PIT 2020 - skala podatkowa, stawki i koszty uzyskania przychodu

Zwolnienie z PIT dla młodych - wyjaśnienia Krajowej Informacji Skarbowej

Stare kontra nowe zasady – skala podatkowa po zmianach

Zasady skali podatkowej, która obowiązuje większość podatników, zostały opisane w art. 27 ustawy z 26 lipca 1991 r., o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawa o PIT). Ostatnia duża zmiana miała miejsce ponad 10 lat temu (w 2009 roku). Zmianie nie ulegają co do zasady warunki progresji, a wysokość podatku w poszczególnych progach. Wyłomem od tej zasady jest natomiast dodatnie tak zwanej „daniny solidarnościowej”, którą niektórzy nazywają kolejnym (dodatkowym) progiem podatkowym – z dwóch, na trzy szczeble.

Dotychczas (do końca września 2019)

Zgodnie z ww. art. 27 ustawy o PIT podatek dochodowy pobiera się od podstawy jego obliczenia właśnie według skali, przedstawionej przez ustawodawcę w formie specjalnej tabeli.

Wyciąg z przepisów:

Według obecnie funkcjonujących zasad ustawie znane są więc dwie stawki podatkowe: 18% i 32%. Stosowanie każdej z nich zależy od wysokości podstawy obliczenia podatku w złotych, a kwotą graniczną jest suma 85 528 zł, która dzieli podatników na dwa progi podatkowe.

Od 1 stycznia 2020

Zgodnie z zapowiedzianą zmianą i ustawą z dnia 30 sierpnia 2019 roku, o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, w art. 27 wprowadza się zmiany, a skala podatkowa wyglądać będzie następująco:

Wyciąg z przepisów (nowe):

Jak widać zmiany przewidują przede wszystkim obniżenie niższego progu podatkowego z 18% do 17 %. Kwota graniczna pozostaje bez zmian. Według założenia ustawodawcy, zmiany te wejść mają w stosunku do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2020 roku.

Polecamy: PIT 2019. Komentarz

Polecamy: INFORLEX Księgowość i Kadry

Od 1 października 2019

Ustawodawcy zależało jednak, aby zmiany weszły i były odczuwalne wcześniej, niż z nowym rokiem podatkowym. Dlatego w ustawie zmieniającej zasady skali PIT, wprowadził również swoistego rodzaju okres przejściowy. Według nowelizacji (ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2019 roku) za 2019 rok skala podatkowa obowiązuje w następującej wysokości:

Wyciąg z przepisów (nowe):

Nowy 17% podatek

Nowy, niższy (17%) podatek obejmować będzie więc z zasady wszystkich podatników podatku dochodowego, którzy rozliczają się według skali podatkowej. Obniżka ta dotknie więc nie tylko osoby zatrudnione w ramach umów o pracę, emerytur i rencistów, ale również osoby fizyczne, prowadzące na przykład jednoosobowe działalności gospodarcze. Specjaliści zauważają, że jest to ukłon w stronę podmiotów rozliczających się na zasadach ogólnych wg. skali podatkowej oraz podmiotów najmniejszych - w szczególności sektora mikro i małych przedsiębiorstw, które osiągają niskie dochody roczne.

Trzeci próg podatkowy – danina solidarnościowa

W 2019 roku wprowadzono jeszcze nowe rozwiązanie podatkowe, nazywane niekiedy trzecim progiem podatkowym skali. Jest to tak zwana „danina solidarnościowa”, która ma na celu opodatkowanie najbogatszych podatników. Od 2019 roku wszyscy podatnicy osiągający dochody roczne powyżej 1 000 000 (jednego miliona) złotych zapłacą dodatkowy podatek – czyli właśnie daninę solidarnościową, w wysokości 4% podstawy obliczenia tej daniny.

Według nowych zasad, danina solidarnościowa będzie konieczna do rozliczenia na oddzielnym formularzu podatkowym, obok standardowego PIT, takiego jak PIT-36 czy PIT-37. Będzie go można złożyć zarówno w wersji tradycyjnej, jak i elektronicznej e-deklaracji. Podatek ten dotyczyć będzie dochodów uzyskanych od początku roku 2019 (od 1 stycznia tego roku), a opłacany będzie jednorazowo za cały rok, do dnia 30 kwietnia roku następującego po danym roku podatkowym. Podatnicy nie będą mieli obowiązku płacenia zaliczek w trakcie roku, nawet po przekroczeniu miliona złotych. W tym wypadku daninę solidarnościową za 2019 rok, podatnicy zapłacą więc jednorazowo do 30 kwietnia 2020.

Kwota zmniejszająca podatek

Wysokość zobowiązania podatkowego zależna jest, między innymi od kwoty zmniejszającej podatek. Nazywana potocznie „kwotą wolną od podatku” – czyli kwotą dochodu, do której podatnik nie będzie płacić zobowiązań podatkowych. Jest to kolejne narzędzie Państwa, które ma za zadanie wspieranie najbiedniejszych i zmniejszanie ich ciężarów podatkowych. Jest to również instrument do zmniejszania różnic społecznych i finansowych, w ramach grupy podatników.

Do tej pory ustawa o PIT tworzyła cztery progi zmniejszające, zależne (ponownie – tak jak w przypadku progów skali podatkowej) od wysokości podstawy obliczenia podatku. Z założenia, podatku mają nie płacić osoby, których podstawa obliczenia podatku (w uproszczeniu: podatek od dochodu) wyniosła rocznie maksymalnie 8000 zł. Następnie, zarabiając w widełkach w zakresie 8 – 13 tysięcy, 13- 85,5 tysiąca oraz do 127 tysięcy złotych, podatnicy mają prawo do odpowiednio obliczonych zmniejszeń podatkowych. Dla osób, których podstawa obliczenia podatku rocznie przekroczyła 127 000 zł, ustawodawca nie przewidział pomocy w postaci kwoty zmniejszającej podatek. Wpisuje się to w założenie, że pomoc najbogatszym nie jest wymagana.

Do tej pory kwoty te kształtowały się następująco:

Wyciąg z przepisów: