Konstytucja Biznesu to gruntowna reforma prawa gospodarczego, której celem jest poprawa środowiska prawno-instytucjonalnego, w którym działają polscy przedsiębiorcy. To pakiet 5 ustaw, które w sposób systemowy, jasno i zwięźle określają fundamenty ustroju gospodarczego Polski w duchu wolności gospodarczej. Jest dla firm „kartą praw podstawowych”, która obejmuje podstawowe zasady prowadzenia biznesu i przysługujące przedsiębiorcom gwarancje. Większość zmian zawartych w Konstytucji Biznesu weszła w życie 30 kwietnia 2018 roku.
Coraz więcej osób z zagranicy znajduje zatrudnienie w Polsce. Są to przede wszystkim sąsiedzi zza wschodniej granicy, których do Polski kierują względy polityczne oraz ekonomiczne. Będąc obywatelem innego kraju niż kraj pracy, np. Ukrainy należy pamiętać, że osoba taka podlega przepisom podatkowym nie tylko kraju pochodzenia (czy obywatelstwa), ale również kraju w którym uzyskuje przychody. Pracując w Polsce należy więc zawsze zweryfikować swoje obowiązki prawnopodatkowe wobec polskich organów podatkowych. Odpowiednio, pracodawcy zatrudniający cudzoziemców powinni stosować przepisy polskie oraz uczulić swoich pracowników na kwestie regulacji zagranicznych oraz międzynarodowych.
Działalność nierejestrową wprowadza od 30 kwietnia 2018 r. Prawo przedsiębiorców - najważniejsza ustawa z pakietu ustaw, zwanego Konstytucją Biznesu. Działalność nierejestrowa polega na tym, że osoby prowadzące działalność na mniejszą skalę lub okazjonalnie nie będą musiały jej rejestrować. Oznacza to, że drobna działalność zarobkowa (przychód do 50 proc. minimalnego wynagrodzenia, tj. obecnie 1050 zł miesięcznie, np. dorywczy handel, usługi na niewielką skalę) będzie mogła być prowadzona w sposób wolny – bez konieczności wpisu w CEIDG i wiążących się z tym konsekwencji.
30 kwietnia 2018 r. weszła w życie ustawa Prawo przedsiębiorców, zasadnicza ustawa pakietu ustaw zwanego Konstytucją Biznesu. Prawo przedsiębiorców opiera się na kilku głównych zasadach, m.in.: "Co nie jest prawem zabronione, jest dozwolone", domniemania uczciwości przedsiębiorcy, przyjaznej interpretacja przepisów.
Aby wykorzystać kwotę wolną od podatku dochodowego (PIT(, należy w pierwszej kolejności sprawdzić przepisy dotyczące okresu, za który składamy deklarację. Czyli – wypełniając PIT-a w kwietniu 2018 roku uregulowania dotyczące 2017 roku, zaś w kwietniu 2019 roku, uregulowania dotyczące roku 2018. Następnie, prawidłowo obliczyć podstawę opodatkowania, a na końcu umiejscowić się w odpowiedniej grupie, zależnej od dochodu. Jeżeli dany podatnik przekracza maksymalne kwoty umożliwiające skorzystanie z kwoty wolnej od podatku, warto jeszcze zastanowić się nad ewentualnym wspólnym rozliczeniem z małżonkiem – jeżeli ten osiąga niższe dochody opodatkowane wg skali podatkowej lub nie osiąga takich dochodów wcale.
Okazuje się, że tak. Ale oczywiście nie w każdym przypadku. W dwóch wydanych w kwietniu 2018 r. interpretacjach Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że ponoszone przez spółkę z o.o. wydatki na stosowny ubiór i kosmetyki dla pracowników, którzy kontaktują się z klientami przez internet w formie wideorozmów mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Na korzystną interpretację w tym zakresie mogą liczyć także twórcy filmów i zdjęć reklamowych. Natomiast organy podatkowe nie zgadzają się, by tego typu wydatki do kosztów mogli zaliczać aktorzy, prezenterzy, czy osoby prowadzące blogi internetowe.
Czy księgowy ma doradzać podatkowo, czy ma nie doradzać? Czy da się w ogóle prowadzić księgi rachunkowe nie doradzając podatkowo? Czy zawody pracujące w rachunkowości (księgowi, doradcy podatkowi, biegli rewidenci) powinny ze sobą współpracować? Na te pytania próbowaliśmy odpowiedzieć podczas debaty o zawodzie księgowego, która odbyła się pod koniec marca br. w Stowarzyszeniu Księgowych w Polsce, prowadzonej przez redakcję Infor.pl.
Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT ograniczenie w zakresie zaliczania do kosztów podatkowych, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Ministerstwo Finansów wyjaśnia jak rozumieć ten przepis.
Zdaniem Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej podatnik zachowuje prawo do odliczenia VAT, gdy prawo to powstało, nawet jeśli ów podatnik z przyczyn niezależnych od jego woli nie mógł wykorzystać towarów lub usług stanowiących podstawę odliczenia. W związku z tym do odmowy odliczenia nie wystarczy, aby nieruchomość pozostała niezajęta po rozwiązaniu umowy najmu, której była przedmiotem, z powodu okoliczności niezależnych od woli jej właściciela.
