W sytuacji, gdy przedmiotem wkładu do spółki będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, spółka powinna określić wartość początkową nabytych, nieamortyzowanych składników majątkowych, w wysokości wartości początkowej, określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych u zbywcy. Kosztem uzyskania przychodów ze zbycia nieamortyzowanych składników majątkowych będzie wartość początkowa, określona w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zbywcy.
Na podatniku, który dokonuje zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, ciąży obowiązek udowodnienia, iż wydatek ten został faktycznie poniesiony, a także że jest celowy i racjonalny z punktu widzenia prowadzonego obszaru działalności. W związku z powyższym, konieczne jest prawidłowe oraz rzetelne gromadzenie dowodów dokumentujących poniesienie kosztu. Z uwagi na regulacje wynikające z przepisów Ordynacji podatkowej, dowody dokumentujące poniesienie kosztu mającego wpływ na wysokość dochodu podlegającego opodatkowaniu powinny być przechowywane przez okres 5 lat (który liczony jest od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności).
Rok 2017 przywitał podatników podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT) wieloma ważnymi zmianami. Zmiany dotyczą zarówno osób prowadzących działalność gospodarczą, jak i pracujących na etatach. Wśród najważniejszych zmian można wymienić m.in.: zmianę limitu zobowiązującego do prowadzenia ksiąg rachunkowych i limitu uprawniającego do ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, zmianę definicji spółki niebędącej osobą prawną, zmianę zasad opodatkowania wniesienia wkładów niepieniężnych do spółek i spółdzielni, zmiany w zwolnieniach dla krwiodawców, wyłączenie z kosztów uzyskania przychodu płatności gotówkowych powyżej 15 tys. zł, czy wyższą kwotę wolną od podatku.
Przedsiębiorcy, którzy rozliczają się z kontrahentami w formie gotówkowej muszą wiedzieć, że od 1 stycznia 2017 roku limit transakcji, które można przeprowadzać bez korzystania z rachunku płatniczego (np. rachunku bankowego), zostanie zmniejszony z obecnych 15 tys. euro do 15 tys. złotych. Przekroczenie tego limitu skutkuje brakiem możliwości zaliczenia takiego "gotówkowego" wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast nadal będzie możliwe regulowanie zobowiązań, także w kwocie przekraczającej 15 tys. zł w drodze kompensaty, nettingu lub stosowanie transakcji barterowych, albo innych niż płatność form regulowania zobowiązania, bez sankcji w postaci braku możliwości zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodu.
29 listopada 2016 r. została uchwalona ustawa, mocą której wprowadzono zmiany do kwoty wolnej od podatku dochodowego od osób fizycznych. Kwota ta wyniesie maksymalnie 6.600 zł rocznie, jednakże znajdzie ona zastosowanie do osób jedynie najmniej zarabiających. W praktyce będą mogły z niej skorzystać osoby, których dochód nie przekracza 550 zł miesięcznie. Oznacza to, że osoby, których podstawa obliczenia podatku (czyli opodatkowany wg skali podatkowej dochód roczny pomniejszony o odliczenia) wynosi do 6.600 zł będą mogły pomniejszyć podatek o 1.188 zł (czyli o kwotę zmniejszającą podatek), co spowoduje, że nie powstanie podatek do zapłaty.
