REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Koszty podatkowe twórców w 2018 roku

Subskrybuj nas na Youtube
Dołącz do ekspertów Dołącz do grona ekspertów
Michał Sroczyński
Doradca podatkowy
Koszty podatkowe twórców w 2018 roku
Koszty podatkowe twórców w 2018 roku

REKLAMA

REKLAMA

Organy podatkowe „po cichu” ograniczają stosowanie przez twórców podwyższonych kosztów uzyskania przychodów tylko do drobnych umów o dzieło – pisze Michał Sroczyński, doradca podatkowy.

Działalność o charakterze twórczym, w sytuacjach określonych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT wiąże się z możliwością uwzględnienia tzw. podwyższonych ryczałtowych kosztów uzyskania przychodów.

REKLAMA

Autopromocja

REKLAMA

Przed zmianą, która nastąpiła w 2018 r., możliwość stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów była powszechna dla twórców. Limit podwyższonych kosztów przychodu wynosił 50% górnej granicy pierwszego przedziału skali podatkowej czyli 42 764 zł.

Preferencyjnemu rozliczaniu podatników prowadzących działalność twórczą sprzyjał fakt, że zakres przedmiotowy stosowania art. 22 ust. 9 pkt. 3 ustawy o PIT. był szeroki i obejmował wiele różnych przejawów działalności twórczej.. Do momentu wprowadzenia nowelizacji, katalog działalności kwalifikowanych jako twórcze był otwarty, a kwestią decydującą o jej charakterze był efekt w postaci utworu. Organy podatkowe podkreślały bowiem, że dla zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów istotne było wykonywanie czynności w ramach praw autorskich, nie zaś ich forma, a jedynym niezbędnym warunkiem do skorzystania z uprawnienia było prowadzenie dokumentacji pozwalającej zidentyfikować stworzone utwory i wypłaty honorarium autorskiego za stworzenie utworu.

Na gruncie dotychczasowej regulacji w pewnych sytuacjach dopuszczane było również uznanie ryczałtowego wynagrodzenia za pracę twórczą jako podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów. Jedyną istotną okolicznością, ocenianą przy kontroli rozliczeń był fakt otrzymania honorarium za faktyczne wytworzenie utworu. Ryczałt bowiem, zgodnie z ówczesnym stanowiskiem sądów, był uzasadnioną formą wynagrodzenia za utwór, dla którego wytworzenia nie ma znaczenia czas pracy (np. wyrok WSA w Gdańsku z 31 stycznia 2017 r., I SA/Gd 1410/16).

W poprzednio obowiązującym stanie prawnym, wielu pracodawców stosowało podwyższone koszty uzyskania przychodów z działalności o charakterze twórczym na podstawie ewidencji czasu pracy przeznaczonej na prace twórcze lub na podstawie procentowego udziału czasu pracy przeznaczonego na prace twórcze określonego w umowie o prace. Takie rozliczanie podwyższonych kosztów uzyskania przychodów w zasadzie od zawsze było uznawane przez organy podatkowe i sądy administracyjne za nieprawidłowe. Było jednak powszechnie stosowanie w praktyce ze względu na to, że kontrole w zakresie stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów zdarzały się niezmiernie rzadko.

Dalszy ciąg materiału pod wideo

Wszystko zmieniło się w związku z, wydawać by się mogło, drobną techniczną zmianą przepisów.

Zmiany od 1 stycznia 2018 r.

W nowym stanie prawnym podwyższono próg kosztów uzyskania przychodów z działalności twórczej. Obecnie limitem jest górna granica pierwszego przedziału skali podatkowej, a więc 85 528 zł rocznie.

Wzrost limitu kwotowego ujęcia kosztów powiązane zostało z ograniczeniem rodzajów działalności, które uprawniają do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu. Ustawodawca wprowadził bowiem katalog zamknięty, wskazujący rodzaje działalności kwalifikowanej jako twórcza – jest to min. działalność architektoniczna, fotograficzna, literacka, plastyczna, choreograficzna, dziennikarska, muzyczna, badawczo – rozwojowa, naukowo – dydaktyczna, reżyserska, aktorska, publicystyczna oraz polegająca na tworzeniu programów komputerowych. Oznacza to więc, że aby możliwe było odliczenie podwyższonych kosztów uzyskania przychodu, dochody powinny wynikać z jednej z powyższych rodzajów działalności.

REKLAMA

Ustanowienie wskazanych ograniczeń oraz brak interpretacji nowych przepisów spowodowały, że niektóre działalności, na gruncie dawnej regulacji traktowane jako twórcze, od 1 stycznia 2018 r. zostały opodatkowane według mniej korzystnych zasad niż wcześniej. Katalog wprowadzony przez ustawę nowelizującą nie uwzględnił bowiem niektórych rodzajów działalności, które w oczywisty sposób spełniają kryteria pracy twórczej, jak na przykład praca charakteryzatorów lub operatorów światła.

Problematycznym dla podatnika jest jednoznaczne stwierdzenie czy prowadzona działalność wchodzi w zakres wskazany w ustawie, bowiem nowelizacja nie zawiera definicji działalności wskazanych obecnie jako twórcze. Tak naprawdę jedyną działalnością dokładnie określoną w przepisach jest działalność badawczo – rozwojowa, zdefiniowana w art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT. W pozostałych przypadkach podatnik musi ustalić charakter działalności w oparciu o inne przepisy, a nawet niekiedy o definicje pozanormatywne.

Sposobem na uzyskanie jednoznacznego rozstrzygnięcia, w jaki sposób organy podatkowe kwalifikują dochody uzyskiwane przez podatników, powinny być interpretacje indywidualne.

Masowe wnioski o interpretacje indywidualne po zmianie przepisów spowodowały nie tylko wypracowanie bardziej rygorystycznego stanowiska przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ale również częste kontrole podatkowe w zakresie prawidłowości rozliczania jako płatnik podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.

W tym miejscu jeszcze raz należy stanowczo podkreślić, że rozliczanie podwyższonych kosztów uzyskania przychodów na podstawie czasu pracy od zawsze było uznawane zarówno przez organy podatkowe jak i sądy administracyjne za nieprawidłowe. Rozstrzygnięcia pozwalające na takie rozwiązanie wydane przez wszystkie lata obowiązywania tych przepisów można policzyć na palcach jednej ręki. Nie nastąpiła w tym zakresie żadna zmiana podejścia organów podatkowych (jak twierdzi wielu przedstawicieli doktryny), jedynie zaczęły się kontrole podatkowe u płatników.

Jak wskazano w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11.9.2017 r., 0113-KDIPT3.4011.220.2017.2.KSM, wydanej jeszcze na gruncie poprzednio obowiązujących przepisów „Podkreślić zatem należy, że przez wyodrębnienie honorarium nie można uznać sytuacji, w której to honorarium określa się jako procent ogólnego czasu pracy pracownika. Wykonywanie pracy twórczej nie oznacza bowiem automatycznie powstania utworu i przejścia praw z tego tytułu na pracodawcę. Czas pracy nie jest wyznacznikiem wartości przychodu, w stosunku do którego przysługują 50% koszty uzyskania przychodu. Istotne jest, aby utwór faktycznie powstał, co powinno być udowodnione (przepisy nie ograniczają w tym zakresie możliwości dowodowych przez wymienienie dowodów, którymi te okoliczności mogą być udowodnione – mogą to być np. ewidencje prac stanowiących przedmiot prawa autorskiego) oraz że za przejęcie utworu pracodawca zapłacił konkretną wartość.” Podobnie stwierdził NSA w wyroku z dnia 11 marca 2015 r. II FSK 459/13.

Zmiana podejścia organów podatkowych dotyczy zupełnie innej materii.

Organy podatkowe już od jakiegoś czasu konsekwentnie odmawiają rozstrzygnięcia wątpliwości podatników w zakresie klasyfikacji określonego dzieła jako utwór w rozumieniu przepisów prawa autorskiego. Problem ten pojawił się wraz ze zmianą przepisów o możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, które to ograniczyły zakres twórców, którym prawo to przysługiwało. Podobnie organ wydający interpretacje nie rozstrzyga czy opisana we wnioskach działalność mieści się w katalogu działalności uprawnionych do stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej tłumaczy w swoich rozstrzygnięciach, że wskazanie, czy dzieło posiada cechy utworu chronionego prawem autorskim oraz czy opisana działalność mieści się w zamkniętym katalogu leży po stronie podatnika wnioskującego o wydanie interpretacji indywidualnej, nie zaś organu rozstrzygającego te kwestie, bowiem są to okoliczności mające znaczenie dla przedstawionego stanu faktycznego. Należy jednak wskazać, że takie stanowisko organów podatkowych jest niezgodne z orzecznictwem sądów, bowiem określenie czy dzieło jest utworem czy też nie, wymaga dokonania wykładni prawa, a zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych organ podatkowy jest przy tym władny do dokonania interpretacji prawa nie tylko zawartego w ustawach podatkowych, ale we wszelkich innych ustawach, w tym zakresie, w jakim jest to niezbędne dla oceny prawnopodatkowej sytuacji podatnika, pod tym wszelako warunkiem, że zadane w interpretacji pytanie musi w swej istocie dotyczyć interpretacji prawa podatkowego i nie może dotyczyć jedynie ustaw niepodatkowych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 października 2014r. sygn. akt I FSK 1456/13, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 sierpnia 2011r. sygn. akt I SA/Gl 272/11, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 6 maja 2014r. sygn. akt I SA/Bk 137/14).

Zgodnie z powyższym, jeżeli więc dokonanie oceny stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wymaga analizy innych niż prawo podatkowe dziedzin prawa, to organ podatkowy jest do tego nie tylko uprawniony, lecz zobowiązany, ponieważ bez tego nie będzie w stanie przeprowadzić całościowej i prawidłowej oceny stanowiska przedstawionego przez wnioskodawcę. Mimo jednoznacznego orzecznictwa sądów administracyjnych organy podatkowe konsekwentnie odmawiają rozstrzygnięcia w tym zakresie, twierdząc, że nie jest to ocena prawna wnioskodawcy, a element stanu faktycznego. W tej sytuacji wydawane są postanowienia o odmowie wydania interpretacji, które można zaskarżyć do tego samego organu, a następnie do wojewódzkiego sądu administracyjnego i NSA. Powoduje to jednak, że procedura wydania interpretacji wydłuża się o kilka lat, a w dalszym ciągu nie ma gwarancji otrzymania interpretacji pozytywnej.

Polecamy: INFORLEX Księgowość

Polecamy: INFORLEX Ekspert

Jeżeli podatnicy zdecydują się na złożenie wniosku, w którym sami dokonają wykładni przepisów prawa autorskiego i definicji rodzajów działalności uprawniających do stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów to taka interpretacja, chociaż jest wskazówką dla podmiotu, który ją uzyskał to w jednak w żadnym stopniu nie chroni ona wnioskodawcy. Wystarczy, że w toku kontroli podatkowej organ podatkowy inaczej niż podatnik rozstrzygnie kwestie związane z prawami autorskimi lub inaczej będzie rozumiał definicję działalności uprawniającej do stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.

Takie ryzyko jest jednak minimalne, ale tylko z tego powodu, że po zmianie przepisów Dyrektor Krajowej Informacji podatkowej wydaje w zakresie możliwości stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów na podstawie art 22 ust. 9 pkt 3 u.p.d.o.f. w zasadzie wyłącznie interpretacje negatywne, odmawiające płatnikom możliwości stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów z tytułu działalności twórczej.

Tak rozstrzygnął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej m.in. w interpretacji o sygnaturze 0115-KDIT2-1.4011.366.2017.2.MK z dnia 23 lutego 2018 r. dotyczącej Spółki prowadzącej działalność gospodarczą w branży informatycznej. Spółka zatrudnia na podstawie umów o pracę specjalistów IT, którzy w ramach czynności pracowniczych tworzą utwory zgodnie z definicją z ustawy prawo autorskie, które następnie przenoszone są na pracodawcę. Spółka w związku z tym chciała wprowadzić zapis, który będzie wyraźnie określał procentowo jaka część wynagrodzenia należnego pracownikowi stanowi honorarium za pracę twórczą. Dodatkowo Spółka prowadziłaby rejestr utworów (repozytorium), w którym pracownicy rejestrowali by swoje czynności twórcze i utwory, które powstaną w ramach wykonywania tych czynności twórczych w danym miesiącu i ich lokalizację. W związku z powyższym Spółka zadała pytanie czy może stosować 50% koszty uzyskania przychodu do części wynagrodzenia stanowiącej honorarium za dzieło? Organ podatkowy wskazał jednak, że taki sposób wyodrębnienia wynagrodzenia za pracę twórczą w umowie o pracę jest nieprawidłowy. Zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów jest możliwe jeżeli pracodawca wyodrębnia część wynagrodzenia należną z tytułu rozporządzania lub korzystania przez pracowników prawami majątkowymi do utworów przez nich stworzonych (honorarium) od pozostałego wynagrodzenia za wykonywane obowiązki, niemające charakteru twórczego, jednakże przez wyodrębnienie honorarium nie można uznać sytuacji, w której płatnik określi je procentowo. Jedynie jednoznaczne określenie wartości honorarium w sprecyzowanej kwocie z tytułu rzeczywiście wykonanej pracy twórczej pozwoli na zastosowanie do tak wyliczonej wartości.

Podobne stanowisko organ zajął w interpretacji z dnia 20 lutego 2018 r. o sygnaturze 0114-KDIP3-3.4011.544.2017.2.AK. Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym w tej interpretacji, wykonywanie na podstawie stosunku pracy czynności zarówno chronionych prawem autorskim, jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego wymaga udokumentowania wartości wynagrodzenia z korzystania z prawa autorskiego. Tylko bowiem wyraźne rozróżnienie i dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów. Niezbędne jest, by twórca osiągał przychód bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych lub rozporządzaniem tymi prawami.

W praktyce oznacza to, że zdaniem organów podatkowych do zastosowania podwyższonych kosztów autorskich konieczna jest wycena praw autorskich do każdego stworzonego utworu i wypłata wynagrodzenia z tego tytułu w zmiennej wartości, w zależności od wartości praw autorskich do każdego z utworów. Organy podatkowe „po chichu” wyłączają zatem możliwość stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów przez Spółki, które zatrudniają pracowników, których istotą pracy jest działalność o charakterze twórczym w zakresie nowych technologi, programów komputerowych czy branży IT. W sytuacji, gdy każdy pracownik w okresie rozliczeniowym tworzy kilka lub kilkadziesiąt utworów, nie ma innej możliwości wypłaty honorarium niż ryczałt określony kwotowo lub procentowo. W praktyce oznacza to, że zamiast podniesienia limitu kosztów twórczych, na co wskazuje analiza samej treści nowych regulacji, mamy w praktyce wyłączenie możliwości stosowania tych kosztów u pracowników podmiotów, których istotą działalności jest działalność twórcza.

Analizując treść wydanych w 2018 r. interpretacji indywidualnych w zakresie podwyższonych kosztów uzyskania przychodów na podstawie art 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT można dojść do wniosku, że wypracowane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nowe kryteria stosowania tych przepisów, będą mogły być spełnione wyłącznie przez osoby uzyskujące przychody z przeniesienia praw autorskich do pojedynczych utworów stworzonych w ramach umowy o dzieło, gdzie całość wynagrodzenia dotyczy przeniesienia praw autorskich.


Potwierdzają to jedyne pozytywne interpretacje indywidualne wydane po zmianie przepisów z dniem 1 stycznia 2018 r. W interpretacji indywidualnej z dnia 26 kwietnia 2018 r. o sygnaturze 0115-KDIT2-1.4011.71.2018.2.AS Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że skoro osoby z którymi Wnioskodawca zawarł umowy o dzieło są twórcami, a ich prace są utworami w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a wynagrodzenie z tytułu umów o dzieło stanowi w całości wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich, to Wnioskodawca może w stosunku do wykonawców umów o dzieło zastosować 50% koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust 9 pkt 3 ustawy o PIT. Natomiast w interpretacji z dnia 20 kwietnia 2018 r. ten sam organ wskazał, ze skoro  wnioskodawczyni wykonała utwór na podstawie umowy, która wyraźnie wskazuje wysokość wynagrodzenia za powstanie utworu to tym samym jest uprawniona do stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.

Oznacza to, że zdaniem organów podatkowych podwyższone koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT w praktyce są możliwe do zastosowania tylko do drobnych umów o dzieło gdzie całość wynagrodzenia dotyczy przeniesienia praw autorskich lub gdy umowa o dzieło, dotyczy konkretnego utworu lub maksymalnie kilku utworów i dokonano w umowie określenia wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich dotyczące każdego z utworów. Nie wiadomo jeszcze jaką linię orzeczniczą w tym zakresie wypracują sądy administracyjne. Na pierwsze orzeczenia NSA dotyczące przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2018 r.  trzeba będzie poczekać jeszcze około dwóch lat.

Zapisz się na newsletter
Chcesz uniknąć błędów? Być na czasie z najnowszymi zmianami w podatkach? Zapisz się na nasz newsletter i otrzymuj rzetelne informacje prosto na swoją skrzynkę.
Zaznacz wymagane zgody
loading
Zapisując się na newsletter wyrażasz zgodę na otrzymywanie treści reklam również podmiotów trzecich
Administratorem danych osobowych jest INFOR PL S.A. Dane są przetwarzane w celu wysyłki newslettera. Po więcej informacji kliknij tutaj.
success

Potwierdź zapis

Sprawdź maila, żeby potwierdzić swój zapis na newsletter. Jeśli nie widzisz wiadomości, sprawdź folder SPAM w swojej skrzynce.

failure

Coś poszło nie tak

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:
Autopromocja

REKLAMA

QR Code

REKLAMA

Księgowość
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
Bezpłatny webinar: Rozliczanie branży budowlanej i deweloperskiej. Jak uniknąć najczęstszych błędów?

Branża budowlana i deweloperska to sektory, w których każdy szczegół w rozliczeniach finansowych ma znaczenie, a konsekwencje popełnianych błędów mogą być daleko idące. Zarówno w księgach rachunkowych, jak i w rozliczeniach podatkowych precyzyjna klasyfikacja realizowanych prac jest kluczowa.

Usługi dietetyczne są zwolnione z VAT. Ale nie te świadczone na rzecz osób zdrowych. Dlaczego?

Usługi dietetyczne, które nie korzystają ze zwolnienia przedmiotowego (związanego z celem medycznym), w szeregu przypadków nie mogą również korzystać ze zwolnienia podmiotowego (limit obrotów do 200 000 zł rocznie). Oznacza to, że dietetycy świadczący usługi doradztwa w zakresie dietetyki (konsultacji indywidualnych) opodatkowane VAT muszą zarejestrować się jako czynni podatnicy VAT, niezależnie od wysokości swoich obrotów i doliczać do ceny swoich usług netto podatek VAT w stawce 23%. Problem w tym, że wiele usług dietetyków ma charakter złożony (szkolenia z zakresu diet, podawanie w internecie pakietów diet dla osób zaliczanych do określonych kategorii wiekowych itp). Dlaczego usługi dietetyków świadczone na rzecz osób zdrowych nie korzystają ze zwolnienia z VAT wyjaśnił WSA w Gliwicach w wyroku z 29 stycznia 2025 r.

Niższe grzywny za niektóre przestępstwa skarbowe od 2026 roku. Nowelizacja Kks i Ordynacji podatkowej przyjęta przez rząd

W dniu 27 maja 2025 r. Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny skarbowy (kks) oraz ustawy - Ordynacja podatkowa, przedłożony przez Ministra Finansów. Ta nowelizacja ma na celu uproszczenie administracyjnych obowiązków podatkowych oraz złagodzenie kar za przestępstwa skarbowe, które nie powodują bezpośrednich strat w podatkach.

JPK_KR_PD już nadchodzi – nowy obowiązek dla podatników CIT. Czy Twoja firma jest gotowa?

Nowy plik JPK_KR_PD to nie tylko kolejne wymaganie fiskusa, ale prawdziwa rewolucja w raportowaniu księgowym. Od 2025 roku obowiązek ten obejmie duże firmy, od 2026 – podmioty zobowiązane do przesyłania ewidencji JPK VAT, a od kolejnego roku – pozostałych podatników CIT. Zmiany w planie kont, nowe struktury danych, testy, audyty – przygotowań jest sporo, a czasu coraz mniej. Zobacz, co musisz zrobić, by nie obudzić się z ręką w księgowym chaosie.

REKLAMA

Kiedy członek rodziny współpracujący przy rodzinnym biznesie musi być zgłoszony do ZUS?

Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych nakłada obowiązek zgłoszenia do ZUS i odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne osób współpracujących z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność i z szeroko rozumianymi zleceniobiorcami. Podobnie czyni ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego. Analizy wymaga zatem, kto spełnia definicję takiej osoby współpracującej i czy jej sytuacja uzależniona jest od formy tej współpracy - umownej bądź bezumownej. Spory z ZUS w przedmiocie obowiązku objęcia osób współpracujących ubezpieczeniami społecznymi trafiają aż do Sądu Najwyższego, warto więc wziąć pod uwagę również aktualne orzecznictwo w tej materii.

Francuska Administracja Celna wprowadza nowy system Obligatoryjnej Koperty Logistycznej (ELO). Co muszą wiedzieć przewoźnicy? Uproszczenie procedur dla kierowców

ELO to cyfrowe rozwiązanie, które usprawni proces odprawy celnej na granicy między Francją a Wielką Brytanią. Jest to francuski odpowiednik GMR - system będzie wymagać utworzenia jednej elektronicznej „koperty logistycznej” dla każdego pojazdu, zawierającej wszystkie niezbędne dane celne oraz deklaracje bezpieczeństwa.

Stracił rodzinę w wypadku i miał zapłacić zaległy podatek. WSA kontra skarbówka

Mimo że jako dziecko stracił całą rodzinę w tragicznym wypadku, a wypłacone mu po latach odszkodowanie miało choć częściowo złagodzić tę krzywdę, organy skarbowe domagały się od Huberta zapłaty blisko 150 tys. zł podatku od odsetek. Sprawa trafiła aż do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który uznał stanowisko fiskusa za niesprawiedliwe. Teraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie przyznał rację Rzecznikowi Praw Obywatelskich i uchylił decyzje skarbówki — choć wyrok wciąż nie jest prawomocny.

Opłata skarbowa od pełnomocnictwa - zmiany od 2025 roku

Krajowa Informacja Skarbowa przypomniała w komunikacie, że od 1 stycznia 2025 r. zmianie uległy przepisy regulujące zasady wnoszenia opłaty skarbowej od pełnomocnictw składanych w formie elektronicznej za pośrednictwem systemu teleinformatycznego.

REKLAMA

Jak Ministerstwo Finansów liczy lukę VAT? Metodą odgórną (top – down)

Ministerstwo Finansów poinformowało w komunikacie z 22 maja 2025 r., że metoda liczenia luki VAT od lat pozostaje niezmienna a jej opis jest opublikowany na stronie resortu. Luka VAT liczona jest względem VAT w ujęciu rachunków narodowych publikowanych przez GUS, tj. w ujęciu memoriałowym, w którym dochody ujmowane są za okres od lutego do stycznia kolejnego roku. Szacunki luki VAT dla lat 2022-2023, pomimo uwzględnienia wpływu istotnych zmian systemowych (m.in. tarcze antyinflacyjne, rekompensaty energetyczne) wskazują na znaczący wzrost luki względem poprzedzających ich lat. W 2023 roku luka VAT wynosiła 13,5%. Obecne szacunki wskazują na zmniejszenie się luki VAT w Polsce w 2024 r. do 6,9%.

Księgowi obawiają się obowiązkowego KSeF-u. Czego najbardziej?

Już tylko niecały rok dzieli nas od wprowadzenia obowiązkowego KSeF-u, a mimo to – jak się okazuje – księgowi nadal czują się niepewnie. Czego obawiają się najbardziej? Kto się wyłamuje i już dzisiaj deklaruje gotowość na zmiany? fillup k24 we współpracy ze Stowarzyszeniem Księgowych w Polsce opublikowali w maju 2025 r. "Barometr nastrojów polskich księgowych 2025", w którym przedstawiciele branży wypowiedzieli się w sprawach dla nich najważniejszych. Na KSeF-ie nie pozostawiono suchej nitki.

REKLAMA