Zasadą jest, że osoby, które wychowują małoletnie dzieci (lub dziecko), zarówno własne, jak i przysposobione, powinny dochody tych dzieci podlegające opodatkowaniu na terytorium RP (w tym dochody zagraniczne) doliczyć do własnych dochodów wykazanych w zeznaniu rocznym, jeżeli przysługuje im prawo pobierania pożytków ze źródeł przychodów dzieci (art. 7 ust. 1 ustawy o PIT). Doliczenie dotyczy tylko tych dochodów, które dziecko uzyskało przed osiągnięciem pełnoletniości.
Od 2011 roku obowiązują nowe wzory deklaracji VAT-7, VAT-7K, VAT-7D, VAT-8 i VAT-9M. Dotychczasowe wzory będzie można stosować nie dłużej niż do rozliczenia za ostatni okres rozliczeniowy pierwszego półrocza 2011 r., ale we wzorach deklaracji VAT-7, VAT-7K i VAT-7D w części C trzeba będzie wpisywać nowe stawki VAT.
Przepis art. 99 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż podatnicy, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne. Jedynie, mali podatnicy, którzy nie wybrali metody kasowej, oraz podatnicy wykonujący wyłącznie czynności wymienione w art. 43 ust. 3 mogą składać deklaracje podatkowe za okresy kwartalne po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego.
To niewątpliwie najpopularniejsza i najkorzystniejsza ulga w PIT. Od rozliczenia za rok 2013 zwiększyły się istotnie kwoty możliwe do odliczenia dla osób wychowujących więcej niż dwoje dzieci. Z kolei niektórzy rodzice jedynaków mogą w ogóle nie skorzystać z tej ulgi. Od rozliczenia za 2014 rok nastąpiło kolejne zwiększenie kwot możliwych do odliczenia za trzecie , czwarte i każde kolejne dziecko. Jeżeli ktoś będzie miał za mały podatek, by odliczyć całą ulgę - otrzyma nieodliczoną kwotę w pieniądzu z urzędu skarbowego. W rozliczeniu za 2015, 2016, 2017, 2018 a także w 2019 roku zasady rozliczania tej ulgi nie uległy zmianie.