W podatkach dochodowych, jeżeli podatnik wytworzył we własnym zakresie i zarejestrował znak towarowy, który jest używany w prowadzonej działalności gospodarczej np. jako logo, baner, hasło, to nie ma możliwości amortyzowania go. Choć przepisy art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm., zwana dalej „ustawą o PIT”) i art. 16g 1 pkt 2 o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., zwana dalej „ustawą o CIT”) wskazują na wartość początkową w postaci kosztu wytworzenia, to jednak w utartej praktyce organy skarbowe nie uznają amortyzacji własnego znaku towarowego po jego rejestracji. Oznacza to zatem, że aby doszło do jego amortyzacji, podatnik taki będzie musiał ten znak zbyć w jakiś sposób. Nie każdy może się okazać opłacalny czyli gospodarczo lub ekonomicznie uzasadniony.
Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w nieruchomościach niebędących ich własnością, stają często przed koniecznością poniesienia określonych nakładów na te nieruchomości. Konieczność poniesienia tego typu nakładów pojawia się zazwyczaj w momencie podjęcia działalności w nowej siedzibie, uruchomienia nowej placówki handlowej, otwarcia nowego oddziału lub filii, itd. W tego typu sytuacjach pojawia się pytanie, w jaki sposób poniesione nakłady powinny zostać potraktowane dla celów podatku dochodowego (CIT lub PIT)?
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty; o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (środki trwałe - art. 16a ust. 1 ustawy o CIT).
Podatnik może obniżyć stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, przy uwzględnieniu, iż zmiany stawek dokonuje się od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o CIT. Wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna, wobec czego podatnik ma prawo obniżyć stawkę amortyzacyjną również do poziomu 0,1%.