Certyfikat rezydencji podatkowej

Kopie certyfikatów rezydencji podatkowej stają się coraz bardziej powszechne, szczególnie w dobie pandemii COVID-19. W przeszłości organy podatkowe traktowały tę kwestię bardzo formalnie, tj. dopuszczalne było jedynie posiadanie oryginału certyfikatu w wersji papierowej. Z czasem dopuszczono certyfikaty wydawane elektronicznie, o ile wystawienie w takiej formie pozostawało w zgodzie z lokalnymi przepisami.

Certyfikat rezydencji podatkowej a podatek u źródła. Wątpliwości w zakresie certyfikatów rezydencji wydawanych przez niemieckie organy podatkowe omawiają eksperci z PwC Polska. O czym powinni wiedzieć polscy przedsiębiorcy, którzy realizują transakcje z kontrahentami z Niemiec?

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wydał korzystne dla podatników orzeczenie dotyczące warunków niepobierania podatku u źródła (WHT). Sąd uznał, że spółka wypłacająca wynagrodzenie (w ramach limitu 2 mln zł rocznie) musi jedynie posiadać certyfikat rezydencji i dokonać odpowiedniej kwalifikacji przychodu w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania. Innego zdania są organy podatkowe, które nakazują badanie statusu odbiorcy płatności jako rzeczywistego właściciela (beneficjenta) oraz prowadzenia przez niego rzeczywistej działalności gospodarczej (czyli wymagają one dochowania należytej staranności, czego udokumentowanie sprawia płatnikom w praktyce wiele trudności).

Zmiany wprowadzone przepisami składającymi się na tzw. tarczę antykryzysową 4.0 objęły także kwestie związane z certyfikatami rezydencji i cenami transferowymi. Jaki nowe regulacje, w związku z COVID-19, przygotował ustawodawca w tym zakresie?

Litewska e-Rezydencja (obok funkcjonującej już estońskiej) będzie dla polskich przedsiębiorców stanowić ciekawą alternatywę dla zmiany jurysdykcji podatkowej, w ramach której prowadzona będzie działalność gospodarcza. Litewskie obciążenia podatkowe są bowiem niższe od tych obowiązujących w Polsce.

W październiku ubiegłego roku weszły w życie przepisy ustanawiające Centralny Rejestr Beneficjentów Rzeczywistych (CRBR). Czy mechanizm, czyli obowiązek ujawniania beneficjentów rzeczywistych polskich spółek, poprawi ściągalność podatków?

Polscy podatnicy podatków dochodowych (zarówno PIT jak i CIT) płacący swoim zagranicznym kontrahentom należności z tytułu m.in. korzystania z praw autorskich, znaków towarowych, czy z tytułu usług księgowych, prawnych, reklamowych i niektórych innych muszą (jako płatnicy) przy wypłacie pobierać ryczałtowy podatek dochodowy „u źródła”. Przy czym muszą to robić z uwzględnieniem często korzystniejszych dla podatników postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (upo) zawartych przez Polskę z państwami, w których kontrahent ma swoją rezydencję podatkową. Jednak warunkiem skorzystania ze stawek (lub zwolnień) zawartych w danej umowie upo jest posiadanie ważnego certyfikatu rezydencji kontrahenta. Często podatnicy mają wątpliwości, czy dany certyfikat jest ważny.

Przez długie lata polskie organy podatkowe stały na stanowisku, że niepobranie podatku lub zastosowanie niższej stawki, jeżeli wynikało to z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, możliwe było pod warunkiem przedstawienia certyfikatu rezydencji podatkowej w formie papierowej. E-certyfikaty były honorowane przez fiskus tylko wtedy, gdy organy podatkowe innego państwa w ogóle nie wydawały certyfikatów w wersji papierowej. Jednak obecnie stanowisko fiskusa uległo zmianie. W interpretacji indywidualnej z 26 czerwca 2017 r. wydanej przez Szefa KAS, przyjęto, że certyfikat rezydencji uzyskany w formie elektronicznej będzie dla płatnika podstawą do zastosowania postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ministerstwo Rozwoju przygotowało zmiany przepisów w projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podatku dochodowym od osób prawnych. Dotyczą one zwolnienia przedsiębiorców z martwego obowiązku jakim jest ubieganie się o certyfikat rezydencji podatkowej zagranicznej linii lotniczej w przypadku kupna biletu u zagranicznego przewoźnika lotniczego. Zmiany te uwzględniają propozycję zgłoszoną przez Zrzeszenie Agentów IATA w Polsce.

W dobie powszechnej globalizacji, której elementem jest m.in. nieskrępowana międzynarodowa wymiana handlowa, może dojść do sytuacji, w której przedsiębiorstwo mające siedzibę w danym kraju (chociażby w Polsce), będzie prowadziło interesy z innym przedsiębiorstwem działającym w tym państwie, ale zarejestrowanym poza jego granicami. Miejsce rejestracji firmy, stanowi o miejscu jej rezydencji podatkowej.

Posiadamy certyfikat rezydencji jednego z naszych zagranicznych kontrahentów wydany w październiku 2014 r. Certyfikat ten nie zawiera jednak okresu ważności. Zmienione przepisy pozwalają stosować płatnikowi taki certyfikat przez okres dwunastu miesięcy od daty jego wydania. Jak liczyć ten okres w przypadku certyfikatu wydanego jeszcze przed wejściem w życie zmienionych przepisów?

Nasz zagraniczny kontrahent przeniósł siedzibę firmy do innego kraju, o czym nas nie poinformował. Zanim się dowiedzieliśmy o tej zmianie, kilka razy pobraliśmy podatek uwzględniając poprzedni certyfikat rezydencji, chociaż nie powinniśmy tego w takiej sytuacji zrobić. Kto w takim przypadku będzie ponosić odpowiedzialność za niepobranie podatku bądź pobranie go w zaniżonej wysokości? Nadmieniam, że kontrahent nadal zwleka z dostarczeniem nam nowego dokumentu.

Spółka prowadząc działalność gospodarczą nabywa licencję od kontrahentów, którzy nie posiadają rezydencji podatkowej w Polsce. Jako płatnik pobiera podatek od należności, jakie wypłaca osobom zagranicznym (jednocześnie przestrzegając umów o unikaniu podwójnego opodatkowania). Aby móc realizować ten obowiązek musi posiadać certyfikaty rezydencji tych podmiotów.