Metody obliczania kwoty VAT podawanej na fakturze

RADA

Poprawnie wystawiona faktura powinna zawierać m.in. kwotę VAT, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku. Różny może być sposób obliczenia tego podatku, jednak kwota ta powinna być wykazana na fakturze. Stanowi ona obowiązkowy element prawidłowo wystawionej faktury. Tylko w przypadkach ściśle określonych przepisami kwota podatku nie jest wykazywana na fakturze.

UZASADNIENIE

Podatnik wystawiający fakturę może wybrać jeden z trzech sposobów określania kwoty VAT, a mianowicie może on obliczyć tę kwotę:

1) wychodząc od wartości sprzedaży netto, albo

2) wychodząc od wartości sprzedaży brutto, albo

3) podsumowując podane na fakturze jednostkowe kwoty podatku dla poszczególnych dostaw lub usług.

Najpopularniejszą metodą wyliczenia kwoty VAT na fakturze jest jej kalkulacja w sposób określony w art. 106e ust. 1 pkt 14 ustawy o VAT, czyli od wartości netto sprzedaży. Kwota VAT jest wówczas iloczynem wartości sprzedaży netto i stawki VAT (z uwzględnieniem podziału na poszczególne stawki). Metoda ta nie jest jednak uniwersalna. Nie można jej zastosować do obliczenia kwot podatku zawartych w otrzymanych zaliczkach.

Faktura korygująca a data powstania przychodu

Z kolei tę drugą możliwość obliczenia VAT, tj. od wartości sprzedaży brutto, zapewnia podatnikowi art. 106e ust. 7 ustawy o VAT, zgodnie z którym kwotę podatku w odniesieniu do dostarczanych towarów lub świadczonych usług objętych daną stawką podatku, podatnik może wykazać jako kwotę wyliczoną według następującego wzoru:

gdzie:

KP – oznacza kwotę podatku,

WB – oznacza wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług objętych stawką podatku, uwzględniającą kwotę podatku (wartość sprzedaży brutto),

SP – oznacza stawkę podatku.

Trzeci sposób obliczenia kwoty VAT na fakturze polega na podsumowaniu jednostkowych kwot podatku ustalonych od wartości poszczególnych dostaw towarów i wykonanych usług. Wówczas łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku, pod warunkiem że zostały one określone w tej fakturze (art. 106e ust. 10 ustawy o VAT).

Niezależnie od sposobu obliczenia kwoty VAT, każda faktura powinna ją zawierać. Jeżeli kwota VAT nie stanowi obowiązkowego elementu faktury, to przepisy ustawy o VAT wyraźnie na to wskazują. Przykładem może być faktura wystawiona w procedurze marży, w odniesieniu do której o braku obowiązku wykazania kwoty VAT stanowi art. 106e ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Kwota VAT nie musi być też wykazana na fakturze uproszczonej, o której mowa w art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT. Faktura ta może zostać wystawiona tylko wówczas, gdy kwota należności ogółem nie przekracza 450 zł albo 100 euro (jeśli jest określona w tej walucie). Wówczas faktura uproszczona może nie zawierać kwoty podatku, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić kwotę podatku dla poszczególnych stawek podatku.

Jak ustalić termin zapłaty na fakturze i czy jest on wiążący?

W ten sam sposób kwestię wykazania kwoty VAT na fakturze regulują przepisy unijne. Z art. 226 pkt 10 dyrektywy 2006/112/WE wynika, że faktury wystawione do celów VAT zawierają m.in. kwotę VAT do zapłaty, chyba że zastosowano procedurę szczególną, która zgodnie z niniejszą dyrektywą wyklucza podawanie takiej informacji. Taka procedura szczególna dotyczy faktury uproszczonej. Z art. 226b lit. d) dyrektywy 2006/112/WE wynika, że państwa członkowskie mają możliwość wyboru jednego z dwóch sposobów określania kwoty VAT, tzn. w regulacjach krajowych mogą one nałożyć obowiązek umieszczenia na fakturze uproszczonej:

• danych dotyczących podatku należnego – wówczas kwota VAT jest dokładnie i wprost wskazana na fakturze, lub

• danych potrzebnych do jego obliczenia – wówczas z faktury nie wynika wprost kwota VAT, ale podatnik sam może ją ustalić na podstawie pozostałych danych zawartych w fakturze.

Zapraszamy do dyskusji na forum

PODSTAWA PRAWNA:

• art. 106e ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – j.t. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054; ost.zm. Dz.U. z 2014 r., poz. 312

• art. 226 pkt 10, art. 226b lit. d) dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz.Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1; ost.zm. Dz.Urz. UE L z 2013 r. nr 353/5

Aneta Szwęch

praktyk, autorka licznych publikacji z zakresu podatków i rachunkowości

Źródło: Monitor Księgowego

Data publikacji: 29.08.20014

Dowiedz się więcej z naszej publikacji

Przeciwdziałanie praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Obowiązki biur rachunkowych

Tylko teraz

89,00 zł

99,00 zł

Przejdź do sklepu