Podwyższone koszty uzyskania przychodów w przypadku programistów

Autopromocja

Możliwość zastosowania podwyższonych 50% kosztów uzyskania przychodów w przypadku pracowników zatrudnionych jako programiści nie budziła do tej pory większych wątpliwości u organów podatkowych (art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT). Spełnienie kilku warunków umożliwiało stosowanie rocznych kosztów podatkowych na poziomie ok. 42.000 PLN, czyli 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej (art. 22 ust. 9a ustawy o PIT).

Wśród przyjętych zasady, których należało przestrzegać uwzględniając tak wysokie koszty podatkowe, można wyróżnić:

• zawarcie umowy o pracę, która będzie wskazywać tworzenie programów komputerowych, objętych prawami autorskimi,
• umowa powinna przewidywać, że po ukończeniu utworu wszelkie majątkowe prawa autorskie i prawa pokrewne do utworu przechodzą w całości na pracodawcę w zamian za wynagrodzenie,
• wskazanie w umowie szacunkowego wynagrodzenia autorskiego (np. 70%, 80%) łącznego wynagrodzenia brutto,
• prowadzenie ewidencji czasu pracy, przeznaczonego na pisanie kodu, który potwierdzałby czasowe zaangażowanie pracownika na prace twórcze (brak uwzględnienia urlopów, zwolnień lekarskich)
• prowadzenie miesięcznego zestawienia utworów stworzonych przez pracownika.

Przy spełnieniu powyższych warunków programiści w stosunku do określonej kwoty wynagrodzenia mogli stosować podwyższone koszty. Natomiast do pozostałej części wykonanej pracy mają zastosowanie standardowe koszty uzyskana przychodów, np. 1.335 PLN.

Autopromocja

VAT w 2025 roku.
Szkolenie INFOR

Sprawdź

Jednakże ostatnio zostały wydane interpretacje indywidualne, które podważają możliwość zastosowanie podwyższonych kosztów podatkowych przy tak ustalonych zasadach wynagradzania pracowników (vide interpretacje indywidualne nr 0111-KDIB2-3.4011.123.2017.1.KK; 0115-KDIT2-1.4011.232.2017.1.KK). Organ podatkowy wskazał w nich, że samo wykonanie pracy twórczej nie jest podstawą do stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów. W umowie o pracę powinno być jasno określone wynagrodzenie (honorarium) za przeniesienie praw autorskich.

Ponadto, niewystarczające jest wyodrębnienie honorarium za zasadzie procentowego określenia czasu pracy pracownika. Rejestracja czasu pracy jest tylko czynnością techniczną i nie może przesądzać o stosowaniu 50% kosztów podatkowych. Poświęcony czas na wykonanie zadania nie jest odpowiednikiem udziału w prawie autorskim do utworu i na jego podstawie nie można określić wysokości wynagrodzenia należnego pracownikowi za korzystanie przez pracodawcę z praw autorskich. Chociaż sama ewidencja jest niezbędna do udowodnienia wykonywania pracy twórczej, jednak nie jest wystarczająca do określenia wartości wynagrodzenia otrzymanego za pracę twórczą. W konsekwencji, zastosowanie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT będzie musiało zostać ściśle związane z przychodem z korzystania z praw autorskich lub rozporządzania nimi.

Polecamy: INFORLEX Księgowość i Kadry

Autopromocja

Sprawozdanie finansowe 2024
Przykłady, schematy, tabele, wzory

Sprawdź

W tej chwili warto zrewidować umowy o pracę z twórcami, szczególnie, że od stycznia 2018 r. posiadane interpretacje mogą stracić swoją moc ochronną z uwagi na zmiany w ustawie o PIT, szczególnie dodanie ust. 9b do art. 22, określającego tytuły działalności, do których mają zastosowanie podwyższone koszty uzyskania przychodów.

Autor: Katarzyna Berej-Bartoszczyk, Starszy konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego Accreo Sp. z o.o.

Autopromocja

Jak przygotować się do zmian 2025.
Podatki. Rachunkowość. ZUS

Sprawdź