Obowiązujące od 1 stycznia 2015 r. regulacje CFC (art. 30f ustawy o PIT oraz art. 24a ustawy o CIT) mogą wbrew intencji ustawodawcy objąć znacznie mniejszy krąg podmiotów niż wynikałoby to z samego brzmienia ww. przepisów. Założeniem ustawodawcy było m.in. opodatkowanie 19% podatkiem dochodowym dochodów kontrolowanych przez polskiego podatnika spółek zagranicznych, położonych w państwach, w których poziom opodatkowania podatkiem dochodowym jest niższy niż 14,25%, przy założeniu, że ponad 50% przychodów tych spółek ma pasywny charakter. W oczywisty sposób regulacja ta wymierzona jest przede wszystkim w spółki cypryjskie, szeroko wykorzystywane do optymalizacji opodatkowania zysków z papierów wartościowych sensu largo. Niejako "przy okazji" ww. regulacje znajdą zastosowanie do spółek z innych państw UE (np. Irlandia, Bułgaria), które wbrew postanowieniom prawa wspólnotowego będą podlegać dyskryminacji podatkowej.
Ustawa o rachunkowości reguluje fakt, że księgi rachunkowe należy prowadzić w języku polskim i w walucie polskiej. Przedsiębiorcy mogą jednak, zgodnie z uregulowaniami obowiązującymi w obrocie gospodarczym, dokonywać rozliczeń w walutach obcych, a także otwierać rachunki w walutach wymienialnych. Waluty obce należy jednak wycenić, a powstałe różnice kursowe ująć odpowiednio dla celów podatkowych.
Jeżeli postanowienia konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej przez Polskę z państwem odbiorcy odsetek, nie nakładają na wypłacającego obowiązku poboru podatku „u źródła” (WHT), niedopuszczalne jest uzupełnianie jej postanowień, posiłkując się wzorem Modelowej Konwencji OECD. Przepis art. 11 polsko-francuskiej konwencji nie przewiduje opodatkowania u źródła odsetek wypłacanych na rzecz spółki francuskiej, nie zawiera też klauzuli ostatecznego beneficjenta (ang. „beneficial owner”) odsetek. Dlatego odsetki wypłacone w ramach umowy o cash pooling na rzecz podmiotu z siedzibą we Francji mogą podlegać opodatkowaniu wyłącznie w tym kraju.
Koszt zlikwidowanych zapasów magazynowych (surowców, materiałów, części zamiennych, itp.), które straciły przydatność i nie ma możliwości ich wykorzystania do produkcji urządzeń (świadczenia usług), czy do serwisowania, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.