Ewidencja i wycena produkcji w księgach rachunkowych. W I części omówiliśmy co wchodzi w zakres pojęcia produkcji oraz kosztów jej wytworzenia. Pisaliśmy, że koszty bezpośrednie wytworzenia ujmujemy na koncie 50 – Produkcja podstawowa, natomiast koszty pośrednie na koncie 52 – Koszty wydziałowe. W części II przedstawione zostały zasady bieżącej ewidencji i wyceny produktów, na razie nie jako w oderwaniu od kalkulacji czyli ustalenia rzeczywistych kosztów ich wytworzenia. Wynika to z tego, że kalkulacja taka możliwa jest dopiero na koniec danego okresu sprawozdawczego, kiedy zgromadzone zostały dane niezbędne do tej kalkulacji. Bieżąca ewidencja odbywa się więc z reguły wg tzw. cen ewidencyjnych ustalonych na poziomie planowanych kosztów wytworzenia (normatywnych, standardowych) wyprowadzonych na podstawie kalkulacji wstępnej albo na poziomie cen sprzedaży bez VAT. Jednocześnie w części II przedstawiliśmy wstęp do kalkulacji, o której szerzej powiemy w niniejszym artykule.
Wypłata ekwiwalentu za niewykorzystany urlop po miesiącu, w którym ustał stosunek pracy oznacza, że świadczenie to wypłacane jest po terminie. W konsekwencji, zgodnie z przepisami podatkowymi, może być zaliczone do kosztów podatkowych w miesiącu, w którym zostało wypłacone, a nie w miesiącu, za który jest należne. Tak wynika z odpowiedzi Ministerstwa Finansów na interpelację poselską.
Opłata roczna jako koszt podatkowy. W większości transakcji dotyczących zbycia prawa użytkowania wieczystego, strony regulują kwestię zwrotu opłaty rocznej zapłaconej przez zbywcę w umowie. Zazwyczaj strony ustalają, iż nabywca zobowiązany będzie do przekazania zbywcy kwoty odpowiadającej części uiszczonej przez zbywcę opłaty za użytkowanie wieczyste, wyliczonej proporcjonalnie i obejmującej okres od dnia, w którym dochodzi do zbycia tego prawa do końca roku, w którym transakcja nastąpiła. Niemniej, mogą zaistnieć sytuacje, w których kwestia ta nie zostanie uregulowana w umowie, lub też umowa wprost wykluczać będzie zwrot kosztów opłaty rocznej w części dotyczącej tej części roku, w której zbywca przestanie być właścicielem prawa do użytkowania wieczystego. W takim przypadku rozważyć należy jak zbywca powinien zakwalifikować pod względem podatkowym wydatki poniesione na zapłatę opłaty rocznej.
Jak rozliczać koszty podatkowe na przełomie roku? Jak co roku, kwestia rozpoznawania odpowiednich kosztów zamykanym roku podatkowym, versus rozpoznanie tych kosztów w nowym, bieżącym roku, budzi wiele wątpliwości. Warto przypomnieć zasady rozpoznawania kosztów na przełomie lat, którymi powinni kierować się podatnicy.
Zdobywanie dodatkowych kwalifikacji zwiększa szanse na przyciągnięcie większej liczby klientów na rynku świadczonych usług. Nic więc dziwnego, że osoby świadczące usługi, aby sprostać stale rosnącej konkurencji, starają się podnosić swoje umiejętności, poprzez uczestnictwo w różnego rodzaju kursach, czy dokształcaniu się w ramach odbywanych studiów. Wiąże się to oczywiście z ponoszeniem określonych wydatków. Zasadniczo świadczący usługi podatnik może zaliczyć te wydatki do kosztów prowadzonej działalności, jednak pod pewnym warunkiem.
Prowadzenie działalności gospodarczej, obarczone jest różnymi rodzajami ryzyka. Przykładowo zdarzyć się może, że na skutek pewnych nieoczekiwanych zdarzeń (pożar, powódź, kradzież) przedsiębiorca straci część aktywów (np. materiałów lub przeznaczonego do sprzedaży towaru). Warto zatem pamiętać, że w pewnych okolicznościach powstanie w wyniku takich zdarzeń strat (strat w środkach obrotowych), stwarza możliwość zmniejszenia podstawy opodatkowania – poprzez zaliczenie straty do kosztów uzyskania przychodów. Czy strata w środkach obrotowych może być kosztem uzyskania przychodu w CIT? Od czego zależy zaliczenie straty do kosztów podatkowych (zawinienie i definitywność straty, dokumentacja)?
15 września 2020 r. Minister Finansów wydał interpretację ogólną w sprawie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do honorarium autorskiego. Celem tej interpretacji jest wskazanie warunków, których spełnienie umożliwia zastosowanie, w tym przez płatnika podatku dochodowego (np. pracodawcę), 50% kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub rozporządzania przez twórców tymi prawami. Zdaniem Ministra dla potraktowania wynagrodzenia, jako honorarium i dla zastosowania wobec niego 50% kosztów uzyskania przychodów niezbędne jest: (1) powstanie utworu będącego przedmiotem prawa autorskiego, warunkujące korzystanie przez twórcę z praw autorskich i umożliwiające rozporządzanie majątkowym prawem autorskim do utworu, (2) dysponowanie obiektywnymi dowodami potwierdzającymi powstanie utworu będącego przedmiotem prawa autorskiego, (3) wyraźne wyodrębnienie honorarium od innych składników wynagrodzenia - warunek ten nie obejmuje wskazanych w interpretacji przypadków, w których 50% koszty uzyskania przychodów można stosować do całości wynagrodzenia twórcy. Prezentujemy w całości tę interpretację.
Kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży środka trwałego sfinansowanego lub wspófinansowanego z dotacji, jest wartość, która odpowiada wydatkom poniesionym na jego zakup, pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, obejmującą zarówno odpisy zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jak i odpisy amortyzacyjne niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT.