Minister Finansów podał górne granice stawek kwotowych podatków i opłat lokalnych w 2015 r. Wynika z niego, że w przyszłym roku stawki maksymalne podatku od nieruchomości wzrosną o 0,4%, czyli zgodnie ze wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych w pierwszym półroczu 2014 r. w stosunku do pierwszego półrocza 2013 r., który wyniósł 100,4 (co oznacza wzrost cen o 0,4%).
Pewnie - jak to często bywa - zadaję naiwne, lub bezsensowne pytanie. Przecież we wzorcowym, podręcznikowym modelu władzy publicznej, której zależy na uzyskiwaniu niezbędnych dochodów podatkowych, nie ma miejsca na moralność rządzących. Ustalanie i pobieranie podatków ma być „skuteczne i nieuchronne, bo podatki trzeba płacić”, a jedynym ograniczeniem ich wysokości jest swoisty pragmatyzm wyrażający się w dwuznacznym porzekadle o owcy, którą się „strzyże a nie zarzyna”. Płaski, wręcz prymitywny obraz świata.
Od 1 stycznia 2015 r. wzrastają o wskaźnik inflacji (tym razem niewiele, bo tylko o 0,4%) maksymalne stawki podatków i opłat lokalnych. Tradycyjnie zatem będziemy mieli wyższe stawki podatku od nieruchomości, podatku od środków transportowych i opłat lokalnych (targowej, miejscowej, uzdrowiskowej, od posiadania psów) - o ile gminy podejmą stosowne uchwały do końca 2014 roku.
W 2015 r. podatek od nieruchomości, który nie przekracza 100 zł, będzie płatny jednorazowo, a nie w ratach, jak ma to miejsce obecnie. Natomiast, jeżeli wysokość podatku od nieruchomości będzie niższa niż koszty doręczenia decyzji o wymiarze tego podatku, nie będzie on w ogóle pobierany.