VAT 2013 / 2014 – podstawa opodatkowania

Ustawa o VAT 2013 – tekst ujednolicony

Ustawa z 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2013 r. poz. 35.

Uchylony zostanie od 1 stycznia 2014 r. obecny art. 29 ustawy o VAT, a  kompleksowe regulacje dotyczące ustalania podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług zostały zawarte w nowym art. 29a.

Przepisy art. 29a zostały zmodyfikowane w porównaniu do obecnego art. 29 ustawy o VAT, aby pełniej  odzwierciedlić przepisy dyrektywy 2006/112/WE.

Faktura VAT i fakturowanie w 2013 roku - wyjaśnienia Ministerstwa Finansów

VAT 2013 - najważniejsze zmiany w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów

Kasy fiskalne 2013 – zakres zwolnień w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów

Co jest podstawą opodatkowania w VAT - od 2014 roku

Nowy art. 29a ust. 1 określa przede wszystkim co stanowi podstawę opodatkowania. 

W obecnie obowiązujących przepisach podstawą opodatkowania jest obrót, czyli kwota  należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna  obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się też o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające  bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych  przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. 

Zamiar dokładniejszego odwzorowania przepisu art. 73 dyrektywy 2006/112/WE sprawił, że w nowym brzmieniu art. 29a ust. 1 podstawą opodatkowania powinno być wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną, lub którą usługodawca ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze związanymi bezpośrednio z ceną towarów dostarczanych lub usług  świadczonych przez  podatnika.

Podstawa opodatkowania nie obejmuje oczywiście samego podatku (proponuje się aby to stwierdzenie znalazło się w przepisie art. 29a ust. 6). 

VAT 2013 - definicja terenów budowlanych

VAT 2013 - prezenty o małej wartości i próbki

Sprawdź ofertę szkoleniową VAT 2013 (reklama)

Przedpłaty, zaliczki, zadatki, raty w VAT 2014

W przypadku gdy przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi podatnik otrzymał całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek lub ratę, ich  kwota, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku, również wchodzi do podstawy  opodatkowania. Dotyczy to także otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje lub inne  dopłaty o podobnym charakterze.

Z uwagi na kształt nowego brzmienia ust. 1 w art.  29a – zawiera on w swej treści także otrzymaną zapłatę przed dokonaniem czynności  opodatkowanych – nie ma potrzeby wyodrębniania osobnej normy dla tego rodzaju zapłaty,  jak to ma miejsce w obecnie obowiązujących przepisach.

Dotacje, subwencje, dopłaty w VAT od 2014 roku

Nastąpiła również zmiana w sposobie podejścia do tego, czy otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mają wpływ na wysokość podstawy opodatkowania. 

W przepisach obecnie obowiązujących kwoty otrzymanych dotacji mają wpływ na wysokość podstawy opodatkowania wówczas, gdy mają bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną)  towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Nowe przepisy wprowadzają zamiast sformułowania „bezpośredni wpływ na cenę” sformułowanie  „związane bezpośrednio z ceną”.

Zmiana ma na celu jednoznaczne wskazanie, że w związku z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu uwzględniane są wszelkie otrzymywane kwoty związane z ich wykonaniem (związane bezpośrednio z ceną), jak również wówczas  gdy w związku z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym  charakterze przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi nie jest pobierana  zapłata od podmiotów, na których rzecz jest faktycznie wykonywana czynność, otrzymane  kwoty będą uwzględniane w określaniu wysokości podstawy opodatkowania.  

Będzie to miało znaczenie np. w przypadku projektów realizowanych ze  środków  pochodzących z programów pomocowych UE.

Obecnie otrzymane kwoty przez beneficjentów w znaczącej większości były traktowane jako „dotacje o charakterze ogólnym”,  a zatem nie były uwzględniane w podstawie opodatkowania. Z dniem wejścia w  życie  nowych przepisów, jeżeli finansowanie z tych środków związane jest bezpośrednio z ceną, finansowane w ten sposób czynności będą podlegały opodatkowaniu i powstanie  obowiązek rozliczenia podatku od otrzymanych kwot (chyba, że są to czynności zwolnione  od podatku).  

Ordynacja podatkowa 2013 – tekst ujednolicony

VAT 2013 - nowelizacje ustawy o VAT skierowane do Sejmu

VAT 2013 – przemieszczenie towarów niebędących WNT

VAT 2013 – powstanie obowiązku podatkowego

Nieodpłatne dostawy i nieodpłatne świadczenia - VAT 2014

Zasadniczo nie zmieniono regulacji określającej podstawę opodatkowania dla nieodpłatnych  dostaw towarów i nieodpłatnego świadczenia usług, podlegających opodatkowaniu VAT. Podstawą opodatkowania przy takich przekazaniach towarów, tak jak obecnie będzie cena  nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie 17 dostawy tych towarów.

Jedynie uzupełniono tą regulację o możliwość ustalania  podstawy opodatkowania w oparciu o cenę nabycia nie tylko towarów ale i towarów podobnych, co wprost odzwierciedla przepis art. 74 dyrektywy 2006/112/WE. Takie rozwiązanie, podobnie jak obecnie będzie miało zastosowanie do wewnątrzwspólnotowej  dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, z wyłączeniem przypadku przemieszczenia towaru, w stosunku do którego obowiązek podatkowy powstaje w oparciu o przepis art. 20a ust. 1 ustawy o VAT. Wówczas zastosowanie znajdzie zasada ogólna  wyrażona w projektowanym ust. 1.

W przypadku przekazania na cele osobiste towaru, przy nabyciu którego nie przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia, natomiast  przy  nabyciu części składowych towaru prawo takie przysługiwało, podstawą opodatkowania  będzie cena nabycia części składowych tego towaru, określona w momencie tego przekazania. 

Powyższe jest zgodne z tezami wynikającymi z orzecznictwa TSUE, m.in. z wyroku  w  sprawach połączonych C-322/99 i C-323/99.  Natomiast w przypadku nieodpłatnego  świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu  VAT, podstawą opodatkowania, tak jak obecnie, będzie poniesiony przez podatnika koszt  świadczenia tych usług.   

Co wlicza się do podstawy opodatkowania VAT

W nowym art. 29a ust. 6 wprowadzono katalog elementów wchodzących w skład podstawy opodatkowania.  Odzwierciedla on elementy wymienione w art. 78 dyrektywy 2006/112/WE.

Podstawa  opodatkowania obejmuje:  
- podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty  podatku od towarów i usług, 
- wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub  usługobiorcy. 

Obecne przepisy nie zawierały wprost takiej ogólnej zasady, aby do podstawy opodatkowania  wliczać podatki, cła, opłaty i inne należności (było to wymienione tylko przy  wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów – art. 31 ust. 2 pkt 1 obecnej ustawy o VAT). Nowe rozwiązanie bardziej odpowiada przepisom unijnym.  

Wprowadzono również rozróżnienie elementów, które warunkują wyłączenie określonych  kwot z podstawy opodatkowania lub też zmniejszenie tej podstawy (z uwagi na moment  powstawania obowiązku podatkowego).  

W art. 29a ust. 7 wskazano, które elementy nie są wliczane do podstawy opodatkowania podatkiem  od towarów i usług. Są to:
- kwoty stanowiące obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, 
- opusty i obniżki cen, uwzględnione w momencie sprzedaży, 
- kwoty otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako  zwrot udokumentowanych  wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy  lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji dla potrzeb podatku (ten element stanowi implementację art. 79 dyrektywy 2006/112/WE   i jest całkowicie nową regulacją). 

Pozostawiono w dotychczasowym brzmieniu przepisy określające, iż z podstawy  opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu w przypadku dostawy budynków lub  budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli (art. 29a ust. 8).
Przy  czym, zgodnie z  art. 29a ust. 9 – tak jak dotychczas – nie będzie to dotyczyło sytuacji oddania gruntu w wieczyste użytkowanie równocześnie z dostawą budynków lub budowli trwale z tym  gruntem związanych (albo części takich budynków lub budowli).  

Z kolei, zgodnie z ust. 10, podstawę opodatkowania podatnicy mają obowiązek zmniejszyć o: 
- kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen, 
- wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12, 
- zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej  nie doszło, 
- wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze. 

W porównaniu do dotychczasowego stanu prawnego, rozróżniono zatem sytuacje kiedy obniżka ceny lub opust dokonywane są w momencie sprzedaży, a kiedy następują po dokonaniu transakcji. Uregulowano również wprost w przepisie, że zwrot nabywcy całości  lub części zapłaty otrzymanej przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło jest podstawą do zmniejszenia podstawy opodatkowania.  

Jednocześnie wprowadzono przepis (art. 29a ust. 11), zgodnie z którym do podstawy  opodatkowania nie wlicza się wartości opakowania, jeśli podatnik dokonał sprzedaży towaru w opakowaniu zwrotnym, pobierając lub określając w umowie dotyczącej dostawy towaru za  to opakowanie kaucję.

W przypadku niezwrócenia przez nabywcę opakowania, o którym  mowa w ust. 11, podstawę opodatkowania podwyższa się o wartość niezwróconego w terminie określonym w umowie opakowania zwrotnego w dniu następnym po dniu, w którym umowa przewidywała zwrot tego opakowania, a w przypadku gdy w umowie nie  określono terminu zwrotu opakowania zwrotnego, podstawę opodatkowania podwyższa się 60. dnia od dnia wydania opakowania (art. 29a ust. 12).

Modyfikacje te nie wywołają zmian  merytorycznych, zostały jednakże dopasowane do projektowanych regulacji. 

Polecamy: serwis VAT

Obniżenie podstawy  opodatkowania

Przepis art. 29a ust. 13 ustawy o VAT zawiera przypadki, kiedy dokonuje się obniżenia podstawy  opodatkowania w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym  podatkiem. Dotyczy to przypadków wymienionych w ust. 10 pkt 1-3 (udzielenie opustów  i obniżek cen po dokonaniu sprzedaży, zwrot towarów i opakowań,  z wyjątkiem opakowań zwrotnych).

Podstawa opodatkowania może zostać również obniżona w razie stwierdzenia pomyłki w kwocie  podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna. 

Podobnie jak dotychczas, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonywać się będzie pod  warunkiem posiadania przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego tę fakturę wystawiono (art. 29a ust. 13).

Uzyskanie  potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po  terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawniać będzie  podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano. 

Analogicznie do obecnych rozwiązań warunku tego nie będzie się stosować w przypadku eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, dostawy i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju  sprzedaży energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług  telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140 – 153, 19 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy (ust. 14 pkt 1-3).

Równocześnie wprowadzono przepis, zgodnie z którym warunku posiadania przez podatnika wymienionych potwierdzeń nie stosuje się w przypadku gdy uzyskanie potwierdzenia nie jest możliwe mimo udokumentowanych prób dostarczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika,  że nabywca  towaru lub usługobiorca posiada wiedzę,  że transakcja została zrealizowana na warunkach  określonych w fakturze korygującej (ust. 14 pkt 4). 

Złagodzenie stosowania warunku, o którym mowa w art. 29a ust. 13, w przypadkach, gdy uzyskanie  potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez odbiorcę nie jest możliwe, pomimo  udokumentowanych prób dostarczenia faktury korygującej umożliwi podatnikowi w takich  przypadkach obniżenie podstawy opodatkowania w deklaracji podatkowej za kolejny okres  rozliczeniowy, jeżeli z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca  posiada wiedzę,  że transakcja została zrealizowana na warunkach określonych w takiej  fakturze (z tym że stosownie do ust. 15, obniżenie podstawy opodatkowania nie będzie mogło  nastąpić wcześniej niż w deklaracji składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostaną spełnione obie przesłanki wymienione w ust. 14 pkt  4).

Proponowany zapis realizuje tezy  wyroku TSUE w sprawie C-588/10.

Od 2013 roku będzie można wystawiać faktury uproszczone

Polecamy: Podatki 2013

Usunięcie niektórych szczególnych regulacji określania podstawy opodatkowania 

Niektóre dotychczasowe regulacje wskazujące  podstawę opodatkowania dla określonych transakcji zostały celowo usunięte i określanie tej  podstawy odbywać się będzie na zasadach ogólnych, opisanych wyżej.  Dotyczy to np. umowy komisu czy dostawy lub świadczenia usług, dla których podatnikiem  jest nabywca lub usługobiorca.

W przypadku umowy komisu mamy do czynienia z dostawą towarów (art. 7 ust. 1 pkt 3), a zatem zapłatę określa się w kontekście dostawy towarów, a nie wykonania umowy (prowizja). 

Zrezygnowano również z przepisów odwołujących się do uwzględniania w podstawie  opodatkowania wartości rynkowej (takie zastrzeżenie obecnie dotyczy dostaw, gdy należność jest określona w naturze – art. 29 ust. 3, a także gdy cena świadczenia nie została określona –  art. 29 ust. 9 ustawy o VAT), gdyż takie odwołanie nie wpisuje się w cel dyrektywy  2006/112/WE.

Po zmianie przepisów w takich przypadkach zastosowanie znajdzie zasada ogólna, że podstawa opodatkowania określana będzie w oparciu o wszystko co stanowi  zapłatę.

Należy wskazać, że z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów).

Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma podatnik otrzymać), a nie wartość oszacowana według obiektywnych  kryteriów (vide m.in. wyroki w sprawie C-33/93 czy C-154/80). 

W projektowanym art. 29a nie określono również odrębnie podstawy opodatkowania dla  importu usług, gdyż podstawa ta określana będzie zgodnie z ogólnymi zasadami. Zgodnie z art. 29a ust. 1 podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi  zapłatę otrzymaną lub którą usługodawca ma otrzymać za świadczone usługi.

W przypadku importu usług usługodawca otrzymuje zapłatę, która nie obejmuje podatku. Nie znajdzie tutaj  zatem zastosowania projektowana regulacja zawarta w art. 29a ust. 6 wyłączająca z podstawy  opodatkowania kwotę podatku rozliczanego przez usługobiorcę.  

Uchylenie art. 30 ustawy o VAT wiąże się z wprowadzeniem nowych zasad w dodawanym  art. 29a.

Podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających  z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynnościami wynikających z umowy agencyjnej  lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze,  określać się będzie na zasadach ogólnych, o których mowa w art. 29a ust. 1. Podstawą opodatkowania będzie zatem, co do zasady, wszystko co stanowi zapłatę, którą usługodawca otrzyma od usługobiorcy. 

VAT 2013 - nowelizacja ustawy o VAT, stawki VAT

22% VAT od 2014 roku, akcyza na papierosy co roku wyższa

Zasady określania podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów

Dodanie  art. 30a ustawy jest związane z wykreśleniem art. 31 ustawy o VAT dotychczas  określającego podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Zmiana  polega, co do zasady, na odniesieniu się do art. 29a ustawy określającego podstawę opodatkowania dla dostawy towarów na terytorium kraju.

Proponowane brzmienie zasad określania podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów precyzyjniej odzwierciedla zasady przyjęte w dyrektywie 2006/112/WE. 

Dodawany art. 30b określa podstawę opodatkowania w imporcie towarów. Zmiana ta wynika z przebudowy działu dotyczącego podstawy opodatkowania. Jest to, co do zasady, kontynuacja obecnych przepisów w tym zakresie.

W ust. 3 doprecyzowano pojęcie pierwszego miejsca przeznaczenia. W sytuacji gdy na dokumentach, na podstawie których  towary są importowane, nie ma wymienionego tego miejsca, za  pierwsze miejsce  przeznaczenia należy uznać miejsce pierwszego przeładunku na terytorium Polski. 

Proponowane brzmienie ust. 3 oraz nowy ust. 5  precyzyjniej odzwierciedlają przepisy  dyrektywy 2006/112/WE. Dodawany art. 30c (podstawa opodatkowania w imporcie usług oraz dostawy towarów, dla  której podatnikiem jest nabywca) wiąże się również z przebudową działu dotyczącego  podstawy opodatkowania i  ściślejszym odzwierciedleniem brzmienia dyrektywy  2006/112/WE. 

Uchylenie  art. 31 ustawy o VAT wiąże się z dodawanym art. 30a zawierającym zasady  ustalania podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. 

Jak przeliczać waluty obce – wg NBP lub wg EBC

Zmiany w art. 31a ustawy o VAT wynikają z implementacji dyrektywy 2010/45/UE.  Zgodnie z nowym brzmieniem  art. 31a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwoty  stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia  na złote dokonuje się według kursu  średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez  Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku  podatkowego.

Zamiast przeliczania na złote z wykorzystaniem kursu ogłoszonego przez  Narodowy Bank Polski kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania wyrażone w walucie obcej mogą być przeliczane na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. W takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z  zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro. 

Polecamy:  Kursy Walut

Nowe przepisy dotyczące ustalania podstawy opodatkowania VAT od 2013 r. w ustawie o VAT (wg projektu nowelizacji ustawy o VAT z 25 maja 2012 r.): 

Uchylony ma zostać obecny art. 29 ustawy o VAT, a zamiast niego zostanie dodany nowy art. 29a (ponadto uchylony ma być art. 30 a dodane zostaną nowe art. 30a – 30c) w następującym projektowanym brzmieniu:  

Art. 29a.

1. Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2 – 5, art. 30a – 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze związanymi bezpośrednio  z ceną towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

2.  W przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów. 

3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,  o której mowa w art. 13 ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 4.

4. W przypadku przemieszczenia towarów, w stosunku  do którego obowiązek podatkowy powstaje na podstawie art. 20a ust. 1, podstawę opodatkowania ustala się zgodnie z ust. 1.

5. W przypadku  świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. 

6. Podstawa opodatkowania obejmuje: 
1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2) wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

7. Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot: 
1) stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2) udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych  w momencie sprzedaży;
3) otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy  lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji dla potrzeb podatku.

8.  W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

9. Przepisu ust. 8 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli.

10. Podstawę opodatkowania zmniejsza się o:
1)  kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen,
2) wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12, 
3) zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło,
4) wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1
- z zastrzeżeniem ust. 13.

11. Do podstawy opodatkowania nie wlicza się wartości opakowania, jeżeli podatnik dokonał dostawy towaru w opakowaniu zwrotnym, pobierając lub określając  w umowie dotyczącej dostawy towaru za to opakowanie kaucję.

12. W przypadku niezwrócenia przez nabywcę opakowania, o którym mowa w ust. 11, podstawę opodatkowania podwyższa się o wartość niezwróconego w terminie określonym w umowie opakowania zwrotnego w dniu następnym po dniu, w którym umowa przewidywała zwrot tego opakowania, a w przypadku gdy w umowie nie określono terminu zwrotu opakowania zwrotnego, podstawę opodatkowania podwyższa się 60. dnia od dnia wydania opakowania. 

13. Obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej  w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się:
1)  w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1 – 3, oraz
2)  w razie stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna
- pod warunkiem posiadania przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy,  w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano. 

14. Warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:
1)  eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
2) dostawy towarów i  świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju, 
3)  sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140 – 153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy,
4)  gdy uzyskanie potwierdzenia nie jest możliwe mimo udokumentowanych prób doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca posiada wiedzę,  że transakcja została zrealizowana na warunkach określonych w fakturze korygującej.

15. W przypadku, o którym mowa w ust. 14 pkt 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki wskazane w ust. 14 pkt 4.

Art. 30a.
1. W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, podstawa opodatkowania ustalana jest odpowiednio zgodnie z art. 29a ust. 1, 6, 7 i 10. 

2. W przypadkach, o których mowa w art. 11 oraz art. 12a ust. 4 – 6 przepisy art. 29a ust. 2 – 4 i 6-7 stosuje się odpowiednio.

3. Jeżeli po dokonaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nabywca otrzymuje zwrot podatku akcyzowego zapłaconego na terytorium państwa członkowskiego, z którego wysłano lub transportowano towary, podstawę opodatkowania pomniejsza się o kwotę zwróconego podatku akcyzowego, przy czym ma on obowiązek udowodnić na podstawie posiadanych dokumentów,  że otrzymał zwrot podatku akcyzowego.

Art. 30b.
1. Podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona  o należne cło i podatek akcyzowy. W przypadku towarów objętych procedurą uszlachetniania biernego podstawą opodatkowania jest różnica między wartością celną produktów kompensacyjnych lub zamiennych dopuszczonych do obrotu a wartością
towarów wywiezionych czasowo, powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu w ramach uszlachetniania biernego są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest różnica między wartością celną produktów kompensacyjnych lub zamiennych dopuszczonych do obrotu a wartością towarów wywiezionych czasowo, powiększona o należne cło i podatek akcyzowy.

2. Podstawą opodatkowania w imporcie towarów objętych procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych oraz procedurą przetwarzania pod kontrolą celną jest wartość celna powiększona o cło, które byłoby należne, gdyby towary te były objęte procedurą dopuszczenia do obrotu. Jeżeli przedmiotem importu w ramach procedury odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych lub procedury przetwarzania pod kontrolą celną są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o cło, które byłoby należne, gdyby towary te były objęte procedurą dopuszczenia do obrotu, i o podatek akcyzowy.

3. Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1 i 2, obejmuje koszty dodatkowe takie jak  koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia - o ile nie zostały do niej włączone – ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju, jak również koszty dodatkowe wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu. Przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w dokumencie przewozowym lub innym dokumencie, na podstawie którego towary są importowane. W przypadku braku takiej informacji za pierwsze miejsce przeznaczenia uważa się miejsce pierwszego przeładunku na terytorium kraju.

4. Do podstawy opodatkowania, o której mowa w ust.  1 i 2, dolicza się określone  w odrębnych przepisach opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu towarów.

5. Przy ustalaniu podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1 i 2, przepis art. 29a ust. 7 pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 30c.
1. Podstawy opodatkowania w imporcie usług nie ustala się w przypadku gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania  wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 30a ust. 1 lub wartość usługi, na podstawie odrębnych przepisów, zwiększa wartość celną importowanego towaru. 

2. Podstawy opodatkowania przy dostawie towarów, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest nabywca tych towarów, nie ustala się w przypadku gdy podatek od towarów, które są na terytorium kraju instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, został w całości z tytułu ich importu pobrany od podatnika dokonującego nabycia tych towarów. Jeśli jednak kwota podatku z tytułu importu towarów jest niższa od kwoty podatku, jaka byłaby należna z tytułu dostawy tych towarów na terytorium kraju, podatnik dokonujący ich nabycia jest obowiązany do rozliczenia tej różnicy.

uchyla się art. 31;
w art. 31a ust. 1  otrzymuje brzmienie:
„1. W przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank  Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Zamiast przeliczania na złote z wykorzystaniem kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania wyrażone w walucie obcej mogą być przeliczane na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. W takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.”;

W art. 32 w ust. 1 część wspólna otrzymuje brzmienie:
„- organ podatkowy określa podstawę opodatkowania na podstawie wartości rynkowej pomniejszonej o kwotę podatku, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.”;

Źródło:

Ustawa z 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2013 r. poz. 35.

Projekt z 25 maja 2012 r.  oraz projekt z 10 sierpnia 2012 r. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw.