Faktury korygujące wystawia się w celu doprowadzenia dokumentacji księgowej do stanu odpowiadającego rzeczywistemu przebiegowi zdarzeń gospodarczych, przy czym w zależności od okoliczności, ich wystawienie wiąże się albo ze zwiększeniem, albo ze zmniejszeniem podstawy opodatkowania VAT i kwoty podatku naliczonego. Kwestią budzącą wątpliwość pozostaje moment rozliczenia korekt. W niniejszym artykule omówione zostaną zmiany, jakie w tym zakresie przyniosła ostatnia nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług (VAT), która weszła w życie 1 stycznia 2021 r.
Proporcja w VAT, tj. kwestia uwzględnienia transakcji finansowych (np. udzielone pożyczki, gwarancje) w obrocie dla celów obliczenia proporcji w VAT – zwłaszcza w kontekście ich pomocniczego charakteru – w dalszym ciągu budzi wątpliwości zarówno wśród podatników, jak i organów podatkowych, a także sądów administracyjnych, które próbują rozstrzygać spory zaistniałe pomiędzy tymi stronami.
Zwolnienia od podatku są wyjątkiem od ogólnych zasad opodatkowania, zatem nie mogą być interpretowane rozszerzająco. Często celem zastosowania zwolnienia jest chęć ochrony konsumentów niebędących zarejestrowanymi podatnikami przed wzrostem cen, bądź też – w przypadku zwolnienia podmiotowego – wsparcie dla drobnych przedsiębiorców. Warto jednak pamiętać, iż konsekwencją zwolnienia z podatku jest co do zasady brak prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z transakcją zwolnioną, wobec czego nie zawsze zwolnienie z podatku może być korzystne dla podatników. Zwolnienia z VAT można podzielić na dwa rodzaje: zwolnienia przedmiotowe i zwolnienia podmiotowe. Zwolnienia przedmiotowe w VAT mają głównie charakter obligatoryjny i nie można z nich zrezygnować. Natomiast nic nie stoi na przeszkodzie, aby podatnicy spełniający kryteria zwolnienia podmiotowego w VAT, byli podatnikami niekorzystającymi z tego zwolnienia.
Niektórzy podatnicy mają wątpliwości, jak powinni rozliczyć w VAT transakcję z odwrotnym obciążeniem, skoro przepisy dotyczące mechanizmu odwrotnego obciążenia w VAT przestały obowiązywać 1 listopada 2019 r. Obecnie może się zdarzyć, że podatnik otrzymał od kontrahenta fakturę z dopiskiem "odwrotne obciążenie" po 1 listopada 2019 r., podczas gdy przedmiotowa transakcja, do której odnosi się faktura miała miejsce przed 1 listopada 2019 r. Jak w takiej sytuacji podatnik powinien rozliczyć daną transakcję?
Waga sprawozdawczości finansowej nieustannie rośnie. Inwestorzy oraz rynek oczekują bieżącej informacji finansowej, która jest wiarygodna, kompletna i dostarczona w możliwie najszybszym terminie. Taka informacja finansowa powinna rzetelnie przedstawiać skutki wszystkich istotnych zdarzeń, które wydarzyły się w danym roku obrotowym. Do takich zdarzeń z pewnością można zaliczyć wybuch pandemii SARS-CoV-2. Wpłynęła ona istotnie na światowe rynki, destabilizując wiele biznesów, ale równocześnie ucząc pokory oraz wymuszając niestandardowe działania kadry kierowniczej wielu firm, będące reakcją na zmianę popytu i podaży, jak również logistyki na rynkach światowych.
Z uwagi na epidemię COVID-19, Ministerstwo Finansów oraz Urząd Komisji Nadzoru Finansowego zdecydowały o odsunięciu o rok obowiązku stosowania unijnego rozporządzenia ESEF w sprawozdawczości finansowej emitentów, których papiery wartościowe zostały dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym na terytorium UE. Jednocześnie będzie możliwość raportowania w nowym formacie (XHTML) już za rok 2020. Ministerstwo Finansów przewiduje możliwość sporządzania sprawozdań finansowych za rok 2020 w jednej określonej formie, tj. w stosowanym dotychczas formacie (XML albo dowolny format elektroniczny), bądź w formacie XHTML zgodnym z ESEF (w przypadku emitentów, którzy nie skorzystaliby z ww. odroczenia).
