W związku z tym, że wynagrodzenie stanowiące opłatę za udzielenie gwarancji nie wiąże się z przekazaniem spółce żadnych środków finansowych, z których mogłaby ona korzystać, koszty te, jako niezwiązane z uzyskaniem lub korzystaniem z finansowania dłużnego, nie będą stanowiły dla podatnika kosztów finansowania dłużnego.
W związku z licznymi zmianami w podatku dochodowym od osób prawnych, które weszły w życie od początku 2018 roku (w tym w szczególności z powodu wprowadzenia podziału na źródła dochodów – zyski kapitałowe i inne źródła przychodów, zmian dotyczących podatkowej grupy kapitałowej (PGK), wprowadzenia tzw. minimalnego podatku dochodowego czy zmian w zakresie ulgi na działalność badawczo-rozwojową) zaistniała konieczność zmiany dotychczasowych formularzy CIT (deklaracji, zeznania, oświadczenia i informacji), a nawet wprowadzenia kilku nowych. Minister Finansów przygotował już te nowe wzory formularzy CIT (w tym podstawowego zeznania CIT-8), które mają być stosowane do osiągniętych dochodów (uzyskanych przychodów, poniesionych strat) od dnia 1 stycznia 2018 r.
Skończyło się tak, jak (nieskromnie mówiąc) przewidywałem. Zresztą nie mogło być inaczej. Sam pomysł, aby wydać ogólne objaśnienia, czy też ogólną interpretację, czyli pogląd urzędowy opisujący sposoby dołożenia należytej staranności przez podatników VAT wynikał albo z nieznajomości problemu, albo formułowany był w złej wierze. Rozbudziło to jednak naiwne oczekiwania podatników, którzy teraz czują się oszukani (słusznie). Wiarygodność działań publicznych dotyczących VAT-u spadła do poziomu z lat 2008 – 2015, a wydawało się, że gorzej być już nie może. Opinie podatników, których „po raz kolejny wprowadzono w błąd”, mogą mieć skutki sondażowe, a tego politycy raczej nie darują. I nie powinni, bo wizerunkowa klęska powstała na zamówienie autorów tego pomysłu.
W przypadku odszkodowań, kar umownych i innych wydatków wynikających z odstąpienia przez podatnika od umowy należy uznać, że wykazują one związek z przychodami, wówczas gdy podatnik ma na uwadze możliwość osiągnięcia, choćby nawet potencjalnie jakiegoś przychodu, czy to z określonej innej transakcji, czy też na skutek redukcji kosztów pośrednich, czyli ogólnych, dotyczących całej działalności.
Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT ograniczenie w zakresie zaliczania do kosztów podatkowych, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Ministerstwo Finansów wyjaśnia jak rozumieć ten przepis.
Minister Finansów wydał 28 marca 2018 r. ogólną interpretację podatkową (sygn. DCT.8201.6.2018), dotyczącą ustalenia obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej, a także obowiązku przeglądów i aktualizacji dokumentacji podatkowej, w szczególności w odniesieniu do transakcji finansowych (np. pożyczki, kredytu, emisji obligacji, gwarancji, poręczenia). Publikujemy poniżej pełną treść tej interpretacji.