Ulga na złe długi - w jakim terminie dokonywać korekty?

Polecamy: Samochód po zmianach od 1 kwietnia 2014 - multipakiet

Tak wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 5 marca 2014 r. (sygn. akt I SA/Po 827/13).

W przedmiotowej sprawie podatnik spełniał wymagane warunki pozwalające na skorzystanie z ulgi na złe długi. Miał jednak wątpliwości dotyczące dokonywania korekty, wystąpił więc o interpretację podatkową. Podatnik był zdania, że korektę może uwzględnić w deklaracji za każdy miesiąc, począwszy od tego, w którym minął 150 dzień od upływu terminu płatności (nie później niż dwa lata od wystawienia faktury, licząc od końca roku, w którym została ona wystawiona). Ze stanowiskiem podatnika nie zgodził się jednak organ podatkowy, a także rozpatrujący sprawę WSA w Poznaniu.

Odzyskanie VAT z niezapłaconych faktur - ulga na złe długi

Korekta deklaracji za miesiąc, w którym „uprawdopodobniona została nieściągalność należności”

WSA uznał, że podatnik może dokonać korekty później, ale tylko korygując deklarację za okres, w którym nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona. Zdaniem izby brzmienie przepisów nie pozwala na korektę w deklaracjach za kolejne miesiące rozliczeniowe. WSA także poparł ten argument.

Jak wyjaśnił WSA w Poznaniu  zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 2013 r., podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta podatku dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona. Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 150 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy o VAT).

Automatyczna korekta złych długów z tytułu VAT

Przepis art. 89a ust. 3 ustawy o VAT stanowi, iż korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana ani zbyta w jakiejkolwiek formie.

Autopromocja

Konferencja: Kongres KSeF. Cyfrowa rewolucja w fakturowaniu

Sprawdź

Podyskutuj o tym na naszym FORUM

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89 ust. 4 ustawy o VAT). Jak wynika z zapisu art. 89a ust. 5 ustawy o VAT, wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w art. 89a ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Ulga na złe długi w księgach rachunkowych wierzyciela

Autopromocja

Webinar:
KSeF w małym biurze rachunkowym

Sprawdź

Zgodnie z treścią art. 89a ust. 7 ustawy o VAT, przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Z treści art. 99 ust. 1 ustawy o VAT wynika, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133. Wskazać należy, że zgodnie z nowymi przepisami obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2013 r., wierzyciel może dokonać korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną. Oznacza to, że wierzyciel, o ile zechce dokonać korekty, musi dokonać jej w konkretnej deklaracji, to jest w deklaracji za okres, w którym upłynął 150 dzień od terminu płatności wierzytelności, określonego w umowie lub na fakturze.

Jeżeli wierzyciel nie skorzysta z przysługującego mu prawa do dokonania korekty w wyżej wymienionym terminie, to może dokonać stosownej korekty w terminie późniejszym, jednak musi „wrócić” do deklaracji za okres, w którym upłynął 150 dzień od umownego terminu płatności, przy czym składając korektę tej deklaracji musi spełnić wszystkie warunki uprawniające go do dokonania takiej korekty.