrektora KIS „skazała” go na rozliczenie według ogólnej skali podatkowej. Mowa o stawce 32%, zakładając przekroczenie limitu dochodów. Należy wskazać, że osiągnięty przez podatnika przychód będzie rozpatrywany przez fiskusa zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc organ sprawdzi, czy cena sprzedaży praw i obowiązków w spółce jest ceną rynkową. Koszty uzyskania przychodów ze sprzedaży rozumiane są jako udokumentowane wydatki poniesione przez wnioskodawcę, czyli wartość historyczną wniesionego w gotówce lub aportem wkładu do spółki osobowej, co stanowi niewielką kwotę w stosunku do tego, co przedsiębiorca mógłby odliczyć w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Autopromocja

Szkolenie:
Podatki i rachunkowość w budownictwie i deweloperce

Sprawdź

Mocne stanowisko organów administracji

Interpretacja Dyrektora KIS nie jest pierwszą odnoszącą się do kwestii zbycia praw i obowiązków w spółce osobowej. Podobnie wypowiadała się już izba skarbowa w Bydgoszczy[1] oraz w Warszawie[2], czy też wojewódzkie sądy administracyjne w Białymstoku[3], Bydgoszczy[4] oraz w Szczecinie[5]. W wydanych orzeczeniach i interpretacjach wielokrotnie wskazywano, że posiadanie przez spółkę osobową własnego majątku powoduje, że ma on charakter odrębny od majątku jej wspólników. Stanowisko sądów i organów administracji zostało dodatkowo wzmocnione dzięki uchwale siedmiu sędziów NSA z 30 marca 2009 r.[6], w której przesądzono o kwalifikacji udziału w spółce jawnej jako praw majątkowych. Omawiana interpretacja nie jest zatem odosobnionym stanowiskiem organów administracji. Podobne założenia czyniono już w poprzednich rozważaniach na ten temat w odniesieniu do innych spraw.

Argument na korzyść zmiany rezydencji podatkowej?

Nieprzychylna interpretacja przepisów prawa podatkowego jest następnym argumentem organów państwa zniechęcającym polskich podatników do rozliczania się w kraju. Niekorzystna stawka opodatkowania oraz rozliczanie kosztów w ramach wartości wniesionego wkładu, generuje ogromną stratę dla przedsiębiorców, zwłaszcza biorąc pod uwagę duże sumy, związane z tego typu transakcjami.

Autor: radca prawny Robert Nogacki

Autopromocja

Szkolenie: Jak przygotować się do KSeF?

Sprawdź

Kancelaria Prawna Skarbiec specjalizuje się w ochronie majątku oraz doradztwie strategicznym dla przedsiębiorców

___________________

[1] 4 sierpnia 2010 r., ITPB1/415-439/10/DP

[2] 7 października 2010 r., IPPB1/415667/10-3/KS

[3] wyrok z 3 marca 2010 r., sygn. akt SA/Bk 7/10

[4] wyrok z 5 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Bd 882/09

[5] wyrok z 25 października 2007 r., sygn. akt I SA/Sz 58/07

[6] sygn. akt II FPS 5/08