Udzielenie pożyczki przez spółkę której przedmiotem działalności nie jest działalność finansowa, a przychód z udzielonej pożyczki nie jest jej podstawowym źródłem przychodu, stanowi czynność sporadyczną w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy o VAT. Tak długo jak udzielane przez spółkę pożyczki będą wyjątkowo, w niewielkim zakresie finansowym, nieangażujące wysokich aktywów spółki, to należy tę działalność oceniać jako działalność sporadyczną, w szczególności gdy ta działalność nie jest na stałe wpisana w strategię działalności gospodarczej firmy.
Ministerstwo Finansów bardziej szczegółowo zbada, czy transakcje i zmiany organizacyjne w ramach jednej grupy mają uzasadnienie biznesowe, czy służą jedynie korzyści podatkowej. Najbardziej narażone na kontrolę są firmy, które dokonują transakcji z podmiotami zagranicznymi, w szczególności mającymi siedzibę lub zarząd w krajach, gdzie obowiązują niższe stawki podatkowe niż w Polsce.
Zasadniczo podatki od dochodów z pracy płacimy tam, gdzie mieszkamy. Dlatego w przypadku Polaka podejmującego zatrudnienie w Anglii, Walii, Szkocji, Irlandii Północnej i innych terytoriach objętych podatkową jurysdykcją Wielkiej Brytanii, kluczową kwestią będzie ustalenie jego rezydencji podatkowej.
W ubiegłym roku w związku z podjęciem pracy u zagranicznego pracodawcy przeprowadziłem się za granicę. Planuję tu pozostać na stałe, a na pewno przez co najmniej kilka – kilkanaście najbliższych lat. Jestem bezdzietnym kawalerem i w związku z tym po przeprowadzce to za granicą koncentruje się cała moja aktywność życiowa. Polskę odwiedzam sporadycznie, a moje pobyty na pewno nie przekroczą łącznie w żadnym roku 183 dni. Zastanawiam się jednak nad zainwestowaniem w przyszłości zarobionych za granicą pieniędzy w nieruchomości (działki, mieszkania, domy) w Polsce. Czy tak inwestycja spowoduje, że znowu będę podlegał obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w Polsce?
Od 1 stycznia 2010 zmienią się zasady przygotowywania informacji podatkowych ORD-U, ORD-TK, ORD-W. Od tej daty wartości limitów wyrażone w euro przelicza się na walutę polską po średnim kursie ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski, na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym zawarto umowę. I tak samo przelicza się wartości zobowiązań lub należności, wyrażone w walucie obcej.