Świadczymy usługi z branży komunalnej. Wygraliśmy przetarg na transport odpadów. Z umowy zawartej z gminą wynika, że za świadczone usługi przysługuje nam miesięczne wynagrodzenie ryczałtowe, płatne na podstawie wystawionej faktury. Podstawę wystawienia faktury stanowi miesięczny raport z wykonania usługi w danym miesiącu przekazany do gminy w terminie do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy raport i zatwierdzony przez gminę (która zastrzegła sobie prawo odmowy zatwierdzenia raportu oraz zgłoszenia uwag i zastrzeżeń do niego w terminie nie dłuższym niż 14 dni roboczych od dnia otrzymania raportu). Raport będący podstawą do wystawienia faktury zawiera ilości odebranych i przekazanych do utylizacji odpadów. Wynagrodzenie z tytułu wystawionej faktury płatne jest przez gminę w terminie 21 dni od dnia wystawienia faktury. Zdarza się, że gmina nie zgłasza żadnych uwag ani zastrzeżeń do raportu, a mimo to odmawia jego zatwierdzenia. Czy w takiej sytuacji powinniśmy wystawić fakturę za nasze usługi i rozpoznać obowiązek podatkowy?
Świadczymy usługi na zlecenie osób fizycznych oraz prawnych polegające na występowaniu w imieniu i na rzecz zleceniodawcy o odszkodowanie. Podpisujemy długoterminowe umowy zlecenia (reprezentowanie poszkodowanego może trwać nawet kilka lat). Za świadczone usługi pobieramy wynagrodzenie prowizyjne po rozliczeniu całej sprawy odszkodowawczej lub jej poszczególnych etapów. Występując w imieniu i na rzecz poszkodowanego przejmujemy na siebie ciężar załatwienia wszystkich spraw formalno-prawnych, jak i rozliczenia otrzymanego odszkodowania. Po otrzymaniu wyroku zasądzającego dla poszkodowanego stosowną kwotę odszkodowania i jej wpływie na nasze konto, potrącamy z niej koszty oraz należną nam prowizję, a następnie pozostałą należność przelewamy na konto klienta. Dopiero wówczas sprawę uznajemy za zamkniętą, a odszkodowanie za rozliczone. W tym momencie również uznajemy usługę za wykonaną dla celów VAT, dokumentując ją fakturą. Czy postępujemy prawidłowo?
Prowadzimy dystrybucję doładowań do telefonów komórkowych w postaci tzw. elektronicznych jednostek doładowania, tj. zaszyfrowanych plików elektronicznych zawierających kody doładowujące. Nabywamy je od operatorów sieci komórkowych lub pośredników. Są one następnie przesyłane w postaci zabezpieczonych plików elektronicznych do bazy danych elektronicznego systemu dystrybucji, a w momencie zgłoszenia zapotrzebowania są one przesyłane na konkretny terminal w punkcie sprzedaży podmiotu, z którym mamy podpisaną umowę, co umożliwia dalszą odsprzedaż tych jednostek w postaci wydruku. Zgodnie z umową, przeniesienie praw do elektronicznych jednostek doładowania następuje w momencie, w którym kontrahent pobiera te jednostki na zainstalowany w swojej placówce terminal i dokonuje ich sprzedaży finalnemu nabywcy. Jednocześnie ponosi on ryzyko gospodarcze związane z jednostkami pobranymi a niesprzedanymi. Czy przy takim modelu dystrybucji jednostek powinniśmy rozpoznawać obowiązek podatkowy na zasadach ogólnych, tj. z chwilą dokonania ich sprzedaży?
Jesteśmy właścicielem i operatorem kolei linowych oraz wyciągów narciarskich, za przejazdy którymi pobieramy opłaty. Sprzedajemy bilety jednorazowe, bilety grupowe, karnety czasowe, karnety obejmujące wiele przejazdów zarówno poprzez osobisty ich zakup w kasach, jak również przy wykorzystaniu nowego systemu informatycznego, dzięki któremu osoby fizyczne mogą nabywać bilety przez naszą stronę internetową. W przypadku zakupu biletów przez stronę, nabywca zamawiając bilet dokonuje wpłaty w wysokości 100% wartości biletu za pośrednictwem internetowego elektronicznego systemu płatni¬czego (online) obsługiwanego przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą jako agent rozliczeniowy. Z umowy z agentem rozliczeniowym wynika, że oprócz płatności otrzymywanych na nasz rachunek zgodnie z harmonogramem, mamy możliwość otrzymania środków na podstawie jednorazowego żądania. W jakim momencie powinniśmy rozpoznać obowiązek podatkowy w takim przypadku?
Jesteśmy Miejskim Zakładem Komunikacyjnym. Przedmiotem naszej działalności jest wykonywanie autobusowych przewozów pasażerskich oraz dystrybucja i sprzedaż biletów na świadczone usługi. Sprzedajemy bilety jednorazowe, 75-minutowe, jednodniowe, weekendowe, tygodniowe, miesięczne i na trzy kolejne miesiące, za pośrednictwem automatów, punktów kasowych oraz kierowców autobusów. Bilety miesięczne i na trzy kolejne miesiące można nabyć w przedsprzedaży. Ponadto, wprowadziliśmy możliwość bezgotówkowego regulowania należności dla kontrahentów, z którymi mamy podpisane stosowne umowy. Pasażerowie mają także możliwość zapłaty kartą płatniczą za bilety kupowane w automatach. Kiedy powstaje obowiązek podatkowy w odniesieniu do naszych usług?
Prowadzę jednoosobową działalność gospodarczą. Skorzystałem z możliwości zareklamowania świadczonych przeze mnie usług w Internecie. Zamówiłem usługę reklamy na czas nieokreślony, z rocznym okresem rozliczeniowym, od firmy mającej siedzibę w jednym z krajów UE. Otrzymałem fakturę bez VAT z adnotacją o odwrotnym obciążeniu, z 14-dniowym terminem płatności, liczonym od daty jej wystawienia. Faktura ta została przeze mnie opłacona terminowo i od tego momentu reklamy moich usług zostały uruchomione. Jednak po upływie rocznego okresu, który został już przeze mnie opłacony, nie będę dalej korzystał z usług tej firmy. Czy w takim przypadku powinienem rozliczyć VAT od importu tej usługi dopiero w momencie zakończenia przyjętego w umowie rocznego okresu rozliczeniowego?
Przepisy nie precyzują, w jaki sposób powinien być potwierdzany odbiór faktury korygującej, ani też nie określają formy takiego potwierdzenia. Każda metoda potwierdzenia jest więc dopuszczalna. Przepisy nakazują potwierdzanie tylko takich faktur korygujących, które skutkują obniżeniem podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku VAT. Treść potwierdzenia otrzymania faktury korygującej powinna wskazywać, że faktura korygująca, której potwierdzenie dotyczy, dotarła do nabywcy, a ponadto powinno ono zawierać datę otrzymania przez nabywcę faktury korygującej oraz datę wpływu tego potwierdzenia do wystawcy faktury.
Jesteśmy spółką cywilną. Rejestrując spółkę jako czynnego podatnika VAT wybraliśmy metodę kasową rozliczania tego podatku. Jednak nie poinformowaliśmy o tym naszych kontrahentów, nie zamieszczając na fakturach oznaczenia „metoda kasowa", ani też nie powiadamiając ich o tym w jakikolwiek inny sposób. W konsekwencji odliczali oni VAT z naszych faktur w niewłaściwych okresach rozliczeniowych (w miesiącu otrzymania faktury, a nie jak powinni - w miesiącu zapłaty należności). Natomiast my odprowadzaliśmy VAT należny zgodnie z wybraną metodą, tj. w rozliczeniu za okres, w którym otrzymaliśmy od nich zapłatę za faktury. Czy jesteśmy zobowiązani skorygować nasze faktury, chociaż podatek VAT wykazany na tych fakturach rozliczyliśmy prawidłowo?
Na podstawie umów zawartych z zakładami ubezpieczeniowymi świadczymy usługi assistance. Początkowo zaklasyfikowaliśmy je jako usługi zwolnione z VAT, lecz taką klasyfikację zakwestionował nam fiskus. Stosując się do otrzymanej interpretacji indywidualnej, skorygowaliśmy nasze faktury i rozliczenia VAT, wykazując te usługi jako opodatkowane stawką podstawową. Jednak z tą interpretacją nie zgodził się NSA, przyznając nam ostatecznie rację, co do zwolnienia z VAT tych usług. W związku z tym, ponownie skorygowaliśmy nasze faktury, ujmując te korekty - zgodnie ze wskazówkami fiskusa zawartymi w otrzymanej interpretacji - na bieżąco. Jednak korekty te dotyczą sprzedaży z lat ubiegłych, na podstawie której obliczaliśmy wskaźnik proporcji stosowany do odliczeń VAT. Czy powinniśmy teraz skorygować ten wskaźnik za te lata, ujmując do obliczeń te korekty i na podstawie na nowo obliczonego wskaźnika zweryfikować odliczenia VAT za tamte okresy?
Prowadzimy działalność handlową. Sprzedaż dla klientów detalicznych ewidencjonujemy na kasie fiskalnej. Nasi klienci, którzy chcą od nas otrzymać fakturę, przedstawiają oryginał paragonu. Na tej podstawie wystawiamy im fakturę. Zgodnie z przepisami, do kopii faktury dołączamy paragon dokumentujący dokonanie transakcji, który otrzymujemy od klienta. Często służbowych zakupów dokonują u nas pracownicy firm i niejednokrotnie zdarza się, że podają oni do faktury własne dane, zamiast danych pracodawcy. W jakiej formie powinny zostać skorygowane błędne dane? Klient (firma) żąda od nas faktury korygującej, a my uważamy, że dopuszczalne jest samodzielne skorygowanie tych danych przez klienta notą korygującą. Kto ma rację?
W celu poprawienia naszej płynności finansowej, w rozliczeniach z klientami jako dodatkową zachętę do terminowego regulowania należności, stosujemy skonto na wystawianych fakturach, o które - zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami - pomniejszamy podstawę opodatkowania od razu w momencie wystawienia faktury. Jeśli klient nie skorzysta ze skonta, wystawiamy faktury korygujące na jego wartość. Klient, który nie decyduje się skorzystać ze skonta, po upływie terminu jego obowiązywania przelewa nam w „zwykłym" terminie płatności pełną kwotę należności. Czy w takim przypadku mamy obowiązek żądania od klientów przekazania nam potwierdzenia otrzymania przez nich tych faktur korygujących?
