Dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej stanowią podstawę zapisów w księgach rachunkowych - zgodnie z art. 20 ust. 2 ustawy o rachunkowości. Prawidłowość ksiąg rachunkowych zależy więc między innymi od tego, czy zapisy księgowe są udokumentowane prawidłowymi dowodami księgowymi, spełniającymi wymogi określone w przepisach. Przy czym należy zwrócić uwagę, że ich prawidłowości nie należy sprawdzać tylko w konfrontacji z przepisami ustawy o rachunkowości. Podczas kontroli należy wziąć pod uwagę również przepisy podatkowe, gospodarcze, branżowe itp.
Zasadą jest, że wszystkie podmioty ustalają koszty przypadające na dany okres sprawozdawczy, również niektóre jednostki sfery finansów publicznych. Ewidencję kosztów prostych w tych jednostkach prowadzi się na koncie 400 - Koszty według rodzajów. Służy ono do ewidencji kosztów prostych w układzie rodzajowym oraz rozliczeń kosztów i zmiany ich stanu. Aby uzyskać kompletne dane o faktycznych kosztach poniesionych w okresie sprawozdawczym, należy poniesione koszty, na które jeszcze nie otrzymano dokumentu, wystawić własny dowód księgowy, np. polecenie księgowania, i na jego podstawie ująć w ewidencji kosztów tego okresu, którego dotyczy, jako dostawy niefakturowane.