Nie ma różnicy pomiędzy wypłatą dywidendy w formie pieniężnej i w formie rzeczowej. Aktywa spółki zostają pomniejszone w taki sam sposób, jak przy wypłacie w formie pieniężnej. Dlatego w sensie podatkowym, w świetle art. 12 i 14 ustawy o CIT, brak jest podstaw do uznania, że w takim przypadku powstaje przychód po stronie spółki, która wypłaca dywidendę. Takie jest stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z 14 marca 2012 r. (sygn. II FSK 1673/10).
Czasem, w trakcie postępowania podatkowego, gdy strona nie skorzysta z przysługującego jej prawa w przeznaczonym do tego terminie, traci to prawo (tzw. uchybienie terminu), zaś jeśli wykona je po upływie terminu to czynność ta i tak jest prawnie bezskuteczna. Przywrócenie terminu polega na uznaniu przez właściwy organ, że strona postępowania podatkowego może skorzystać z przysługującego jej prawa, mimo że utraciła je z powodu upływu terminu wyznaczonego do skorzystania z tych uprawnień.
Do wydatków, które kwalifikują się do objęcia pomocą publiczną, przedsiębiorca może zaliczyć wydatki na wartości niematerialne i prawne związane z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej. Posłużono się nowym terminem „wartości niematerialne i prawne związane z transferem technologii”, który nie został zdefiniowany przez ustawodawcę.
W dniu 26 maja 2011 r. zapadł interesujący wyrok WSA w Poznaniu (sygn. akt I SA/Po 312/11) w sprawie uznania przez organy podatkowe wykrytych w czasie remanentu nadwyżek w magazynie za przychód podatkowy. Jest to wyrok kontrowersyjny, gdyż jest korzystny dla organu podatkowego w sytuacji, gdy wydawałoby się rację ma podatnik. Zdaniem fiskusa nadwyżki te są nieodpłatnym świadczeniem, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt. 2 ustawy o CIT także w sytuacji, gdy nie stanowią świadczenia otrzymanego od innego podmiotu. Dotyczy to np. sytuacji wykrycia błędu pracownika, a nie rzeczywistego odkrycia w magazynie towarów i materiałów otrzymanych nieodpłatnie od dostawców.