Sąd Najwyższy w dniu 18 grudnia 2013 r. podjął uchwałę w składzie siedmiu sędziów (sygn. akt I KZP 19/13), w której stwierdził, że przedmiotem czynności przestępstwa określonego w art. 299 § 1 k.k. są wymienione w tym przepisie "środki płatnicze, instrumenty finansowe, papiery wartościowe, wartości dewizowe, prawa majątkowe lub inne mienie ruchome lub nieruchomości" pochodzące bezpośrednio lub pośrednio z popełnienia czynu zabronionego: sprawcą przestępstwa może być również sprawca czynu zabronionego, w tym oszustwa, z którego popełnieniem związana jest korzyść w postaci odliczenia lub zwrotu podatku od towarów i usług.
Sąd Najwyższy uznał w postanowieniu z 20 czerwca 2012 r. (sygn. akt I KZP 3/12), że jeżeli przepis przyjęty w ramach kumulatywnego zbiegu przepisów ustawy, zastosowanego na podstawie art. 7 § 1 kodeksu karnego skarbowego, nie zawiera znamion pozwalających, po ich wypełnieniu, na złożenie korekty deklaracji podatkowej, to wykluczone jest zaniechanie ukarania sprawcy na podstawie art. 16a kodeksu karnego skarbowego (k.k.s.) za tak zakwalifikowane przestępstwo, mimo że wypełniło ono również znamiona czynu objętego tym przepisem.
Podobnie, jak w przypadku alkoholi, polskie przepisy akcyzowe, które są kalką przepisów unijnych, rozróżniają 4 sytuacje przywozu lub przesyłki papierosów i wyrobów tytoniowych dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W każdej z tych sytuacji stosowane są inne zasady opodatkowania, w tym inne limity przywozu tych wyrobów bez akcyzy.
Z uwagi na różne przepisy oraz aktualną sytuację firmy, musimy sobie czasami pozornie utrudniać życie, aby je faktycznie sobie ułatwić. Jednym z takich karkołomnych przypadków jest, często spotykane w życiu, clenie w innych krajach UE towarów importowanych przez nas spoza Unii. Przykładowo clenie w Hamburgu towarów przywożonych z USA czy Chin, co dokonywane jest bądź z powodów finansowych, bądź administracyjnych.